Terug naar Brandpunt+
De heilige missie van deze man: blindheid genezen
- Precap
- 27 maa 2018
- 5 minuten leestijd
Het einde van blindheid is in zicht. Sandy Greenberg zet alles op alles om te zorgen dat het nog voor 2020 zover is.
Aan de muur hangt een schilderij ter grootte van een kleine auto. Met de zon op het doek lijkt het werk alle kleuren uit de kamer als een magneet te hebben aangetrokken. De bank, de vloer, de koffietafel: ze moeten het doen met wat over bleef. Wit, en een restje grijs. “Ja, het is een kleurig schilderij, energiek, een beetje als een close up van vuur of de zon.” Sanford (Sandy) Greenberg is een echte liefhebber. Hij kan uit z’n hoofd talloze werken tot in detail beschrijven, koopt ze graag, is kunstkenner.
Toch heeft hij al sinds zijn negentiende geen schilderij meer gezien. Greenberg is blind.
Hij was bezig met een potje honkbal, toen een stevig wolkendek op z’n netvlies verscheen. “Very, very cloudy.” Een dag en een medische fout later, stond de dokter aan zijn ziekenhuisbed. “Well, son. You are going to be blind tomorrow.”
Greenberg wilde opstaan, en de dokter een klap voor zijn kop verkopen. “Het was alsof hij me ter dood veroordeelde”, legt hij uit. Verlamd door het pikdonkere vooruitzicht, beloofde hij God dat hij zijn verdere leven lang alles op alles zou zetten om anderen dit lot te besparen. “Dat niemand, niemand ooit meer blind zou blijven.”
Onze Tom Kleijn bezoekt hem in Washington. Aan de muur, naast het grote schilderij, staat een ingelijst artikel. “The man who put a bounty on blindness”, leest Tom hardop. “Ben jij dat?” Greenberg knikt: hij heeft drie miljoen in goud over voor wie blindheid weet op te lossen – vóór 2020. Geïnspireerd door Kennedy, die binnen tien jaar een raket naar de maan wilde sturen, en in goud, omdat die kleur hem herinnert aan het laatste uitzicht dat hij deelde met zijn vrouw: de zon die onderging in Lake Erie. “Een droom wordt een doel als je een deadline stelt”, zegt Greenberg.
“Het gaat niet om mij”, benadrukt hij. “Ik heb geluk gehad,” niet alleen omdat hij tot z’n negentiende heeft kunnen zien, maar vooral omdat hij in Amerika als blinde de kans kreeg zich te ontwikkelen. Zijn vrienden en zijn vrouw Sue brachten hem naar zijn colleges, lazen hem eindeloos (studie)boeken voor en hielpen hem zelfstandig te worden, zij het deels onafhankelijk van de ogen van anderen. “Het gaat om blinde kinderen, in andere delen van de wereld, die de toekomst hopeloos tegemoet zien.” De gemiddelde leeftijd waarop een blind kind overlijdt in India is bijvoorbeeld amper twee jaar.
Greenberg en zijn goede vriend Art Garfunkel (ja, die). Garfunkel hielp Greenberg als geen ander, las hem voor, nam hem mee naar colleges, en bleef hem ondersteunen tot aan de dag van vandaag. "Om me in Sandy in te kunnen leven, heb ik eens geprobeerd mijn ogen een dag lang dicht te houden", vertelt hij. "Ik hield het amper een uur vol."
Het heilige doel
Echt succesvol werd Greenberg toen hij een apparaat uitvond dat gesproken tekst versneld kan afspelen, zonder dat het geluid omhoog schiet. Een uitkomst voor slechtzienden, omdat ze op deze manier boeken, kranten, en andere informatie in relatief korte tijd kunnen ‘lezen’. Nu is hij Chairman of the Board of Governors of the Johns Hopkins University’s Wilmer Eye Institute (iets simpeler: een gigantisch onderzoekscentrum waar de zoektocht naar het einde van blindheid centraal staat).
Aan de arm van Tom geeft Greenberg ons een rondleiding. Wetenschapper na wetenschapper vertelt over een uitvinding die ze dichter bij het heilige doel brengt. Zo zien we chips die in je oog kunnen worden ingebracht, en het zicht vervolgens in zestig pixels kan herstellen. “We zijn er nog niet, maar we zijn pas net begonnen”, zegt een van de witte jassen. “And it is exciting.”
Bij Greenberg thuis hangt een pentekening van Rembrandt. Het is een zelfportret, van het soort waar er maar twee van bestaan. Hij heeft een videoprojectie van het werk laten maken. Heel spannend is dat niet: je ziet alleen het schilderij terwijl de tijd verstrijkt. Volgens Greenberg is deze pentekening wel zo ongeveer het mooiste wat een mens maken kan. De video wacht op jonge mensen, die door de oplossing waar hij fanatiek naar op zoek is niet langer blind zullen zijn. “Dit moet je gezien hebben,” vindt Greenberg. Het liefst zo snel mogelijk.
Als hij zelf zijn zicht terug krijgt, kan het schilderij wel even wachten. Hij wil de gezichten van zijn kleinkinderen zien, liever nog dan het warme licht van Rembrandt. Het goud ligt klaar, de klok blijft tikken.
Nog 992 dagen te gaan.
