In Popcorntijd bespreekt André Nientied wekelijks het leukste filmnieuws en de beste kijktips. Deze week: Nocturnal Animals

De Texaanse modeontwerper Tom Ford verraste in 2009 de filmwereld met zijn stijlvolle regiedebuut A Single Man. Het fraaie drama leverde Colin Firth een Oscarnominatie op. Zijn tweede film liet zeven jaar op zich wachten – tussendoor moest er natuurlijk ook nog wat kleding worden ontworpen – maar Nocturnal Animals is al even sterk en stijlvast. Hoewel, stijlvast: Ford weeft in deze raamvertelling twee verhalen met totaal verschillende stijlen geraffineerd door elkaar.

Zodra Susan haar arty farty zwarte bril opzet om zijn boek te lezen zien we fragmenten van dit verhaal tot leven komen.

Een nieuwe David Lynch?
De film opent meteen met onvergetelijke beelden die aan het werk van David Lynch doen denken: corpulente naakte vrouwen dansen in slow motion met veel overgave. De beelden blijken te horen bij een video-installatie van kunstenares Susan Morrow (de fantastische Amy Adams). Hoewel ze net een feestelijke opening heeft van dit nieuwe werk is ze in een allesbehalve feestelijke stemming: behalve aan haar relatie twijfelt ze ook aan het belang van haar kunst. Vrienden uit de kunstwereld proberen haar op te beuren met opmerkingen als ‘ons wereldje is een stuk minder pijnlijk dan de echte wereld’ maar Susan, die aan slapeloosheid lijdt en bovendien geldzorgen heeft, blijft in mineur.

Terwijl ze een weekend alleen thuis is in haar bunkerachtige villa dompelt ze zich onder in een manuscript, getiteld Nocturnal Animals, dat haar ex voor haar heeft geschreven. Omdat ze vroeger ook al aan slapeloosheid leed noemde hij haar toen al een nachtdier. Zodra Susan haar arty farty zwarte bril opzet om zijn boek te lezen zien we fragmenten van dit verhaal tot leven komen, afgewisseld met flashbacks van haar relatie met de schrijver, Edward. Zowel Edward als Tony, de hoofdrolspeler van het verhaal uit het boek, worden gespeeld door Jake Gyllenhaal; de vrouwelijke hoofdrolspeler van het verhaal uit het boek is de sterk op Adams gelijkende en eveneens roodharige Isla Fisher.

Amy Adams is weer zeer indrukwekkend; een zesde Oscarnominatie kan haar bijna niet ontgaan.

Een nacht met fatale gevolgen
Tony is in nachtelijk Texas met zijn vrouw en dochter onderweg naar familie wanneer ze van de weg gereden worden door dronken proleten. Ondanks hun provocaties probeert Tony de zaak niet te laten escaleren, maar de nacht loopt fataal af. Bij elke schokkende gebeurtenis in de Texaanse woestijn schrikt Susan op vanachter haar zwarte bril. Geen wonder, want in het boek gebeurt veel meer dan in het saaie weekend dat de depressieve kunstenares thuis doorbrengt. Als kijker hoop je dan ook elke keer dat we snel weer teruggaan naar de woestijn, waar de ontwikkelingen veel spannender zijn. 

Toch heeft het ene verhaal weinig betekenis zonder het andere en dat is het knappe aan het door Ford geschreven script (gebaseerd op het boek Tony and Susan van Austin Wright) van Nocturnal Animals. Amy Adams is zo kort na haar rol in Arrival weer zeer indrukwekkend; een zesde Oscarnominatie kan haar bijna niet ontgaan en het wordt onderhand hoog tijd dat ze het beeldje eens mee naar huis mag nemen.

• Deel