Is Materialists een nieuw soort romcom of valt het in dezelfde, oude vallen? En maakt dat nog uit als je naar drie van de heetste sterren van het moment kijkt? Hello, Chris Evans, Dakota Johnson en the internet’s daddy, Pedro Pascal!

Door: Loeke de Waal

Lucy (Johnson) is een matchmaker in New York. Het is haar werk om de chemie tussen mensen te zien terwijl ze de onmogelijke wensen in de liefde van haar klanten navigeert. De belofte: de liefde van je leven. En dan ontmoet ze haar eigen perfecte match (Pascal), de onmogelijke fantasie; charmant, rijk, opgeleid en met interesse voor haar. Ze zet all-in, ondanks dat haar ex (Evans) nog steeds in beeld is. Die imperfecte man, die ene die wegkwam. Ze zal dus moeten kiezen. Wij begrijpen het wel: on-mogelijk!

Niet zomaar een romcom

Materialists is niet zomaar een romcom. Ja, het begint met zo’n klassieke GRWM-opening en de hoofdrol heeft een moeilijke keus te maken tussen twee hete, potentiële levenspartners, maar het gaat ook over de liefde. Echte liefde, moeilijke liefde, zware en soms heerlijke liefde. De film gaat niet van grap naar obstakel naar grap naar flater en weer terug. Tussen die klassieke romcomscènes zitten lange en diepe gesprekken waarin rustig wordt uitgeplozen wat liefde is en wat het niet is.

Celine Song wilde expres ook meer met het genre doen. “We gaan niet alleen maar verliefd en mooi zitten wezen”, zei ze tegen de LA Times. “We maken gebruik van deze kans om het in een romcom ook over iets te hebben. Dat is precies de kracht van het genre. Onze favoriete romcoms starten een gesprek over iets.” Haar ster, Dakota Johnson, brak natuurlijk door met de ultieme cheesy, erotische dramafilm 50 Shades of Grey en kreeg toen ze daardoor wereldberoemd werd regelmatig romcoms aangeboden. Maar ze zei altijd nee. “Ze waren gewoon niet goed”, vertelt ze in datzelfde gesprek met de LA Times. “Maar Materialists en Celine Song hebben een ziel en een kloppend hart. Haar personages zijn ook compleet in de war, over waar de fuck ze mee bezig zijn als het op de liefde aankomt. Dat vind ik eerlijk en herkenbaar.”

De liefde vinden is ook moeilijk. Hoe langer je zoekt, hoe langer je lijstje eisen lijkt te worden. Want voor wie geef je je vrijheid op, met wie stap je ‘forever’ in het (huwelijks)bootje? Maar als matchmaker bekijkt Lucy (Johnson) daten vooral wiskundig. De data zijn belangrijk en bepalen iemands waarde. Een man van 1.82m met een goede baan en een salaris van minimaal 150k per jaar zoekt een vrouw van in de 20 met een opleiding, met ongeveer hetzelfde aantrekkelijkheidsniveau. Een ok persoon, met een ok persoonlijkheid en een ok salaris zonder niche interesses of uitschieters (lijf, succes, je noemt het) is niet waardevol. Niet genoeg om het in de keiharde New Yorkse datingmarkt te overleven.

Imperfecties maken perfectie?

Maar, lijkt Materialists te willen zeggen, de liefde is geen wiskundige formule. Zelfs met de heetste man - Pedroooo - in je bed, die je zonder blikken of blozen mee op je droomvakantie neemt en je de sleutels naar zijn 12 miljoen dollar kostende penthouse geeft zodra het serieus wordt, betekent niks, heeft geen waarde, als liefde niet in het spel is. Voor de liefde moet je genoegen nemen met iemand zonder geld, potentie of andere zaken die normaalgesproken op je checklist staan.

Iedereen is imperfect. En Materialists de film helaas ook. De emoties vibreren niet van het scherm af, zoals in Celine Songs vorige film Past Lives. De chemie is er absoluut tussen Johnson en Pascal en Johnson en Evans, maar komt slechts in enkele scènes echt tot uiting. En ondanks de promotie van een hete driehoeksverhouding zijn de echt sexy scènes niet talrijk en is de ‘liefdesstrijd’ meer in Johnsons hoofd. Eentje waar ze alleen maar uitkomt als zij ook haar eigen imperfecties omarmt. Dat lijkt ook de beste manier om Materialists te bekijken: een film waar je van moet houden ondanks haar imperfecties.

• Materialists (2025)
• Cijfer: 7
• Romantische komedie
• Duur: 1u, 56min
• Regie: Celine Song
• Cast: Dakota Johnson, Pedro Pascal, Chris Evans

• Deel