Deze inspirerende jongerenprojecten geven gemeenschappen hoop

Voor miljoenen meisjes en vrouwen wereldwijd is ongesteld zijn niet alleen vervelend, het zorgt ook voor financiële problemen. In Rwanda betekent ongesteld zijn voor één op de vijf vrouwen simpelweg thuisblijven van school of werk. Niet omdat ze ziek zijn, maar omdat menstruatieproducten dusdanig duur zijn dat ze het niet kunnen betalen. En gek genoeg wordt dat als heel normaal gezien. Niet voor Blandine Umuzrangenge, voor haar voelde dat allesbehalve normaal. Ze zag maar al te goed hoe meisjes uit arme gezinnen zelf maandverband moesten maken van oude vodden. Dit is niet alleen onhygiënisch, het is simpelweg onmenselijk. Ze besloot er iets aan te doen en richtten in 2014 een eigen bedrijf op dat duurzame, herbruikbare menstruatieproducten maakt die wel twee jaar meegaan. Betaalbaar, milieuvriendelijk en vooral: bevrijdend. 

Deze content is geblokkeerd.
Klik hier om de social media-cookies om deze content alsnog te accepteren.Maar het bleef niet bij maandverband alleen. Na het succes van haar bedrijf maakt ze ook een eigen een tijdschrift voor jonge vrouwen en moeders met gezonheids- en lifestyle advies. Ze lanceerde daarnaast een eigen app en hulplijn waarmee zwangere vrouwen snel hulp en medische zorg aan huis kunnen krijgen. En alsof dat nog niet genoeg is, ontwierp ze ook nog een eigen lijn van ecologische kleding, schoenen en accessoires voor zwangere vrouwen en jonge moeders. Door dit initiatief zorgt Blandine ervoor dat vrouwen weer kunnen meedraaien in de samenleving. Naast het creëren van deze producten zorgt ze voor werkgelegenheid binnen haar bedrijf. En dat is allemaal begonnen met een simpele maar krachtige gedachte: menstruatie mag nooit een obstakel zijn.

Van klerezooi naar killer looks in Ghana

Een broek die je in de sale hebt gekocht, maar toch een miskoop blijkt te zijn. Of een uitgedragen shirt dat je echt niet meer gaat dragen. Iedereen heeft het wel zo’n kledingstuk in de kast liggen. Dus wat doen we? Hup, retourtje naar de kledingwinkel of naar de donatiebak ermee. Fast fashion heeft ervoor gezorgd dat we ons niet langer bezig houden met het weggooien van kleding. Want ach, het gaat toch naar het goede doel? Was het maar zo. Miljoenen afgedankte kledingstukken uit Europa en de Verenigde Staten eindigen op het Afrikaanse continent met grote gevolgen voor het milieu. Want wat je niet ziet, is waar je kleding écht belandt: op een illegale dump, op een overvolle markt of zelfs in de zee. Toch blijven we massaal kleding bestellen, terugsturen en “doneren” aan mensen die het zogenaamd hard nodig hebben. Maar de jonge Ghanese modeontwerper David-Boye-Doe denkt heel anders over deze klerezooi. Hij woont in Accra, waar wekelijks honderd zeecontainers vol afdankertjes aankomen. Maar tussen de bergen afval ziet hij kansen. Wat hij doet? Upcycling: van oude spijkerbroeken maakt hij nieuwe, originele kledingstukken van een betere kwaliteit. Initiatieven zoals die van David worden gewaardeerd. Zo ook door de Ghana Used Clothing Dealers Association, die zich inzetten voor het recyclen van gebruikte kleding. Ze benadrukken dat dit soort initiatieven niet alleen zorgen voor minder vervuiling, maar ook creatieve ideeën onder Ghanese jongeren stimuleren en werkgelegenheid creëren.

Dit bericht op Instagram bekijken

Een bericht gedeeld door BOYEDOE (@boyedoe_)

Oeganda heeft maar één vrouw nodig die het verschil kan maken

Op 22-jarige leeftijd begon Vanessa Nakate een eenzame staking tegen het gebrek aan actie op het gebied van de klimaatcrisis in Oeganda. Geen megafoon, geen groot publiek. Geïnspireerd door Greta Thunberg begon ze helemaal alleen te protesteren voor het parlement in Kampala. Wat begon als een stille staking, groeide uit tot een beweging: Youth for Future Africa en later ook de Rise Up Movement. Voor haar is klimaatverandering geen abstract verhaal over de opwarming van de aarde. Het gaat over oogsten die mislukke en kinderen die daardoor honger hebben. Daarnaast maakt ze zich hard voor vrouwen die nog steeds slachtoffer zijn van geweld in Oeganda en daarbuiten. Daarom heeft ze samen met twintig andere jonge kilmaatactivisten van over de hele wereld om een brief geschreven aan de World Economic Forum. De boodschap? Stop met het subsidiëren van fossiele brandstoffen. Ze wijst op de desastreuze gevolgen van de keuzes van de grote bedrijven voor de landbouwsector waar haar land afhankelijk is. In 2020 gaf ze hierover een krachtige toespraak tijdens de Desmond Tutu-lezing, waarin ze wereldleiders vertelde: “Wake up”. Volgens YouthLead is ze een van de meest invloedrijke jonge Afrikanen van haar tijd. En ze is nog lang niet klaar, haar strijd is pas net begonnen.

Van prut tot paddenstoel in Egypte

Je kent het wel: je haalt dat kopje koffie onder het apparaat vandaan, je geniet van je bakkie en gooit de koffiedrab of cup in de prullenbak. Logisch, maar niet duurzaam. En moet je nagaan dat er elke dag er meer dan twee miljard kopjes koffie worden gedronken. Dat is ongeveer 400 miljoen liter koffie. Stel we zouden daarvan al die drab hergebruiken, wat zou er dan gebeuren? Dat is precies wat de Egyptenaren Gawad en Abdulrhman zich ook afvroegen. Gawad als koffieliefhebber en Abdulrhman als afvalverwerkingsspecialist. Na een flinke brainstorm lag het idee op tafel: we moeten de koffiedrap recyclen. De jonge ondernemers hebben een inzamelingssysteem ontworpen die cafés helpen om de koffieresten te doneren op een veilige en duurzame manier. De rijke voedingsstoffen die de drab bevat, maakt het de perfecte compost voor, hou je vast, paddenstoelen. Het afval wat daar dan weer van overblijft, wordt omgezet in organische compost voor landbouw. Deze zero waste module draagt bij aan de duurzame ontwikkeling van de landbouwsector in Egypte en steunen van lokale koffietenten. En die paddenstoelen? Die gaan linea recta naar de keuken om vervolgens op je bord te belanden. 

Niet lullen maar planten in Sierra Leone

Freetown the Treetown, klinkt als de titel van een kinderboek, maar is allesbehalve een sprookje. Onder leiding van Manja Kargbo lanceerde de stad Freetown een ambitieus “pay-to- grow” programma om bomen te planten, te laten groeien en digitaal te volgen. Het doel? De stad beschermen tegen heftige aardverschuivingen en overstromingen door grootschalige ontbossing te herstellen. Inwoners worden betaald om bomen en mangroves te planten en in de gaten te houden via een app. Dit is geen romantisch vrijwilligersproject, maar een doordachte strategie waarbij natuurherstel en economische kansen hand in hand gaan. En vooral: het creëert werk. Het programma zelf is niet opgezet door jongeren maar duizenden jongeren vonden dankzij het initiatief een baan als boomwachter, veldwerker of data-analist. Op deze manier betrekt het stadsbestuur veel inwoners bij het herstel van hun eigen leefomgeving. En met succes. Het initiatief is enorm succesvol gebleken en biedt een model dat andere steden die worstelen met ontbossing kunnen gebruiken. FreeTown the Treetown laat zien dat klimaatactie lokaal kan beginnen, banen kan opleveren en wereldwijd hoop kan bieden.

Deze content is geblokkeerd.
Klik hier om de social media-cookies om deze content alsnog te accepteren.En? Ben jij erachter gekomen wat deze verhalen met elkaar gemeen hebben? Er zijn meerdere terugkerende aspecten maar een ding is zeker: het zijn allemaal jonge mensen die niet wachten op verandering, maar zelf in actie komen. Zij kiezen voor duurzaamheid, hun gemeenschap en omgeving. Hier kunnen wij een voorbeeld aan nemen door kleding bewust te doneren, kennis te delen of kritisch te kijken naar ons eigen consumptiegedrag. Misschien heeft een van deze initiatieven jou wel geïnspireerd tot een eigen project dat bijdraagt aan een betere planeet. Of misschien begin je klein, door thuis paddenstoelen te kweken van koffiedik. Wat je ook doet: verandering creëer je sneller dan je denkt. 

Meer lezen over hoopvolle initiatieven? Lees hier hoe de chefs van World Central Kitchen zich inzetten voor een betere wereld.