Een serie over puissant rijke, bevoorrechte Amerikanen die naar Hawaii reizen, zodat de goedlachse lokale bevolking voor ze kan dansen.

Wie deze website al een tijdje in de gaten houdt, weet dat ik een onversneden HBO-fanboy ben. Iedere serie die de Home Box Office dropt moet ik kijken. Toch gaat mijn hart van hun komedies doorgaans niet heel veel sneller kloppen. Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik heb vrijwel niemand enthousiast gehoord over series als The Brink, Vice Principals, Animals, Avenue 5 en The Comeback. Begrijpelijk ook, als je het mij vraagt. Natuurlijk zijn er met Veep en Curb Your Enthusiasm ook uitzonderingen te noemen, maar doorgaans mixt de pretentieuze, high brow toon van HBO gewoon niet zo lekker met komedie. Of zeg ik nu iets heel geks? Ook het satirische – nogal zwartgallige – The White Lotus is er geloof ik één voor mensen met een uiterst verfijnd palet. Het is in ieder geval parelen voor de zwijnen voor een simpele seriekijker als ik.

Existentiële crises

The White Lotus gaat over een stel puissant rijke mensen die – naast een bikini en zonnebrand – ook netjes hun privileges hebben ingepakt voor een weekje inheemse dans kijken op Hawaii. Je zou zeggen dat het verblijf in een luxe resort ontspannend moet werken, maar voor de meeste van hen triggert het een existentiële crisis die zijn weerga niet kent. Shane – een ziekelijk verwend mama’s-kindje – krijgt bijna een rolberoerte omdat hij tijdens zijn huwelijksreis niet de juiste suite heeft toegewezen gekregen. De rouwende Tanya probeert het verlies van haar tirannieke moeder een plek te geven, maar helder nadenken wordt er niet makkelijker op als je na je zoveelste facelift in één of andere chloroformtrip bent blijven hangen. Tot slot maken we kennis met Nicole en Mark, een licht neurotische zakenvrouwe met een door fobieën geteisterde man die vecht tegen een rap naderende midlifecrisis. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de issues waar het personeel van The White Lotus mee worstelt…

Het leven is toch veel te kort om jezelf te pijnigen met onuitstaanbare ego’s?

De bevoorrechte Amerikaan

Mocht je in je agenda 11 juli rood omcirkeld hebben, omdat je van plan was om aan de slag te gaan met de nieuwste van HBO, think again. In navolging van Succession heeft HBO het weer voor elkaar gekregen om een serie vol te proppen met een bootlading problematische en hoogst onsympathieke karakters. Als je op een feestje met dit soort mensen opgezadeld zou zitten, was je waarschijnlijk binnen no time naar huis gegaan, dus waarom zou je ze met The White Lotus wel zes uur van je kostbare tijd gunnen? Het leven is toch veel te kort om jezelf te pijnigen met onuitstaanbare ego’s? The White Lotus steekt de draak met de bevoorrechte Amerikaan en met het hele circus dat is opgetuigd om mensen zoals hij tevreden te stellen. Niks mis met een beetje maatschappijkritiek, maar probeer er dan ook een leuke serie van te maken. Dat laatste is – als je het mij vraagt – niet helemaal gelukt. De vraag ‘waarom zit ik hier in hemelsnaam naar te kijken?’ dringt zich meermaals aan je op en ik denk niet dat je over een half jaar nog weet dat je The White Lotus ooit gekeken hebt.

• HBO (2021)
  
• Wit privilege met diepe zakken gaat op vakantie.
• 55 minuten per aflevering
  

• Deel