Terug naar Brandpunt+
Sadé (25) koos voor een maagverkleining: ‘Soms vraag ik mij af of dit het waard was’
- Artikel
- 03 okt 2023
- 7 minuten leestijd
Na jaren van sonjabakkeren, personal training en een gevecht tegen de kilo’s zag Sadé Willems (25) een maagverkleining als laatste redmiddel. Afgelopen mei onderging ze haar operatie.
Sadé worstelde jaren met haar gewicht. Na elk dieet dat ze volgde, leek ze het dubbele aantal kilo’s aan te komen. Sporten vond ze wel leuk, maar dat was vanwege haar overgewicht te zwaar voor haar gewrichten. Als ze al eens in de spiegel keek, zag ze alleen maar al het negatiefs aan haar lichaam: een brede buik, een onderkin en benen die tegen elkaar aan schuren.
Op stap kreeg ze altijd minder aandacht dan haar vriendinnen. Op sociale media zag ze alleen maar modellen met perfecte lichamen poserend in bikini’s. Haar zelfbeeld werd alsmaar lager en lager. Een maagverkleining was haar laatste hoop op een gezond en mooi lichaam. Daarin is Sadé zeker niet de enige.
In 2022 had ongeveer 30 procent van alle Nederlanders tussen de 18 en 25 jaar overgewicht. Het deel van deze jonge volwassenen dat voor een maagverkleining kiest, neemt toe. Bij de Nederlandse Obesitas Kliniek, die de meeste van deze operaties uitvoert, ging het in 2015 nog om zo’n 200 jongeren tussen de 18 en 25 jaar. In 2021 waren dat er al zo’n 300.
Eerder verscheen Sadé in seizoen twee van onze serie Het Goddelijke Lichaam. In de aflevering zie je de impact van overgewicht op het leven van Sadé en word je meegenomen in de periode voorafgaand aan haar operatie. Destijds woog ze 112 kilo. Na de maagverkleining hoopte ze haar droomgewicht van 70 kilo te bereiken. Het is nu vier maanden na haar operatie.
Vertel eens: hoe voel je je nu na je maagverkleining?
“Goed, al zijn er wel wat hobbels geweest. Op sommige dagen kan ik weinig eten, ben ik heel misselijk en heb ik veel buikpijn. Twee maanden na de operatie was er een periode waarin ik direct naar het toilet moest bij alles wat ik at. Alsof ik buikgriep had, de hele dag door. Het enige dat hielp was slapen.”
“Volgens mijn diëtist en arts kwam het omdat mijn darmen nog moesten wennen. Ik onderging een gastric bypass operatie, daarbij word je maag verkleind en een deel van je dunne darm omgeleid en uitgeschakeld."
“Veel mensen vinden een maagverkleining kiezen voor de makkelijke weg, maar dat ervaar ik niet zo. Je moet een totaal nieuw eetpatroon ontwikkelen. Zo moet je zes keer per dag, om de 2,5 à 3 uur, kleine beetjes eten en ervoor en erna een half uur wachten met drinken.”
“Inmiddels heb ik steeds vaker betere dagen. Mijn schoonmoeder heeft ook een maagverkleining gehad en als ik zie hoe zij er nu mee om kan gaan, heb ik er alle vertrouwen in dat ik ook mijn manier ga vinden.”
Zijn er ook momenten waarop je twijfelt of een maagverkleining de juiste keuze was?
“Over het algemeen is het mij alles meegevallen en gaat het mij goed af. Maar er zijn zeker momenten waarop ik mij afvraag waarom ik een maagverkleining heb gehad.”
“Bijvoorbeeld als ik buikpijn heb, misselijk ben of als ik een ‘dumping’ heb. Dat laatste is een situatie waarin je per ongeluk te snel eet, waardoor het voedsel van je maag naar je darm gaat terwijl het nog niet goed is verteerd. Normaal gesproken zorgt de sluitspier van de maag ervoor dat voedsel in kleine hoeveelheden aan de dunne darm wordt afgegeven. Door mijn gastric bypass operatie is deze sluitspier niet meer aanwezig.”
“Tijdens zo’n dumping ga ik meestal eerst trillen van de kou. Daarna word ik moe en gaap ik bijzonder veel. Vervolgens word ik enorm misselijk en heb ik de neiging over te geven, dat lukt helaas nooit. Slapen werkt het beste, dan is het meestal wel over.”
“Een confronterend moment is ook als ik denk dat ik heel erg honger heb, maar na één hap alweer genoeg op heb. In eerste instantie baal ik dan. Daarna denk ik: ach, ik heb het geproefd en de smaak in mijn mond gehad en dan vind ik het ook wel weer snel goed.”
Na de operatie hoopte je dunner te worden en makkelijker te kunnen bewegen. Hoe staat het daarmee?
“Ik ben tevreden. Voor mijn maagverkleining woog ik 112 kilo. Ik ben inmiddels bijna 25 kilo kwijt. Ik heb daarmee mijn ideale gewicht van 70 kilo nog niet bereikt. Maar activiteiten als traplopen, veters strikken of sporten gaan echt zoveel makkelijker. Daar waar bijvoorbeeld de crosstrainer en lange banen zwemmen eerst te zwaar voor me waren, kom ik nu goed mee. Wel ben ik een stuk slapper geworden, maar dat komt wel weer.”
“Ook tijdens een avondje uit merk ik het verschil: terwijl ik voorheen al gauw moest gaan zitten in een bar of een kroeg, kan ik nu de hele avond blijven staan. En met shoppen kijk ik in winkels waar ik in tien jaar niet geweest ben. Al ben ik nog zoekende naar mijn nieuwe pasvorm.”
“Ik ben heel trots op mijn steeds mooier wordende lichaam ondanks dat ik ook nog genoeg dagen heb waarop ik stukken vel bij mijn buik of benen zie die ik liever weg wil hebben.”
In hoeverre maak je je nog druk over wat je in de spiegel of op de weegschaal ziet?
“Dat wisselt. Als er een tijdje niks af is, irriteer ik mij. Tegelijkertijd vertel ik mezelf het los te laten omdat ik nu al 25 kilo lichter ben. De meesten vallen in het eerste jaar zo’n 35 tot 40 procent van hun startgewicht af. Met een start van 112 kilo, kan ik mijn droomgewicht van 70 kilo best halen, mits ik beter oplet met wat ik eet en meer ga sporten.”
Wat voor reacties krijg je op je maagverkleining?
“Over het algemeen vinden mensen het knap dat ik het gedaan heb en vinden ze dat ik er goed uitzie. Daar word ik heel blij van. Ook dat anderen nu zien dat mijn lichaam echt aan het veranderen is. Dat stimuleert enorm.”
Je zegt: ‘over het algemeen’… Zijn er ook negatieve reacties?
“Ja. Er zijn mensen die vragen of ik het nou niet nog één keer zelf had kunnen proberen. Sommigen hebben zo’n oordeel terwijl ze niet eens weten waarom ik het gedaan heb en hoe ik tot dit besluit ben gekomen. Dus dan denk ik: laat maar. Ik ben gelukkiger dan ooit en daar gaat het om.”
“Nou… een paar weken geleden ben ik voor het eerst bij Bussloo, een recreatieplas, geweest. Niet in bikini. Wel in een badpak. Daar voelde ik mij heel goed bij. Ik had niet het idee dat ik aangestaard werd. Ik merk dat ik nu onzeker word over mijn kleiner wordende borsten en loshangend vel bij mijn benen en buik. Toch hoop ik volgend jaar zomer in een bikini rond te durven lopen!”