Virtueel TV maken

De toekomst van de virtuele televisieproductie. Dinsdag 20 september jl. vond het kennisevent plaats met als thema: de toekomst van de virtuele televisieproductie.

De toekomst van de virtuele televisieproductie. Dinsdag 20 september jl. vond het kennisevent plaats met als thema: de toekomst van de virtuele televisieproductie. We hebben inzichten mogen vergaren vanuit verschillende hoeken over de nieuwe techniek: game-engines, al of niet in combinatie met LED-schermen. Het was een zeer inspirerend event. Hieronder vind je een terugblik op het event.

The Future is green Here

Terugblik op NPO Innovatie kennis event dinsdag 20 september 2022

Televisiestudio’s zijn niets nieuws, we kennen allemaal de welbekende greenscreens die ingezet worden om fictieve achtergronden in te zetten bij het weerbericht, televisieshows of films. Het doel van deze schermen is om een realistisch beeld neer te zetten van iets wat zich niet daadwerkelijk in die ruimte bevindt. Voor de kijker mag dit een realistisch beeld creëren, maar er zitten aspecten aan die ook nadelig zijn. Zo heb je last van de reflectie van het groene scherm, is het niet altijd even duurzaam en daarnaast staan de makers nog altijd voor een nietszeggend groen scherm met groene objecten. Is dat nog wel van deze tijd? Tijdens dit kennisevent vergaarden we verdiepende inzichten over het inzetten van een nieuwe techniek: game-engines, al of niet combinatie met LED-schermen. Uit dit kennisevent bleek dan ook dat het inzetten van deze mogelijkheden veel belooft voor de toekomst van de virtuele televisieproductie.

'There are no boundaries’

Dylan van Rijsbergen – NPO Innovatie

Het kennisevent werd geopend met een mooi voorbeeld van ‘The Pack Studio’. The Pack Studio creëerde een virtuele set up van de Sint-Annatunnel, als plan B wanneer het filmen in de echte tunnel niet mogelijk zou zijn. We kregen te zien wat de voordelen zijn van het filmen in een studio met led schermen en toegang tot game engines. ‘Dit geeft mogelijkheden om te filmen op plekken waar je moeilijk of misschien wel niet kan komen, waar het heel duur is of op plekken die niet bestaan of nooit hebben bestaan’, aldus Dylan van Rijsbergen.

‘Contact tussen echte mensen is een must’

Early birds – Marc Veeningen, Hart van Nederland

Marc Veeningen, hoofdredacteur van Hart van Nederland gaf ons een virtuele rondleiding door zijn studio, die volledig bestond uit groene schermen. ‘Gebruik jij eigenlijk al game-engines’, stelde Bart Jan Cune. Waarop Marc Veeningen antwoorde: ‘Ja, wat zijn game engines, he. Onze studio is een grote groene bak, met alleen een fysieke desk. De decors die we hebben worden wel gebouwd uit de software vanuit de game-industrie, maar we werken nog niet met led-schermen.’

Of er echt behoefte is om virtueel dingen terug te laten komen, dat speelt bij hem nog niet. Veeningen denkt dat virtuele elementen ook voor afleiding zouden kunnen zorgen van datgene wat voor een nieuwsprogramma het belangrijkste is: de nieuwsoverdracht naar het publiek. ‘Het hangt volgens mij heel erg af van het soort content dat je maakt en het doel dat je wil bereiken. Ik vind contact tussen echte mensen een must’, aldus Veeningen. Ook de financiële voordelen ziet hij er nog niet helemaal van in. Echter, Veeningen ziet er wel de voordelen van in mocht je heel veel willen wisselen van decor, maar daar is bij zijn producties nog geen sprake van.

Learning by doing

Ella Betts, Breda University of Applied Sciences.

Na de kritische blik van Marc Veeningen wordt het kennisevent vervolgd met de inzichten van Ella Betts. Ella Betts werkt bij de BUAS (Breda University of Applied Sciences) XR stage. Deze maand was de aftrap met de eerste studenten die mochten meewerken aan de producties die volledig gedraaid worden door de inzet van led-schermen en game engines. Niet geheel onbelangrijk, dit is de allereerste studio in Europa waar er toegang is tot zoveel mogelijkheden én waar studenten leren hoe ze hiermee aan het werk kunnen gaan. Vol passie vertelt Betts over de producties waar ze mee experimenteren. ‘Het is een nieuwe skill binnen het filmmaken, waarin ‘Learning by doing’ centraal staat voor de studenten, ze worden volledig ondergedompeld in alle samenwerkingen tussen de technologieën.’

‘Wat zijn de grote verschillen in vergelijking met de greenscreens?’, stelt Bart Jan Cune nieuwsgierig. ‘Er zijn zoveel mogelijkheden en voordelen. Één van de grootste voordelen is dat je overtal ter wereld kan zijn op elk mogelijk moment van de dag. Zo kan je bijvoorbeeld tien uur lang filmen tijdens een zonsopgang. Of neem bijvoorbeeld dit voorbeeld; waarin wij de acteur hebben gefilmd in een ruimteschip. Het lijkt alsof hij echt vliegt in een ruimteschip, dat is niet mogelijk met een greenscreen. Dat zou wéken kosten om dat te finetunen.'

Ook vertelt Betts over de samenwerking en samensmelting tussen de virtuele- en fysieke wereld. ‘Dat was een van de grote uitdagingen voor ons. Hoe kunnen we de twee werelden zo blenden dat je het verschil niet meer gaat zien. Een realiteit creëren tussen de game-engine en de fysieke wereld.’

The Real (Virtual) Thing

Gregg Young (VRT)

Onze volgende gast was Gregg Young, het hoofd van de Belgische productie-eenheid: Videosnackbar VRT. ‘Wij kijken voornamelijk welke technologie wij heel direct op korte termijn kunnen inzetten,’ was de start van het gesprek met Gregg Young.

We krijgen een kijkje in een van zijn producties ‘de Peetieclub’. Ook wel ‘in your face’ kindertelevisie. De Peetieclub is een online liveshow, die zich afspeelt binnen de gamewereld. Een echte samenwerking tussen kinderen achter hun Ipad, een real-life host en geïmplementeerde game-engine producties.

Het is niet alleen bij kindertelevisie gebleven. Dit format hebben ze ook in de radioshow, MNM, gerealiseerd. Ook het concept van MNM is volledig ‘realtime’ gemaakt. ‘Alle dingen in de studio kan je dus reallife aanpassen. Je kan confetti laten vallen, de letter van kleur aanpassen, je hebt wederom weer ontzettend veel mogelijkheden’ aldus Young.

Ook de deelnemers van dit webinar mochten uiteraard met hun vragen komen. Vanuit het publiek volgde op het verhaal van Gregg dan ook de vraag: ‘Als de presentatoren of interviewers volledig digitale karakters zijn, nemen consumenten daar dan genoegen mee? Of willen consumenten naast visuele gezichten ook nog echte gezichten blijven zien?’. Gregg Young geeft aan dat als je hyperrealistisch probeert te gaan, je verzeilt kan raken in de zogenaamde 'uncanny valley’ (op een griezelige wijze net niet echt). Wanneer je karakters neerzet waarin je wat meer in cartoonstyle te werk gaat, hebben mensen daar geen last van.

De toekomst wat virtuele televisie betreft? Gregg Young ziet hier wel de toekomst in; het is kostenbesparend en het is enorm creatief waardoor je zoveel meer mogelijkheden krijgt, ook als producenten.

Try this at home!

Sem Chouikha - BNNVARA en Liesbeth Lergner – genrecoördinator kindercontent NPO

Als een van de weinigen is Sem Chouikha van BNNVARA al bezig in Nederland met het daadwerkelijk experimenteren met virtuele televisietechnologieën. Zo paste hij virtuele productie toe bij de introductie van oudejaarsconference met Peter Pannekoek. Omdat dit de eerste keer was verliep dat volgens Chouikha niet helemaal soepel, en daar kunnen producers toch wat van wegschrikken, maar er zijn genoeg partijen die willen meewerken aan dit soort producties en er dus zeker wel toekomstmogelijkheden in zien

Liesbeth Lergner van NPO sluit ook aan in het gesprek. Bart Jan Cune vraagt Lergner hoe zij kijkt naar dit webinar. Ze reageert enthousiast en ziet zeker toekomstmogelijkheden. Niet alleen binnen de televisiewereld maar ook zeker online. Ze denkt dat virtuele productie veel moois kan bieden voor vooral de oudere doelgroep van Zapp, die wat kritischer is. ‘Voornamelijk fictie zou een mooie toevoeging zijn, of denk aan regen binnen het jeugdjournaal, daar gaan kinderen denk ik wel van aan’, aldus Lergner

Chouikha zou graag alles binnen een televisieproductie fictief realiseren; dus zowel de personen als de omgeving. Zo laat hij een voorbeeld zien van ‘Code Miko’, Lergner heeft daar een kritische noot bij. Zappers zijn nu écht, waardoor kinderen met hun Zapp-idool kunnen praten en bijvoorbeeld hun handtekening kunnen vragen. Dit kan je met fictieve personen niet meer waarmaken.

The other side

(Keisuke Hosokowa, NHK)

De laatste spreker is Keisuke Hosokowa uit Japan. Hij lijkt met een andere motivatie gestart te zijn met de ontwikkeling van zijn virtuele programma’s dan de vorige sprekers. Zo vertelt hij dat het in Japan een groot probleem is onder jonge mensen dat ze hun huis vaak niet uit durven (hikikomori). Zo wil hij door middel van virtuele productie de jongeren uit Japan hun huis uitkrijgen. Om dit te realiseren heeft hij ‘unity’ als game engine ingezet. Het doel is ook om een ‘safe space’ te creëren voor jongeren, ze komen hun huis moeilijk uit, maar als ze als avatar in een spelshow komen voelen ze zich comfortabel en kunnen ze zich emotioneel meer openstellen. Dit laat zien dat virtuele televisie maken ook op een dieper niveau impact kan hebben op de sociaal-emotionele ontwikkeling van bijvoorbeeld jongeren.

Hosokowa produceert ook chatshows en quizshows. Zo produceerde hij een quiz over het milieu: ‘Fight for the future king throne’. Het thema duurzaamheid is volgens Hosokowa normaliter niet populair onder jonge Japanners, ze geven niet zoveel om sociaal-maatschappelijke thema’s.

Hosokowa gaat dieper in op de virtuele quizshow: ‘Fight for the future king throne’. De avatars in de show zijn echte mensen die thuis of op school zitten, de quiz speelt zich af in een virtuele omgeving.

Bart Jan Cune eindigt het gesprek met de vraag: ‘Zal deze techniek de traditionele vorm van televisie voor altijd veranderen?’ waarop Keisuke Hosokowa antwoordt: ‘Het verandert zeker de manier hoe we tv consumeren. Door deze techniek kunnen de consumenten een onderdeel zijn van het programma en het écht ervaren. Ik zie hierin zeker een mooie toekomst in de televisieproductie.’

The Future is green Here!

Al met al hebben wij kunnen genieten van een zeer inspirerend kennisevent. We hebben verschillende perspectieven van passievolle sprekers vergaard over de toekomst van virtuele televisieproducties. Het publiek werd daarbij zeker niet vergeten, op een interactieve manier werden we betrokken door middel van visualisatie en het inzetten van polls.

Volgens mij kunnen we stellen dat game-engines (al of niet in combinatie met greenscreens of LED-screens) steeds belangrijker zullen worden bij de productie van televisie. Deze manier van werken bespaart op de lange termijn tijd en geld, maar vooral biedt het veel ruimte voor nieuwe vormen van creativiteit binnen de media-industrie. Ook de impact die het kan hebben op de sociaal-emotionele ontwikkeling van bijvoorbeeld jongeren, is iets wat we denk ik serieus verder kunnen gaan onderzoeken. The Future is Here!

The future is green here (Dylan van Rijsbergen)