Terug naar Brandpunt+
Hoe een ING-bankier uit Heemskerk uitgroeide tot Chinese uitgaansbaron
- Het verhaal van
- 23 feb 2017
- 5 minuten leestijd
"Chinezen die voor het eerst hardstyle horen, zijn zo blij als een kind dat voor het eerst een lolly krijgt." Was getekend: Paul Neuteboom.
Toen Paul Neuteboom tien jaar geleden voor ING naar China verhuisde, verwachtte hij niet ooit het op-één-na grootste elektronische muziekfestival van het land te gaan organiseren, of dat hij Chinezen tot hardstyle zou bekeren. Maar dat is precies wat hij nu doet
Merkwaardig? Nou, nee. Steeds meer Nederlanders vertrekken naar het ‘nieuwe land van onbegrensde mogelijkheden’, waar de economie spectaculair groeit. In 2010 telde China slechts een dikke drieduizend Nederlanders met verblijfsvergunning. In 2016 waren dat er al bijna vijfduizend, weet de ambassade ons te vertellen.
Parties zijn een typisch Nederlands exportproduct. Ook in China: zo is er bijvoorbeeld een Eindhovenaar met een gigantische club in Shanghai, en openden twee vrienden een technoclub op de 42e verdieping van een kantoorpand in Chengdu. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de reputatie van Nederlandse dj's. Die zijn in China per definitie legendes – puur vanwege onze vertegenwoordiging in de toonaangevende DJ Mag Top 100.
Maar geen Nederlander schopte het in het Chinese nachtleven zo ver als de tweëndertigjarige Paul Neuteboom. Tien jaar geleden vertrok hij voor ING naar Beijing, maar tegenwoordig en ietwat onverwachts is hij head electronic music bij het grootste boekingskantoor van het land. In zijn tijd bij ING werkte hij zich kapot, zo vertelt Paul via Skype. Met zijn loon verkende hij in de weekenden elke bar en club die de stad te bieden had.
Clubs met elektronische muziek zoals in Amsterdam, vond hij in Beijing nauwelijks. De Chinese dance-scene was toen – en ís nog steeds – heel klein, vertelt Paul. Een groot deel van de Chinezen is conservatief, en laat bijvoorbeeld hun dochters niet naar bars of clubs gaan. Ook deel je niet zomaar een evenement met je vrienden, omdat Facebook daar verboden is. "In Beijing wonen meer dan 22 miljoen mensen, maar het kan al moeilijk zijn om een zaaltje met een paar honderd man te vullen."
In de clubs die Paul afging zag hij veel dingen voorbijkomen: ellenlange VIP-tafels met whiskeyflessen van 4,5 liter, meisjes die daar in hun eentje uitgingen om er vervolgens de hele nacht Angry Birds op hun iPad te spelen, en, ook niet ongewoon voor de gemiddelde Chinese club, een show met een man die zich bevrijdt uit wc-papier. "Het publiek ging daar helemaal los op, alsof dat het vetste was wat ze ooit hadden gezien."
Na het aanschouwen van de wc-papierman besloot Paul – die in zijn Heemskerkse jeugd feestjes organiseerde en in clubs werkte – in te grijpen. Hij nam ontslag bij de bank en moest zonder dat salaris from scratch beginnen. Paul klopte bij alle clubs in Beijing aan en vertelde dat hij geen woord Chinees sprak, maar enthousiast was en hen wilde helpen. Binnen een jaar kon hij fulltime aan de slag bij een typische Chinese club, zo eentje "zoals ze tegenwoordig bijna niet meer bestaan, met drie verdiepingen, grote LED-schermen en een bewegende dansvloer". Daar mocht Paul zijn eigen feesten organiseren, mét Nederlandse dj’s die hij voor een paar duizend euro invloog. Langzaam maar zeker werden de feesten van Paul een dingetje in Bejing.
Uiteindelijk werd hij in 2013 'head electronic music' van mega-organisator Modern Sky – het Chinese equivalent van boekingskantoor MOJO, zeg maar. Zijn taak: nieuwe dancefestivals en feesten vanaf de grond opbouwen.
Paul heeft de ultieme uitlaatklep voor de Chinese jongens en meisjes die keihard werken en studeren: hardstyle. De twintigers in Beijing leiden geen studentenvereniging-leventje. Ze studeren tot laat in de nacht of werken soms wel zeven dagen per week. De sociale en maatschappelijke druk is in de Chinese prestatiecultuur extreem hoog, dus wanneer Chinese jonkies uitgaan, gaan ze ook écht uit.
Op DEFQON werd Pauls eigen liefde voor festivals geboren, en hij heeft altijd gedacht dat Chinezen daar misschien wel voor te porren zouden zijn. Bij wijze van experiment regelde Paul daarom een Chinese tour voor hardstyle-koning Brennan Heart, bekend van het nummer Lose My Mind: “Het was gestoord. De Chinezen gingen helemaal uit hun plaat. Ze sprongen in het rond als kinderen die voor het eerst in hun leven een lolly kregen.”
En Chinese jongeren doen dat ook nog eens puur natuur, want in China zijn drugs not done. Paul: “Je ziet de euforische blik in hun ogen. Dat heb je in Nederland ook, maar daar heeft het vaak met mdma of xtc te maken.” Als je in China als buitenlander gepakt wordt op gebruik, word je al snel vijf tot tien jaar het land uitgezet. Chinezen zelf gaan direct tien dagen de bak in.
Chinezen drinken vooral veel, wat de planning van een feest anders maakt dan in Nederland. Paul: “Als de deuren om negen uur opengaan, komt de helft al meteen aan het begin en gaan ze direct los.” Tegen de tijd dat Brennan Heart opkomt, zijn de Chinezen al zo goed als kapot en gaan ze naar huis.
Of Paul inmiddels de meest invloedrijke elektronische-muziekdude van China is? “Dat wil ik zeker niet zeggen, maar vorig jaar organiseerden we wel het op-één-na-grootste dancefestival van het land en we zijn inmiddels actief in meer dan dertig Chinese steden.”
En Paul wil in China het grootste muziekfestival ter wereld organiseren. Met meerdere feesten in verschillende steden die door WiFi-schermen met elkaar verbonden zijn. "Zodat iedereen tegelijkertijd dat ene moment van euforie beleeft in een land waar het niet altijd leuk is, maar waar men wel steeds op zoek is naar positiviteit."
