Terug naar Brandpunt+
Kijktip: wees wel en niet als de skater in deze video
- Artikel
- 02 sep 2020
- 5 minuten leestijd
De tragikomische skatevideo met Sammy Baca is een van de meest inspirerende boodschappen die redacteur Jan de laatste tijd zag.
Volhouden is het werk van dwazen en winnaars, en die twee categorieën zijn het grootste deel van de tijd niet van elkaar te onderscheiden. Tot die conclusie kom ik na het zien van de geweldige skatevideo My War met Sammy Baca, van skatemedia-gigant Trasher, die ik bij deze van harte aanraad, omdat ‘ie zo grappig en zo inspirerend is.
Iets van context voor ik de video uitleg: My War is een serie video’s op het populaire YouTube-kanaal van Trasher (op het moment van schrijven hebben ze 2,5 miljoen abonnees). In elke video wordt steeds kort het verhaal van de totstandkoming van een bepaalde skatetruc verteld. Vaste elementen zijn de korte interviews met skaters die context geven bij zo’n truc: hoe moeilijk is het wel niet, waar vindt de truc plaats, wat zijn de omstandigheden van het filmen?
De video’s in de reeks zijn vaak aaneenschakelingen van mislukte pogingen, schreeuwen van frustratie, allemaal toeleidend naar dat ene moment van verlossing: wanneer de truc eindelijk lukt. Een heerlijk format, dat steeds een klassiek verhaallijn volgt: de held overkomt obstakels, geeft bijna op, en overwint dan.
Er zitten opmerkelijke trucs in die reeks: Chris Joslins gigantische 360-flip over de David Gap is ongelofelijk, en ook Ryan Decenzo’s monsterlijk grote kickflip van een gigantische dubbele trap af is geweldig om te zien, al is het maar vanwege de aanwezigheid van de recentelijk overleden Trasher-hoofdredacteur Jake Phelps als bedenker en aanmoediger voor het landen van de truc.
Maar in dit al prettige genre is de My War-aflevering met Sammy Baca extra tof om naar te kijken, omdat er een element van het tragikomische bij komt kijken.
Wat er gebeurt is dat Sammy, een pro-skater die onder meer voor het Baker-team rijdt, gefixeerd raakt op een bepaalde truc. De truc: een noseslide van een spiraalvormige trapleuning van zo’n 20 treden naar beneden, die uitmondt in een shov-it out, dus dat het bord nog 180 graden onder zijn voeten draait voor Sammy zalig kan wegrijden.
Een van de eerste keren dat hij probeert lukt het bijna. Alleen geldt voor lange, lange tijd daarna: het lukt niet.
In de loop van de jaren die volgen komt Sammy 27 keer terug naar die trap, een tocht waar hij bovendien een dag lang voor moet reizen – met de bus van Las Vegas naar Los Angeles, al met al zo’n 500 kilometer per keer, zes uur heen, zes uur terug. In Sammy’s woorden: “I take the bus on Saturday, skate it on Sunday, then we’ll fucking get fucked up and then hop on the bus back to take my kids to school, every Monday, every time, for 27 times.”
Het gekmakende is dat de truc zelf zo haalbaar lijkt voor Sammy: van de trapleuning afglijden lukt hem zonder meer, keer op keer, maar de shov-it out aan het einde wil maar niet. Steeds landt hij even op zijn bord, om er daarna vanaf te vallen. Je ziet het gebeuren, je voelt de frustratie. Waarom dan toch per se die truc willen?, vraag je je als kijker af, maar je snapt ook waarom: omdat het kan. Omdat het binnen handbereik is. En omdat je de dertiende keer dat je het probeert ook nog een veertiende keer gaat, en een vijftiende keer. Alleen: zou jijzelf volhouden tot de 27e keer? Jaar in, jaar uit?
Want wat Sammy doet is gevaarlijk: de rail is net ver van de muur af dat zijn voet er tussen kan glippen, met het risico op de gruwelijkste botbreuken aan toe, en dat terwijl hij zijn kleine kindjes soms ook meenam om toe te kijken of het papa nu wel zou lukken.
Of het uiteindelijk lukt is niet de vraag: My War vertelt altijd succesverhalen. Het mooiste aan de video zit hem voor mij zelfs niet alleen in het ongelofelijke doorzettingsvermogen van Sammy Bacca. Het allergrappigste vind ik namelijk het gegeven waarom het hem lukt de truc te doen.
Een succesvolle uitvoering van Sammy’s truc moet namelijk uiteindelijk terechtkomen in Baker 4, een skatevideo van het skatemerk. Maar om de deadline voor die video te halen heeft Sammy – na zoveel mislukte pogingen – uiteindelijk nog één laatste kans om de truc op succesvolle manier op beeld te krijgen. Hij belt teambaas Andrew Reynolds op (zelf ook een wereldberoemde skater), die hem, na ruim twee jaar aan pogingen en duizenden kilometers busreis, instrueert om in godsnaam een klein stuk van de bovenkant van zijn bord (de nose) af te zagen, zodat het niet zo ver uitsteekt en de kans dat hij blijft steken kleiner is. En dan lukt het.
De interviewer vraagt: “Do you think, looking back at it, if you cut your nose earlier, you would’ve done it earlier?”
Sammy lacht, schuldbewust, en zegt: “For suuuure, for sure, hahaha”.
Arme Sammy is nu vooral een geestige les voor ons: doorzetten is prima, maar blijf er in godsnaam verstandig bij nadenken.
Bekijk de video hier:
En nu je hier toch bent: bekijk ook Chris Joslins 360-flip:
En vergeet in godsnaam ook niet Ryan Decenzo’s kickflip van een dubbele trap:
