Impacttour rond film over vluchtervaringen
Hoe voorkom je dat trauma’s van oorlog en een verleden als vluchteling overgedragen worden aan de volgende generatie? Regisseur Wiam Al-Zabari maakte voor zijn zoon Nour de persoonlijke film Mijn vader, Nour en ik over dit thema. In deze EO-documentaire gaat hij met zijn familie in gesprek over de onbeantwoorde vragen na hun plotselinge vlucht uit Irak.
Naar aanleiding van deze documentaire zijn er vertoningen met nagesprekken georganiseerd voor mensen met een vluchtverleden. Als onderdeel van de impacttour zijn mensen met een vluchtverleden getraind om de film te modereren en de nagesprekken te leiden. Want hoe doe je dat, ruimte geven aan zulke persoonlijke verhalen? Hieruit zijn een tiental moderators opgeleid, die nu ingezet worden tijdens georganiseerde vertoningen door heel Nederland. De film is om een zo breed mogelijk publiek te kunnen bereiken vertaald in het Engels, Arabisch en het Farsi en de moderatoren die de nagesprekken leiden spreken ook al deze talen. De film wordt ook ingezet voor mensen die werken met mensen met een vluchtverleden.
Reacties
De nagesprekken hebben bij de bezoekers veel teweeggebracht. Hieronder enkele quotes:
“Dit was de mooiste dag sinds ik in Nederland ben, dank je wel dat jullie me echt zien en horen” – een bezoeker op een avond speciaal voor nieuwkomers.
“Mijn vader was altijd zo gesloten, maar sinds die avond, waarop hij ook dingen heeft gedeeld over zijn verleden die ik nog niet wist, is hij losser geworden.” – Een jonge vrouw die haar vader meenam naar een vertoning.
“Ik kom uit een hele gesloten community en ik ben gewend om niet over mijn gevoelens te praten. Als moderator wil ik een ruimte creëren voor mensen met een Arabische achtergrond om hun gevoelens met elkaar kunnen delen.” – een moderator.
