Yellowstone is eigenlijk een soort moderne Dallas met een dysfunctionele familie, een shitload aan intriges en verpletterend Amerikaans landschap. De perfecte drie-eenheid dus.

Niet iedereen is fan – zelf vind ik hem een beetje de Dacia Duster van het acteursgilde, saai en degelijk – maar je kunt niet ontkennen dat Kevin Costner door de decennia heen zijn plekje in de Hollywood Hall Of Fame wel heeft verdiend. Hij schudt de afgelopen jaren misschien wat minder blockbusters uit zijn mouw, maar dat neemt niet weg dat hele generaties zijn opgegroeid met klappers als Dances With Wolves, Robin Hood (hier werd mijn Bryan Adams-haat pas écht goed aangewakkerd) en The Bodyguard.

Costner doet niet alleen zijn ding op het grote doek, hij is ook niet vies van een uitstapje naar televisieland. Zo speelde hij zes jaar geleden al meer dan verdienstelijk in de historische burenruzie Hatfields & McCoys en is hij nu te zien in Paramount Network‘s versie van Dallas. Althans, daar heeft het nogal veel van weg. Verrassend genoeg ging ik daar dus best wel lekker op en daarom meld ik hier maar even dat het wellicht een goed idee is als jullie mijn voorbeeld volgen. Het is maar een suggestie.

Geef mij een familie waar aan de lopende band lijken uit de kast kletteren en ik ben tevreden.

Cowboy galore
Kevin Costner is John Dutton en John is de ongekroonde koning van Montana. We hebben het hier over het Montana waar mannen, na een nachtje in hun stars ‘n stripes pyjama’s, ontbijten met rauwe Porterhouse steaks van anderhalve kilo. Het Montana waar Nike het overduidelijk heeft verloren van de cowboylaars en waar testosteron gutsende kerels wilde, volbloed Arabieren op hun knieën krijgen door ze lang en intens aan te kijken. Arabieren als in paarden. Het is niet dat je een zooi van die Montanezen richting IS-gebied kunt sturen en dat zij dat terrorisme wel even de kop in drukken met hun zwoele blik. Was het maar zo’n feest. John runt een gigantische ranch vol viervoeters en dat gaat lange tijd redelijk ongestoord, totdat zijn buren uitermate hinderlijk beginnen te doen. Een projectontwikkelaar op het nabijgelegen stuk grond wil John’s idyllische vergezichten verkloten met hoogbouw wat niet zou misstaan langs de kustlijn van Torremolinos en de Indianen uit het aangrenzende reservaat hebben opeens besloten dat ze hun oorspronkelijke land terug willen. Daar moet een stokje voor worden gestoken. Gelukkig kan John rekenen op zijn compleet dysfunctionele gezin, bestaande uit vier kinderen die allemaal op nogal ongezonde wijze de aandacht van hun vader proberen te krijgen. Als dat geen heerlijke cocktail is voor drama, dan weet ik het ook niet meer.

Hysterisch familiedrama
De Sopranos. De Pearsons. De Bordelons. De Gallaghers. Geef mij een familie waar aan de lopende band lijken uit de kast kletteren en ik ben tevreden. Dat is voor Yellowstone niet anders. Heb niet de illusie dat je een stukje werkelijkheid voorgeschoteld gaat krijgen. Deze kruising tussen Dallas, Longmire en McLeod’s Daughters is de hysterie zelve en daarom moet je het ook kijken. Het schiet links en rechts uit de bocht met nogal vergezochte plottwisten, maar dat maakt allemaal niet uit. Het is puur vermaak. Lekker over de schutting van de buren gluren om te zien wat een puinhoop zij van hun leven maken. Het mooiste van Yellowstone is misschien nog wel dat Costner het gewoon hartstikke lekker doet. Hij speelt zijn rol als emotioneel gehandicapte vader met verve en dat legt de basis voor een serie waar eigenlijk iedereen wel goed op zou moeten kunnen gaan. Ja, ook jij ja. Kijken dus. Is leuk.

• Paramount+ (2018)
• Liefdesbaby van Dallas, Longmire en McLeod’s Daughters
• 50 minuten per aflevering
  

• Deel