In de riolen van Boekarest leven honderden kinderen
Het winkelende publiek van Boekarest kijkt er niet meer van op, een kind dat uit een rioolput kruipt. (Uit het archief van Brandpunt, 1993)
Dit is één van de honderden kinderen die onder de grond leven in het riool. Ze zoeken beschutting tegen de bittere kou. De meeste kinderen hebben geen ouders meer en zijn verslaafd aan het snuiven van verf.
Dit meisje is naar schatting 12 jaar. Ze ziet er veel ouder. Ze snuift al jaren verf.
Het riool stinkt. Het is onvoorstelbaar smerig, vochtig en heel erg ongezond, maar het is er warmer dan op straat en relatief veilig. Op straat zijn criminelen die de kinderen oppikken om ze te dwingen tot prostitutie of diefstal. Het riool is de enige plek waar niemand komt, waar niemand zich met hen bemoeit.
De jonge zwervertjes kunnen nauwelijks nog op hun benen staan. Eerder sliepen ze in een ander riool, maar dat heeft de politie afgesloten nadat een zwerfkind dood werd aangetroffen. De meeste kinderen hebben plastic zakjes bij zich met verf erin. Ze ademen de damp in en worden high. Zo vergeten we de honger, zeggen de kinderen zelf.
Deze reportage (1993) komt uit het rijke archief van Brandpunt. Met kunstmatige intelligentie ontsluit en bewerkt robotredacteur +Eddie deze historische uitzendingen voor een nieuwe generatie.