Het idee achter Yesterday is briljant: een singer-songwriter wordt na een ongeluk wakker en is vanaf dat moment de enige ter wereld die de muziek van The Beatles kent. Wow! Maar of de film zelf net zo briljant is...

Ken je dat gevoel? Dat je een liedje zó mooi vindt, dat je de eerste keer dat je hem hoorde opnieuw wilt beleven? In dat opzicht bevat Yesterday een paar kippenvelmomentjes. De worstelende singer-songwriter Jack (Himesh Patel) wordt tijdens een bizarre wereldwijde blackout aangereden en als hij eenmaal bijkomt, is niemand meer bekend met The Beatles (en Coca-Cola blijkt later, sigaretten, Oasis en... omg... Harry Potter!)



Jack doet deze freaky ontdekking wanneer z'n vrienden hem na de crash een nieuwe gitaar geven en hij Yesterday voor ze speelt. Totale verbazing en ontroering: dat hun Jack dít heeft kunnen verzinnen! En terwijl hij de prachtige melodie en lyrics opvoert, had ik heel eventjes zelf het gevoel Yesterday voor het eerst te horen. Kippenvel. Dat Jack besluit het complete Beatles-repertoire met de wereld te delen, is eigenlijk niet eens zo'n heel belachelijk idee. 

All You Need Is The Beatles?

Maar een goede film kan niet leunen op een goede soundtrack, ook al bestaat deze bijna volledig uit geweldige tracks van een van de populairste bands aller tijden. En Yesterday biedt helaas te weinig extra’s om van een pareltje te spreken. Veel heerlijke slagroom, met daaronder een te bescheiden toetje, zeg maar. Terwijl je van een dynamische filmmaker als Danny Boyle (Slumdog Millionaire, Trainspotting) en een romcombaas als Richard Curtis (Love Actually, About Time), een perfect uitgebalanceerde sorbet mag verwachten. Mét een verrassende kers erbovenop.

Lach eens wat meer

Helaas blijft de film hangen in de vele clichés (in LA ga je naar de getver), voorspelbaarheid (roem en moneys betekenen niets zonder liefde) en een weinig spannende liefdeslijn die zelfs niet door het goede spel van de charmante Lily James gered kan worden. Al het gefrons en gepeins van de hoofdpersoon helpt ook niet mee; mijn eigen voorhoofd schoot hierdoor bijna in de kramp tijdens deze ‘feelgood’. Tuurlijk begrijp je dat het leven Jack als worstelende SISO tegenzit. Spelen voor lege kroegen, kinderpartijtjes, de allerallerkleinste tent op een festival (voor drie vrienden en tweeëneenhalve festivalganger), is heel kut. Dat niemand je favoriete band kent ook. En een schuldgevoel meedragen omdat je vervolgens verdient aan hun muziek: heel zwaar allemaal. Maar er komt een punt waarop je wel een beetje klaar bent met Jacks pessimistische vibe.

Ed Sheeran als Ed Sheeran

Yesterday beschikt gelukkig over een fijne, frisse cast en voldoende vermakelijke momenten om plezier aan de film te beleven. Zo werken de ouders van Jack geregeld op de lachspieren. Vooral in een scène waarin pa en ma voor het eerst kennismaken met Let It Be en daar tot grote ergernis van hun zoon niet erg van onder de indruk zijn. Hilarisch! Ook Ed Sheeran doet het in z’n bijrol als Ed Sheeran een stuk aardiger dan verwacht. Hij levert een geinige suggestie om Hey Jude te pimpen naar Hey Dude en zijn SISO-battle met Jack (wie schrijft het snelst een liedje) levert een mooi muzikaal moment op. Nu scheelt het natuurlijk dat het Britse idool zichzelf speelt. Ik zou (ook na z'n Game of Thrones avontuur) nog steeds niet zo ver willen gaan om te zeggen dat hij een carrièreswitch moet overwegen.

Dus?

Kijk Yesterday vooral als je trek hebt in een avondje licht vermaak met daaronder een fijne Beatles-soundtrack. Maar verwacht geen topper die beklijft zoals een Love Actually dat wel doet. Of een comedy die iedere scène hilarisch raak schiet. Yesterday is oké. 

• Yesterday (2019)
• Muziek, comedy
• Duur: 1u, 56min
• Regie: Danny Boyle
• Cast: Lily James, Himesh Patel, Ed Sheeran, Kate McKinnon

• Deel