Dit bizarre en eigenzinnige horrordrama is misschien geen film voor iedereen. Maar de liefhebber zal deze absurde mindfuck met briljante zwartwit-look en vurig acteerwerk van Robert Pattinson en Willem Dafoe vast waarderen. Special shoutout voor de meeuw.

Midwinter filmen met antieke camera-apparatuur op een afgelegen Canadees eiland waar de wind vrij spel heeft en het onafgebroken regent... het moet voor regisseur Robert Eggers (The Witch) en zijn crew afzien zijn geweest om The Lighthouse überhaupt op film te krijgen. Om nog maar te zwijgen over de omstandigheden voor leading men Robert Pattinson en Willem Dafoe. Take na take opnieuw het ijskoude water in omdat de kou telkens op de lenzen slaat. Brrr. Feest.

Het was gelukkig niet voor niets. Kijkend naar The Lighthouse heb je een kleine twee uur lang écht het idee zelf beland te zijn op een naargeestig vuurtoreneiland ergens eind negentiende eeuw. Het zwart-witbeeld is grauw en stoffig, het bijna vierkante kader (gebruikelijk voor jaren twintig-films) is beklemmend en de locatie zo onheilspellend dat je stiekem snakt naar de uitgang. Weg van dat eiland!

Geen wonder dat er bij Thomas Howard (Pattinson met Oscarwaardige snor) en zijn supervisor Thomas Wake (Dafoe met woeste baard) ook geen lachje vanaf kan wanneer ze beginnen aan hun job. Vier weken lang samen een vuurtoren bewaken op een verder onbewoond eiland. De sfeer tussen het not-so-social duo wordt al snel grimmig wanneer oude chagrijnige Thomas jongere Thomas alle zware kutklussen laat opknappen. En een bedankje, ho maar. Wel veel scheten laten en blèren.

Maar ja, meer dan elkaar, de onstuimige wind en de creepy rondhangende meeuwen hebben ze niet. Dus proberen Thomas en Thomas het beste ervan te maken en zetten het op een zuipen. Met quasi-seksuele spanningen, paranoia en vijandige uitbarstingen tot gevolg. Ondertussen nemen ook de woeste stormen en bovennatuurlijke waanbeelden toe. Ziet jonge Thomas nou echt een zeemeermin? Heeft die irritante één-oogige meeuw het echt op hem gemunt? Of hakt de alcohol er gewoon stevig in?

The Lighthouse is niet het type horrorfilm dat vol zit met bloedspetters, monsters en schrikmomenten. Het is eerder een surrealistische trip naar een wazige climax met onderweg een intrigerende mix van humor, suspense en mysterie. En bovenal een geweldige Pattinson en Dafoe die in de toekomst hopelijk nog vaker het witte doek delen. De energie, de blikken, de norsigheid, de ingehouden woede, de ‘aaaaarghs’, de chemie; van begin tot eind een genot om naar te kijken én van te huiveren. Zelfs de scheten van Dafoe wekken een weird gevoel van bewondering op.

Waar de film nou uiteindelijk echt over gaat, geen idee. Innerlijke demonen, de vernietigende effecten van comazuipen, eenzaamheid, onderdrukte verlangens? Het wordt er door het vage, minder overtuigende slot niet duidelijker op. Daar vliegt de film ineens alle kanten op. Maar deze trip beviel me ondanks (of dankzij) het hoge ‘wat-heb-ik-zojuist-in-godsnaam-gezien-gehalte’ bizar goed.

* The Lighthouse (2019)
* Cijfer: 9
* Drama, horror
* Duur: 1u, 49min
* Regie: Robert Eggers
* Cast: Willem Dafoe, Robert Pattinson, Valeriia Karaman

• Deel