De grootste druipsteengrotten van het Midden-Oosten zitten vol natuurlijke kunstwerken

Verstopt in de bergen van de Nahr al-Kalb-vallei in Libanon bevindt zich een ondergrondse sprookjeswereld vol met metershoge kalktorens en hangende kegels. In de vorm van gedrapeerde gordijnen, paddenstoelen of kroonluchters: iedereen ziet er wat anders in!

Met maar liefst negen kilometer aan karstische kalksteengrotten, is de Jeita Grotto het grootste grottencomplex van het Midden-Oosten. De naam heeft het te danken aan de plek waar je de ondergrondse plek vindt: Jeita, wat staat voor brullend water. Niet geheel toevallig als je bedenkt dat er een rivier van dik zes kilometer onder de grotten stroomt. 

Stala...wattes?

Wat deze plek zo bijzonder maakt zijn de megagrote ruimtes vol met stalactieten en stalagmieten. Nog nooit van gehoord? Stalactieten en stalagmieten zijn druipstenen. De een vormt zich aan het plafond en de ander op de grond. Deze stenen punten en pegels hebben er miljoenen jaren over gedaan om te ontstaan en groeien nog steeds elke keer een heel klein beetje bij. Hoe snel, of eigenlijk sloom, dat proces gaat? Ongeveer een centimeter per honderd jaar. 

Zo’n karstlandschap ontstaat door niets anders dan water, gesteente en tijd, héél veel tijd. Dat gaat ongeveer zo: wanneer regenwater langs het zachte gesteente stroomt, lost het op. Via scheuren druipt dit de grot in, waarna het weer hard wordt en als kegels aan het plafond blijft hangen. Voilà, een stalactiet! De druppels die hier vanaf druipen vormen dan weer een puntige hoop op de grond: de stalagmiet. 

© Florian Kriechbaumer / Shutterstock.com

Drup, drup, drup

Deze kalkstenen druipsels kunnen de gekste vormen aannemen en dat creëert een bijzonder schouwspel onder de grond. Zo zijn er op de bodem kalkrotsen te vinden die lijken op een rennend konijn of een omhelzend stel. En als je de hoogte in kijkt zie je reusachtige paddenstoelen of gordijnen van steen die uit het plafond lijken te komen. 

De Jeita Grotto bestaat uit twee afzonderlijke grotten die met elkaar verbonden zijn: de upper grotto en de lower grotto. Alhoewel deze holtes waarschijnlijk al miljoenen jaren bestaan en de omgeving zelfs bewoond was, werden ze pas in 1836 ontdekt door de Amerikaanse missionaris William Thomson. Goed verstopt liggen deze grotten dus wel!

Upper grotto

De bovenste grot bestaat uit drie verschillende ruimtes die je te voet kan bewandelen via verhoogde loopbruggen en platformen. Op die manier wordt de grot het minst aangetast en blijven de eeuwenoude zandpegels het best bewaard. In deze grot vind je dan ook de meest bizarre kalkstenen constructies. Het hoogtepunt? (Of eigenlijk het dieptepunt, want een stalactiet druipt natuurlijk naar beneden…) Dat is de ruim acht meter lange stalactiet: een van de langste druipstenen ter wereld!

Lower grotto

In de ruimte eronder vind je de lagere grot, waar je helaas niet kan lopen. De ruimte is namelijk gevuld met water, dus stap je in een kleine elektrische boot die je meeneemt voor een tour over het turquoise water. De Fatamorgana in de Efteling is er niks bij! 

Een van de veertien wereldwonderen?

Dat het grottencomplex bijzonder is, blijkt wel uit de nominatie die het in 2007 kreeg voor ‘De 7 Nieuwe Wereldwonderen der Natuur.’ De Libanese grotten schopten het tot de laatste veertien, maar moesten plaats maken voor andere mooie plekken van de wereld voor de top zeven. Het voordeel? Een stuk minder toeristen die de plek overrompelen. 

Een bezoek aan Jeita

Wanneer je de grot wil bezoeken, zorg dan dat je kort van tevoren nog even belt of ze daadwerkelijk open zijn die dag. Het kan namelijk zo zijn dat je voor niks die kant op rijdt en pas bij aankomst ontdekt dat ze helemaal niet open zijn. Ook al zeiden openingstijden op Google wat anders… Het snelst kom je er met een taxi, want als je het Libanese verkeer niet gewend bent, dan laat je het rijden liever aan iemand anders over. 

Geen paparazzi 

Je moet je wel voorbereiden op een kleine tegenvaller tijdens een bezoek aan het ondergrondse hier. Want al dat moois wil je natuurlijk aan iedereen laten zien. Maar dat zal helaas niet gaan. Omdat de flits van een camera schade aan kan richten aan de chemische compositie van de grot, is het verboden om binnenin foto’s te maken. Je fotocamera en telefoon gaan dus achter slot en grendel voor je naar binnenstapt. Daar gaat je mooie instapost… Alhoewel, als je geluk hebt knijpt de schipper van de boot een oogje toe en kan je alsnog wat plaatjes schieten in de lower grotto. Maar dan natuurlijk wel zonder flits!

Dit eiland in Zuid-Korea schopte het wél tot de lijst van De 7 Nieuwe Wereldwonderen der Natuur!

• Deel