Terug naar Brandpunt+
Dit is waarom je popcorn lekkerder vindt wanneer je eetstokjes gebruikt
- Tip
- 11 jul 2018
- 4 minuten leestijd
Ook naakt popcorn eten werkt volgens psychologen.
Soms beland ik in een gesprek over dingen waar ik niks van weet. Wanneer iemand roept dat de democratie in Oost-Timor in gevaar is of, iets dichter bij huis, hoe goed dat laatste seizoen van The Sopranos / Mad Men / [vul-zelf-in] wel niet was, of zo. Als ik dan na 94 minuten onafgebroken meeknikken met iedereens lievelingsmomenten uit de zes seizoenen aan Sopranos-goodies eindelijk toegeef dat ik geen idee heb hoe de serie eindigt, bijvoorbeeld (iemand in de kamer schudt een vuist naar me) of wie Tony ook alweer was (een ander stompt me in de maag), volgt een lawine aan zuchten terwijl nog iemand anders me in mijn nek spuugt en iets sist als “Ik ben echt jaloers, ik wou dat ik The Sopranos nog een keer voor het eerst kon zien.”
Maar dat kan natuurlijk niet, guys.
Wat wel zou kunnen, is die volle 4211 Soprano-minuten nog een keer tot je nemen, maar dan op je kop of in je nakie. Volgens een nieuw onderzoek van twee Amerikanen aan de Ohio State Universiteit en de Universiteit van Chicago ervaar je met het consumeren van bekende dingen op abnormale manieren óók hernieuwd plezier.
Zo lieten deze Ed O’Brien en Robert W. Smith de helft van deelnemers aan hun onderzoek popcorn eten met eetstokjes; de andere helft moest het gewoon doen met hun handen. Wat blijkt: de eerste groep die met eetstokjes aan de slag moest, genoot veel meer van de popcorn dan de andere groep. Dit geldt ook voor het drinken van water uit verschillende dingen: uit een martiniglas, een reisbeker of door het als een kat te drinken. Hieruit kwam naar voren dat degenen die steeds wisselden van manier, meer genoten van hun water. Gewoon water, jongens.
Eerder schreef ik al over hoe hits ontstaan: voornamelijk door iets bekends te combineren met een esthetische ‘aha’ – iets volledigs wat ze nog kunnen ontdekken, zoals Derek Thompson het noemt in zijn boek Hit Makers. Dat geldt ook in het bijzonder voor ervaringen, zeggen O’Brien en Smith. Het gaat volgens hen om het herbeleven van die ene eerste keer door op een onconventionele manier opnieuw te consumeren. Daardoor zijn mensen meer gefocust en betrokken zijn bij wat ze doen, en hierdoor halen ze meer plezier uit wat ze ervaren – dit werkt ook bij voedsel dat ze al kennen; in dit geval dus popcorn.
Dit is niet per se iets heel nieuws: in de ontwerpwereld geldt dit al langer. Hoe je een product ervaart en tot je neemt heeft (logischerwijs) invloed op hoe mooi, leuk of handig je het vindt, dus ja: hoe je het verpakt of brandt heeft zeker invloed. Ook in de horeca wordt er geëxperimenteerd met het variëren van hoe je bord eten wordt gepresenteerd – denk aan nigiri en maki eten van een naakt lichaam, aan eten in het donker, of aan de Redditpagina WeWantPlates dat volstaat met gekke manieren om te eten, zoals friet uit een schoen of milkshake uit een bloempot.
Maar let op: dit nieuwe gevoel is maar tijdelijk. Je brein is namelijk een expert in het zich aanpassen aan wat je doet: je geniet de eerste momenten ontiegelijk veel van je favoriete bier, maar een paar slokken later ben je deze sensatie alweer kwijt. Dat wordt ‘hedonistische adaptatie’ genoemd: hoe leuk of negatief je ervaring ook is, je gevoel van geluk stabiliseert vrij snel na iets fijns of iets rots.
De trailer van het eerste seizoen van die serie waar iedereen het al tig jaar over heeft.
Conclusie: als je varieert in de manier waarop je opnieuw kijkt naar de avonturen van Tony Soprano (dat is die vader die misschien wel doodgaat ná de seizoensfinale, toch?) (toch?), misschien krijg je dan wel dat magische gevoel van die eerste keer terug. Suggestie: naakt in de jungle van Oost-Timor?
