Spoken word

Iets betrouwbaars

Misschien is dat wel onze taak: 
beginnen met de bouw van een grote tempel, er nooit in slagen hem te voltooien.
Niet proberen af te maken wat niet af te krijgen is.
Als schilders van de wind werken aan een oneindige expositie.

Dit is geen extraatje, maar een manier om uit te dragen, wie we ten diepste zijn.
We hebben met elkaar een manier gevonden om het getik van onze horloges om te ruilen voor het geklop van ons hart.
Dit is een landschap gebloemschikt naar een plaats waar waarde niet wordt gemeten in winst,
maar in de rijkdom van perspectieven die het in zich draagt.

We bestaan tenslotte in relatie tot elkaar.

We herbergen meer dan ideeën, dit zijn een lichaam,
een schelp, een rondgang naar meer, een overgave,
de draad die je terug wil volgen als je bent blijven hangen,
als je niet meer omhoog durft.

Hier mag je onverwachts stuiten op iets moois,
iets betrouwbaars, iets dat verwondert,
als een dagboek even waardevol als confronterend. 

Soms iets van lang geleden en dan weer actueel.
In het gelaagde web van alledaagse geluiden, delen wij verhalen, veelzijdig en kleurrijk,
als een spiegel van onze tijd:
hier kom je overal wel een beetje van jezelf tegen.
Een stukje verleden, het heden, het verbeelde.

Dit is geen strijd waarin alleen de sterksten overleven,
maar een compositie waarin alle titels een stukje bijdragen,
zoals instrumenten in een opera of woorden in een gedicht.

We hebben in feite maar één opdracht:
onderdeel zijn van een culturele beweging,
voor kanten, alle kleuren en alle goden,
soms zacht soms prikkelend,
maar altijd dichtbij, altijd eerlijk.

Een uitdrukking van vrijheid,
een samenleving die luistert.

We zijn een oneindige expositie,
een permanente tentoonstelling.

Ik kan het belang niet meer onderstrepen dan er simpelweg te zijn.

Wij zijn een magische collectie, een noodzakelijke verbinding tussen educatie, journalistiek, kunst, sport, amusement en de samenleving. Niet opgebouwd uit vaste golven, een systeem of de stand van de maan, maar vanuit de noodzaak dat iedereen die hier komt iets probeert te geven waar je over na moet denken met elkaar.

Wij zijn het canvas,
wij zijn het canvas,
wij zijn het canvas,
overal nog sporen van een oude compositie,
wel voldoende ruimte om te kleuren.

Misschien is dat wel onze taak:
Beginnen met de bouw van een grote tempel, er nooit in slagen hem te voltooien.
Niet proberen af te maken wat niet af te krijgen is.
Als schilders van de wind werken aan een oneindige expositie.

Gershwin Bonevacia, dichter

Foto: Nathan Reinds