Gebarentolken

Gebarentalen zijn talen met een eigen grammatica, net als gesproken talen. Het verschil met gesproken talen is dat je met de handen gebaren maakt en ernaar kijkt in plaats van luistert. Het zijn  talen in een visuele manuele modaliteit. Het is niet zo dat in alle landen dezelfde gebarentaal wordt gebruikt. Elk land heeft zijn eigen gebarentaal. Dit heeft te maken met het feit dat een taal zich ontwikkelt in een gemeenschap. Waar mensen bij elkaar zijn en communiceren, ontstaat een taal. Omdat dove mensen niet allemaal bij elkaar wonen, bestaan over de hele wereld verschillende dovengemeenschappen waar een eigen gebarentaal is ontwikkeld. In Nederland is dat dus de Nederlandse Gebarentaal, afgekort NGT. Het is de moedertaal van ongeveer 30.000 dove mensen in Nederland.

De NGT is 100 jaar lang, tot 1980, verboden geweest in het onderwijs en opvoeding aan dove kinderen. Wetenschappelijk onderzoek toonde aan dat gebarentalen echte talen zijn en voldoen aan dezelfde kenmerken als gesproken talen. Sinds 16 maart 2021 is er een wet waarin de Nederlandse Gebarentaal officieel wordt erkend als taal in Nederland.

Ook in NGT zijn ‘dialecten’. Zo worden er in Groningen voor een aantal begrippen andere gebaren gemaakt dan in bijvoorbeeld Rotterdam. Er is ook een standaard vastgesteld van gebaren die landelijk gebruikt worden. De Journaaltolken gebruiken zoveel mogelijk de standaardgebaren.

Ondertiteling is geschreven Nederlands en een tolk gebruikt de Nederlandse Gebarentaal. Dat zijn twee verschillende talen. Iemand die doof is en als moedertaal de Nederlandse Gebarentaal heeft, leest ondertiteling dus in een andere taal, een tweede taal. Voor dove mensen is deze tweede taal lastig te verwerven omdat je de gesproken taal niet hoort. Nuances en de begrippen zijn daarom niet altijd helemaal begrijpelijk. De Nederlandse Gebarentaal is voor dove mensen volledig toegankelijk en duidelijk. Bovendien zie je in de titels niet de intonatie, dus de manier waarop iemand iets zegt. De tolk neemt dat wel mee in de vertaling via de mimiek, waardoor het programma voor de dove kijker nog beter en vollediger toegankelijk is.