Een meesterlijke Ben Kingsley in een serie die zo uit de koker van de Coen Brothers had kunnen komen. Dwingend kijkadvies als je goed ging op Fargo en het tempo en de cinematografie van True Detective.

Epix is een beetje de new kid on the block in serieland. Het platform dropte met Get Shorty, Graves en Berlin Station al wel wat eigen titels, maar het begint er steeds meer op te lijken dat dit slechts de inleidende beschietingen waren. Met Pennyworth, Godfather of Harlem en Perpetual Grace, LTD laat de zender de komende tijd opnieuw haar kaarten zien en het heeft er alle schijn van dat ze daar op het hoofdkantoor in New York een tandje hebben bijgeschakeld. Als Perpetual Grace, LTD de voorbode is voor wat we verder nog van Epix kunnen verwachten, dan hebben de hardcore serieverslaafden onder ons er namelijk weer een nieuwe dealer bij. Hashtag nooit meer naar buiten! Hashtag vitamine-D kan ook gewoon uit een potje. Hashtag heb ik m’n Dr Pepper omgestoten of is dit een doorligplek?

God’s wegen

Jezelf doelbewust verslaafd maken aan methadon, zodat je kunt afkicken in de kerk van een vermogende pastoor. Alles in een poging om deze man van God – hallo Ben Kingsley! – op slinkse wijze van zijn geheime fortuin te ontdoen. Op papier leek het zo’n goed plan, maar James heeft nog maar net in licht verdoofde toestand zijn intrek genomen in huize Brown of de trein dendert al met een rotvaart van de rails. Byron ‘Pa’ Brown blijkt een soort pastorale versie van Tony Montana te zijn die het niet op prijs stelt als mensen misbruik maken van zijn ruimhartigheid. En terecht. God is barmhartig, maar er zijn natuurlijk wel grenzen.

Feest voor het oog.

Boven alles is Perpetual Grace, LTD een feest voor het oog, een aaneenschakeling van mooie beelden. Beelden die – als ze met een andere camera waren geschoten – ieder jaar mee zouden strijden voor de ereplekken van de International Photography Awards. Van een mooi bord kun je niet eten en TToo Old To Die Young heeft recentelijk nog bewezen dat vorm niet alles is, maar laten we ook niet doen alsof schoonheid er helemaal niet toe doet. En laat Perpetual Grace, LTD nou grossieren in schoonheid. Kijk maar.

              

              

              

              

Onthaasttelevisie

Er gaan (genoeg) mensen zijn die Perpetual Grace, LTD te traag vinden. Te raar. Te absurd. Begrijp ik allemaal, maar ik vind ‘m heerlijk. Heerlijk zoals Fargo heerlijk was. Heerlijk zoals met name de eerste ronde van True Detective heerlijk was. Misschien niet ‘lekker-het-hele-seizoen-in-één-keer-bingen’ heerlijk, maar meer ‘onthaasttelevisie-zoals-onthaasttelevisie-bedoeld-is’ heerlijk. Deze nieuwste van Epix is niet alleen een bron van rust, het zit ook nog eens vol bizarre wendingen en is verrassend grappig. Subtiel grappig, dat wel. Iets wat eigenlijk alleen opvalt als je je als kijker niet langzaam in slaap laat sussen door een cadans die nog het meeste wegheeft van een ontspannen treinritje. Misschien zou de gebruiksaanwijzing moeten lezen dat de maximale dagelijkse dosering Perpetual Grace, LTD slechts twee afleveringen is. Bij een hogere dosis neemt de werking significant af. Concentratie is wat deze serie vraagt en wie dat op kan brengen heeft hier een goeie aan. Dus… Get it, get the rhythm, get the rhythm, there you go, there you fucking go.

• Epix (2019)
• 1 seizoen
• Never bullshit a bulshitter
• 50 minuten per aflevering

• Deel