Vier gangsterliefjes moeten de schuld inlossen van hun opgeblazen criminele mannen. En dat levert een brute heistfilm met ballen op.

Een van de nadelen van het daten met een crimineel? De vijanden of ‘vrienden’ die ineens op de stoep kunnen staan als je gangster boy ‘komt te overlijden’. Dat ondervindt ook Veronica (Viola Davis) wanneer haar hubby Harry Rawlings (Liam Neeson) met zijn bende omkomt bij een mislukte roofpoging. Het geld dat hierbij in de fik vliegt, is van de criminele politicus Jamal Manning (Brian Tyree Henry) en die eist het bedrag terug van Veronica: voor een vrouw van een topcrimineel moet dat een makkie zijn, vindt hij. Gelukkig voor Veronica liet haar man een gedetailleerd plan na waarmee ze het verschuldigde bedrag kan jatten bij Mannings politieke tegenstander (Colin Farrel). Maar tassen vol dollar bills zijn best zwaar om in je eentje te tillen. Dus schakelt ze de hulp in van de andere gansterliefjes. Niet heel vriendelijk overigens; als de dames weigeren, passt Veronica hun namen door aan Jamal.

Blijf van die hond af!

Nu is misschien je eerste gedachte: bel in godsnaam de politie! Maar dat de weduwes daarvan afzien, geloof je op een paar plotgaten na eigenlijk wel. En dat is in de eerste plaats te danken aan de ruime aandacht die regisseur Steve McQueen (Shame, 12 Years a Slave) en co-scenarist Gillian Flynn (Gone Girl, Sharp Objects) besteden aan de achtergronden van zijn personages en de hopeloze situatie in Chicago. De sfeer: grimmig. Politici, politie: één corrupte bende. ‘Ignorance is the new excellence’. En dat Rawlings en zijn mannen dood zijn, ach… op de rouwende vrouwen na vindt iedereen dat eigenlijk wel best. Bovendien maken Jamal Manning en zijn angstaanjagende broer (Daniel Kaluuya) nietsontziend duidelijk dat ‘nee’ voor dit tweetal nooit een optie is. Zelfs van kleine hondjes met een hoog knuffelgehalte worden ze niet week. Ieder moment waarop Veronica’s viervoetertje Olivia in beeld komt, vraag je je af of zij het einde van de scène wel haalt... Fun fact: er gaan stemmen op om de fluffy terrier een Oscar te geven. 

Viola Davis: Oscar nummer 2

McQueen beschikt ook over een andere grote troef: een ensemble cast om je vingers bij af te likken. Naast de eerdergenoemde acteurs zijn ook oudgediende Robert Duvall (lekker op dreef als de bejaarde racistische vader van Colin Farrel), bad-ass Michelle Rodriguez, kameleon Elizabeth Debicki en nieuwkomer Cynthia Erivo te zien. Viola Davis doet wat je van een van de beste actrices van het moment mag verwachten. Sterk en kwetsbaar tegelijk, de ogen altijd sprekend en snot onder de neus als ze jankt (een Oscar-waardige ugly cry). En dan is er smaakmaker Daniel Kaluuya (Get Out). Hoewel hij in Black Panther al wat scherpere randjes liet zien, gaat hij in Widows voluit als de kille rechterhand van zijn broer. Net als het hondje Olivia zorgt ook Kaluuya telkens voor klamme zweethanden als hij z'n opwachting maakt.

Iets teveel van het goede

Wat minder goed werkt in de film is de hoeveelheid thema’s en verhaallijnen. Het is te prijzen dat McQueen het heistfilmgenre naar een hoger plan tilt door ook de misstanden in Chicago (én de rest van de VS), raciale problemen, geweld tegen vrouwen et cetera, et cetera aan te kaarten. Maar dat genrespel pakt niet overal lekker uit; het zorgt eerder voor een aantal scènes die onaf of juist overbodig aanvoelen. Misschien had McQueen voor deze ambitieuze gelaagdheid net iets meer tijd moeten nemen zodat sommige scènes niet op een statementniveau blijven hangen. Maar ja, of Widows dan nog steeds een grote publieksfilm was geweest... waarschijnlijk niet.

Ocean’s watte?

Ach, het is de Britse regisseur vergeven. Het neemt namelijk niet weg dat Widows grotendeels vermaakt en vol overtuigende acteurs, actie en drama zit. Knap hoe McQueens vaste editor Joe Walker alle personages en thema’s zo vervlecht dat je het verhaal goed kan blijven volgen. En de opening van de film, waarin hij een liefdesscène tussen Veronica en Harry parallel monteert aan die fatale roofpoging van Harry's bende: misschien wel de meest spectaculaire filmopening van het jaar. Sweet baby Jesus wat een knaller! Ook indrukwekkend is de subtiele wijze waarop topcomponist Hans Zimmer (bekend om zijn BOMBASTISCHE soundtracks) de spanning naar de uiteindelijke heist opbouwt. Kortom: ingrediënten zat voor een enerverend bioscoopavondje. En McQueen heeft met Widows bewezen dat een heistfilm met vrouwelijke leads wél ballen kan hebben.

• Widows (2018)
  
• Genre: thriller, crime
• Regie: Steve McQueen
• Cast: Viola Davis, Elizabeth Debicki, Michelle Rodriguez, Cynthia Erivo, Liam Neeson, Colin Farrell, Robert Duvall, Daniel Kaluuya, Brian Tyree Henry

• Deel