Een licht geromantiseerde vertelling over de vangst van één van Amerika’s meest glibberige seriemoordenaars.

Misdaad fascineert. Willem Holleeder kon tijdens zijn verlof niet eens om een rol wc-papier zonder onderweg minstens één keer op de foto te moeten met een hijgerige fanboy en tienduizenden huishoudens schakelen iedere week weer in om, met een bakje tijgernootjes op schoot, te kijken naar de korrelige bewakingscamerabeelden van Opsporing Verzocht. We hebben maar weinig weerstand tegen dat donkere randje van de maatschappij en daarom is het ook niet verwonderlijk dat true crime-series de afgelopen jaren steeds meer aan populariteit winnen.

Making A Murderer, American Crime Story, Unsolved: The Tupac & Biggie Murders en Waco, geef ons een tragische gebeurtenis uit de geschiedenisboeken en we smullen ervan. Deze trend is ook Discovery niet ontgaan en daarom komen zij met een serie over misschien wel de bekendste seriemoordenaar uit de Amerikaanse geschiedenis, Ted Kaczynski A.K.A the Unabomber.

Guess who’s back?!
Het is 1995 en na een sabbatical van een jaar of zes heeft Ted Kaczynski besloten om zijn hobby maar weer eens op te pakken. Hij is het bommen knutselen duidelijk nog niet verleerd, want met de eerste klapper na zijn winterslaap jaagt hij heel Amerika meteen weer de stuipen op het lijf. De jonge en overambitieuze profiler Jim Fitzgerald wordt door de FBI opgetrommeld om de persoonlijkheid van deze moordende einzelgänger in kaart te brengen. Zijn op linguïstiek gebaseerde werkmethode valt niet bij iedereen in goede aarde, maar Fitzgerald laat al snel zien dat hij de impuls is die het vastgelopen onderzoek zo broodnodig had.

Amerika heeft genoeg geflipte seriemoordenaars om nog jaren mee vooruit te kunnen.

Mindhunter 2.0
Het komt niet vaak voor dat ik de zon langzaam tussen de gordijnen op zie komen, omdat een serie me de hele nacht aan de buis gekluisterd heeft weten te houden. Na Klondike en Harley & The Davidsons had ik niet hele hoge verwachtingen van deze nieuwe Discovery-telg, maar Manhunt is echt om van te smullen. Het heeft precies het juiste tempo, ademt precies de juiste sfeer uit en heeft precies de juiste spanningsboog om je maar apathisch door te laten kijken. Net zo lang, totdat je de eerste marktkooplui hun karren door je straat hoort duwen voor weer een dagje dappermarkt. Tuurlijk, de boel is voor de kijkbaarheid links en rechts wat geromantiseerd, maar dat neemt niet weg dat er nog genoeg van het echte verhaal overblijft. Vooral de manier waarop Fitzgerald en Kaczynski met woorden goochelen is fascinerend. Als taal, zeg maar, “helemaal jouw ding is’, dan is Manhunt er zeker één voor jou. Ook het kijkje in het brein van een verongelijkte Einstein die zich door de hele maatschappij verraden voelt, is meer dan boeiend. Eigenlijk is Manhunt gewoon een soort Mindhunter, maar dan nét iets beter. Mindhunter 2.0. Wat mij betreft mag Discovery hier best nog wat seizoenen aan plakken. Amerika heeft genoeg geflipte seriemoordenaars om nog jaren mee vooruit te kunnen. Zijn die gasten tenminste ergens goed voor.

• Discovery (2017)
• Een licht geromantiseerde vertelling over de vangst van één van Amerika’s meest glibberige seriemoordenaars.
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel