Nee, Despicable Me nummer 4 is niet baanbrekend. En nee, je zal als volwassene misschien niet continu in je broek pissen van het lachen. Maar de nieuwe film over Gru, z’n familie, z’n minions en z’n nieuwe (oude) vijand toveren wel een glimlach op je gezicht. Lees hier waarom.

Er zijn inmiddels vier Despicable Me-films en met de minion spin-offs staat de teller van de succesvolle franchise zelfs op zes. Dan ga je niet meer met ál te hoge verwachtingen naar de nieuwste film; het baanbrekende is er inmiddels wel van af. Wél met de hoop dat de makers niet lui zijn geweest en opnieuw hun best hebben gedaan om van dit zoveelste deel een vermakelijke kijkbelevenis maken met een fris tintje. Eentje waarvan je achteraf niet baalt er dertien euro aan uitgegeven te hebben. Vijftien als je daar de iMax-fee en 3D-laserbril bij optelt. Oh en natuurlijk dat tientje voor je popcorn en je drankje.

Oude rivalen en nieuwe onderduikadressen

Er gebeurt een hele hoop in Despicable Me 4. Gru’s gezin is uitgebreid met een baby, maar daar kunnen ze niet rustig van genieten. Gru (Steve Carrell) heeft namelijk met z’n Anti-Villain League (AVL) de superschurk Maxime Le Mal (Will Ferrell met Frans accent) achter de tralies gezet en die is ontsnapt. En Maxime, half man-half reuzekakkerlak, wil wraak. Niet alleen omdat hij door Gru is opgepakt, ook omdat de twee oude rivalen en oud klasgenoten zijn met beef over een talentenjacht en iets met een gestolen act. Gru en z’n fam moeten daarom tijdelijk met nieuwe identiteiten schuilen in het superrijke en deftige stadje Mayflower. En dat gaat maar heel eventjes goed, want ook daar schuilt gevaar. Buurmeisje Poppy (Joey King) blijkt namelijk vilain-ambities te hebben en ze dreigt Gru te ontmaskeren tenzij hij haar helpt bij een inbraak. En dit obstakel zorgt er (we zullen niet spoilen hoe) ook nog voor dat Maxime le Mal Gru op het spoor komt en z’n baby dreigt te kidnappen. Vergeten we dan nog iets? Oh ja, de minions doen ondertussen bij AVL aan allerlei experimenten mee om een soort superhelden-minions te worden, met wisselend succes.

Fake it till you make it

Al die gebeurtenissen zorgen ervoor dat Despicable Me 4 heel vol zit en een trage aanloop heeft voordat het in de actie-stand komt. Want die verhuizing naar Mayflower levert ook nog een ‘integreren in de fancy nieuwe wijk’-verhaallijntje op. En zo zien we hoe Gru probeert buddy buddy te worden met de snobby rijke buurman (stem van Stephen Colbert), vrouw Lucy (Kristen Wigg) zonder ervaring aan de slag moet in de plaatselijke haarsalon en hoe ze zich samen op de chique tennisclub staande (en spelende) proberen te houden. Lang niet alles doet je proesten van het lachen en sommige grappen (let bijvoorbeeld op de logo’s van Gru’s poloshirts) zijn misschien iets te subtiel. Maar mooi geanimeerd en vermakelijk en leuk gevonden is het allemaal wel, nóg vermakelijker wanneer de actie eindelijk z’n intrede doet. Bovendien brengen de makers al die verhaallijntjes uiteindelijk indrukwekkend samen en komen zelfs nog de ‘super-minions’ (die eerst overbodige filmvulling leken) in de finale geestig en verrassend van pas.



Dus eindoordeel: misschien niet de beste film die juli te bieden heeft, maar wel een entertainede. Als Despicable Me-fan (en 3D-fan) zal je hem vast in de bios willen zien, voor de rest is de thuisbios ook dikke prima.

Despicable Me 4 (2024)
Cijfer: 7
Animatie, comedy, actie, familiefilm
Duur: 1h, 35min
Regie: Chris Renaud
Cast: Steve Carell, Kristen Wiig, Will Ferrell, Sofia Vergara, Joey King, Steve Coogan, Stephen Colbert

• Deel