De familie Robinson belandt per ongeluk op de verkeerde planeet en dat zorgt voor nogal wat problemen. De wet van Murphy is er niks bij.

Lost In Space. In de jaren ’60 was het een kijkcijferkanon waar half Amerika voor thuisbleef. Magnetronmaaltijd op de net iets te mollige knietjes en genieten van de spannende avonturen van de familie Robinson. Ruim dertig jaar later liet Matt LeBlanc in een tenenkrommend slechte filmversie zien waarom hij zijn typetje, Joey, waarschijnlijk nooit zal ontstijgen en nu is er de remake van Netflix. Het is na Altered Carbon de tweede keer in korte tijd dat de Amerikaanse streamingdienst zich aan een sciencefictionserie waagt en dat doen ze in het geheel niet onverdienstelijk. Lost In Space kan wat mij betreft dan ook op de 2017 lijst met lekkere, ongecompliceerde bingers.

Je moet Lost In Space zien als een makkelijk verteerbare avonturenfilm.

Bij Hoevelaken…
Het is 2046 en de mensheid heeft er één grote puinzooi van gemaakt. Wijdverspreide oorlogen en onomkeerbare milieuvervuiling hebben de wereld praktisch onbewoonbaar gemaakt. Om aan alle ellende te ontsnappen is er een ambitieus ruimteprogramma uit de grond gestampt en als je geluk hebt kun je met één van Elon Musk zijn ruimtetaxi’s richting veiligere oorden. Ook de familie Robinson – een knipoog naar het boek, Robinson Crusoe, van Daniel Defoe – behoort tot de happy few. Super goed nieuws natuurlijk, maar onderweg naar hun nieuwe thuis raakt de spaceshuttle uit koers en stranden ze op de verkeerde planeet. Zul je altijd zien. Terwijl zijn ouders alles op alles zetten om deze onverwachtse hobbel glad te strijken, sluit Will – de benjamin van het gezin – vriendschap met zijn eigen private Terminator. Lekker bezig, Will! De cyborg beschermt het gezin voor dreiging van buitenaf, maar het grootste gevaar schuilt dichterbij dan de familie denkt. Kijk mij hier even met een cliffhanger eindigen waar je eng van wordt.

Avonturenfilm verpakt als serie
Je moet Lost In Space zien als een makkelijk verteerbare avonturenfilm. Gevechten tegen de klok; een overdaad aan bombastische, koperen blazers waar Steven Spielberg zijn neus niet voor op zou halen; een doortrapte evil villain en domme acties van de good guys, waardoor je steeds don’t go in there! tegen je televisie wil schreeuwen, het zit er allemaal in. Het is eigenlijk een soort Jurassic Park in space en zo moet je hem ook beoordelen. Verwacht dus niet de rauwe randjes van Netflix Originals als Narcos en Ozark. Dit is er één voor het hele gezin en in die hoedanigheid is hij helemaal dikke prima. Lekker op een druilerige zondag met z’n allen op de bank, bakje paprika chips erbij en bingen maar. Soms heb je gewoon behoefte aan ongecompliceerd vertier en Lost In Space levert wat dat betreft op alle fronten. Heeft het acteurs die binnenkort gevraagd gaan worden voor de nieuwe film van Woody Allen? Nee. Heeft het diepzinnige dialogen waar je bijna filosofisch van zou worden? Blaast het je omver met zijn verhaallijn vol onverwachtse wendingen? Nope en nope. Maar dat is ook helemaal niet de bedoeling van deze. Het is licht vermaak en dat is zo nu en dan helemaal niet verkeerd. En ik hou niet eens van sciencefiction!

• Netflix (2018)
• Lost In Space, de titel dekt de lading wel zo’n beetje
• 60 minuten per aflevering
  

• Deel