Tussen alle sequel-, prequel- en remakes vind je gelukkig nog originele makers à la Jordan Peele. En de Oscarwinnende regisseur van Get Out en Us is nu terug met de briljante film Nope. Een ‘scifi-western-drama-horrormysterie’ zoals je die niet eerder zag mét Nederlandse tintje.

Wat hebben veel commerciële films over buitenaardse invasies met elkaar gemeen? Om maar wat clichés te noemen: aliens met ziek grote voorhoofden en ziek grote ogen of enge tentakels. Grote wereldsteden in de fik. Militairen, politieke leiders en wetenschappers met grote ego’s die lopen te bitchen op elkaar. Paniekerige journalisten. Een shitload aan green screen scènes vol crappy mensen-wapens tegen supergeavanceerdere lasterstraal-wapens en fancy ufo’s. Nou, zo heb je de alien-invasion-bingokaart al aardig vol.

Een hoop onder de ironische oppervlakte

Nope is een 'alien-film' van een heel andere orde. En wie de vorige films van comedian en filmmakers Jordan Peele kent (meesterlijk in het samensmelten van suspense, mysterie, drama, comedy, satire en scherpe maatschappijkritiek) weet al een beetje wat 'ie kan verwachten. Nope heeft een aantal van die bekende Peele-ingrediënten. Alleen voegt de regisseur daar nu een mooi westerndecor aan toe en strooit hij subtieler met humor, ironie, commentaar en uitleg. De film bevat zoveel verwijzingen, kruimeltjes en lagen dat je hem eigenlijk meteen opnieuw wil zien om te checken of je alles begrepen hebt. Als zo’n cocktail van mysterie, filosofie en gelaagdheid je bevalt tenminste, filmsmaken verschillen. Maar dat de film iets wil zeggen over bijvoorbeeld het wegwassen van zwarte filmgeschiedenis, de geilheid op (Hollywood)entertainment en het exploiteren van spektakel is heel duidelijk. Waar wij dan vervolgens weer van smullen in de bioscoop terwijl we bakken popcorn achteroverslaan. De ironie.

Een klein beetje plot zonder spoilers

Te veel weten over de plot is zonde van de kijkervaring. Het is genoeg om te vertellen dat Kaluuya en z’n filmzus Keke Palmer (Hustlers) in een Amerikaans plattelandsgehucht wonen, paarden trainen voor Hollywoodfilms en na de vreemde dood van hun vader een angstaanjagende buitenaardse ontdekking doen. De shit is dan niet meteen aan. Peele neemt z’n tijd om de spanning op te bouwen en doet ondertussen uitstapjes naar andere personages en flashbacks die uiteindelijk -grotendeels- op hun plek vallen. Je kan Nope wat dat betreft het beste vergelijken met de 10km op het WK Schaatsen die op het laatste moment ineens in een sensationele stroomversnelling schiet. Moet je ook van houden.

Briljante filmtiramisu

Onderweg trakteert Peele je op een geweldig acterende (kleine) cast die eindelijk een keer slimmer is dan de kijker (mogen sommige horrorfilms een voorbeeld aan nemen), een sterke soundtrack en het prachtige camerawerk van meester van het licht én donker Hoyte van Hoytema. Ook knap aan Nope is dat de film tijdens het kijken helemaal niet vol voelt, terwijl hij zo rijk en gelaagd is. Sommige kijkers zullen hem om diezelfde reden -en de aanloop tot de climax- misschien saai vinden. Maar degenen die de aanpak en dosering van Peele snappen én omarmen vinden Nope briljant. Ik behoor tot die laatste groep. Net als veel van de films van Christopher Nolan is dit ultiem popcornvermaak met een hoop om naderhand nog over na te denken en te praten.

• Nope (2022)
• Cijfer: 9
• Horror, thriller, scifi, drama, comedy, western...
• Duur: 2h, 10min
• Regie: Jordan Peele
• Cast: Daniel Kaluuya, Keke Palmer, Steven Yeun, Brandon Perea, Michael Wincott

• Deel