Na The Fault in Our Stars en Paper Towns is er weer een verfilming van een John Green bestseller. Hierin komt de 16-jarige Aza tijdens een zoektocht naar een vermiste miljardair niet alleen een oude bekende en nieuwe lover tegen, maar ook zichzelf en haar extreme dwanggedachten.

Door: Valérie Hoffmann

Hoewel het van de buitenkant lijkt alsof de 16-jarige Aza een doodnormaal tienerleven leidt, voert ze een constante innerlijke strijd. Terwijl haar vrienden praten over feestjes en daten, zonet Aza compleet uit van het gesprek en heeft ze een constante discussie met de dwanggedachtes in haar hoofd. Ze heeft namelijk OCS (een Obsessieve Compulsieve Stoornis, aka een dwangstoornis) en bij haar uit zich dit vooral in haar smetvrees en obsessie met alle processen die zich afspelen in het menselijk lichaam. En uit de film blijkt dat dat echt wel iets anders is dan erg schoon of erg netjes zijn.  En hoe ze zich ook verzet; het duurt niet lang voordat Aza niet meer weet welke gedachtes van haarzelf zijn en welke de dwang in haar hoofd planten. Die zo ver gaan dat ze Aza dingen laten doen tegen haar zin in: van het wassen van een wond met zeep tot het inslikken van anti-bacteriële gel. Een soort van opgesloten in haar eigen lichaam dus, en als kijker voel je meteen hoe eenzaam en hopeloos dat moet zijn. Niet gek dus dat ze een fijne afleiding vindt in de zoektocht naar een vermiste miljardair, samen met haar vriendin Daisy.

Niks is veilig

Maar zelfs hierbij lijkt Aza niet aan haar gedachten te kunnen ontsnappen. Ook niet wanneer de zoektocht verrassende wendingen krijgt. De vermiste miljardair blijkt namelijk de vader van Davis, een oude vriend die Aza nog kent van de ‘sadcamp’ waar ze verbleven na het overlijden van één van hun ouders. Wanneer ze deze guy weer ontmoet, gaat het haar al snel niet meer om het geld van de beloning, maar doet ze alles om in Davis’ buurt te zijn. Uit het niets lijken de twee zó smoorverliefd dat ze ALLES voor elkaar over hebben.  Alleen gooit Aza’s OCS roet in het eten en raakt ze bijvoorbeeld totaal in paniek bij het idee dat ze Davis  (en zijn bacteriën) moet kussen. Zijn natuurlijk geen gedachten waar je als superverliefde tiener naar wil luisteren en Aza duwt Davis tegen haar zin van zich weg.

Too good to be true

Turtles All The Way Down geeft je een realistisch inkijkje in de mate waarin OCS de dingen die je belangrijk vindt compleet kan kapot maken. Zelfs de relatie met de jongen waar je smoorverliefd op bent. Alleen is dit romantische deel van de film totaal onrealistisch en daardoor vaak cringe. Want kom op: hoe vaak ben je nou beide na één ontmoeting zo verliefd, ga je op tweede date met een privévliegtuig naar Chicago en ontvang je duizenden euro’s van je boyfriend om je eerlijkheid te testen? Het lijkt door dit soort vergezochte gebeurtenissen alsof je naar de verfilming van een amateuristische fanfiction zit te kijken in plaats van het verhaal van een wereldberoemde auteur. Gelukkig zijn de niet-romantische relaties die Aza heeft (die met haar moeder, haar beste vriendin Daisy en haar psychiater) veel interessanter en geloofwaardiger. In deze relaties is bovendien duidelijk te zien hoe mentale problemen niet alleen effect hebben op de persoon zelf, maar ook het leven van de mensen om hen heen. Zo is Aza’s moeder na de dood van haar man constant bang dat ze een slechte moeder is, voelt Daisy zich vaak genegeerd wanneer Aza in gedachten is verzonken en is Aza’s psychiater eigenlijk de enige die Aza wil laten inzien: het wordt echt beter!  

Gemiste kans

Turtles All The Way Down slaagt met vlag en wimpel als het gaat om de kijker mee te nemen in de invloed die mentale problemen kunnen hebben op het leven van een tiener. Helaas heeft het hele verhaal dat hieromheen is gebouwd weinig inhoud. Niet alleen wat betreft de veel te cheesy en onwaarschijnlijke relatie van Aza en Davis, maar ook wat betreft de vermissing van Davis’ vader. Na de eerste tien minuten lijkt de film gewoon te zijn vergeten dat dit een belangrijke gebeurtenis was en wordt die vermissing pas tijdens de laatste vijf minuten weer opgepakt. Turtles All The Way Down is een stap in de goede richting in de bewustwording rond mentale gezondheid, jammer alleen dat de makers niet iets meer hun best hebben gedaan om de rest van het verhaal óók boeiend te maken.

• Turtles All The Way Down [2024]
• Cijfer: 6.5
• Drama, romantiek
• Duur: 1h 52 min
• Regie: Hannah Marks
• Cast: Isabela Merced, Felix Mallard, Cree Cicchino, Maliq Johnson, Poorna Jagannathan, Judy Reyes

• Deel