Keta

Alleen benieuwd naar de route die Dzifa heeft afgelegd in Ghana? Scroll dan meteen door naar 'vervoer'!

Een kilometerslange kustlijn, enorme mangrovebossen en een warme en hechte gemeenschap: dat is wat je krijgt bij een bezoek aan het Ghanese Keta. Deze kustplaats is in feite een uitgestrekte zandbank tussen de Atlantische Oceaan en Keta Lagoon. Lig je te zonnen aan het strand? Dan loop je vanaf daar in een half uur naar de andere kant van het eiland en geniet je van een uitzicht bij het meer. Ook zwembadfans halen hier hun hart op. Veel accommodaties beschikken namelijk over een gedeeld zwembad.

Wat die accommodaties nog meer te bieden hebben: een prachtig uitzicht op de zee tijdens zonsopkomst. Begin je dag fris en duik (letterlijk) de zee in vanuit je bed. Voor alle doeners: naast relaxen, is er ook genoeg te beleven op Keta. Zo kan je kajakken tussen de mangroveplanten en is een bezoekje aan Fort Singelenburgh ook zeker aan te raden. Dit fort werd in 1734 gebouwd door Nederlanders voor een versterkte handelspost. Wat er nu nog van over is? Bijna niets. Oorspronkelijke bewoners vielen vier jaar later het fort aan, waarna de Nederlanders het zelf opbliezen. 

Het eiland beschikt naast een hoop innerlijke rust en geschiedenis ook over gezellige barretjes waar je jezelf in de spreekwoordelijk olie kan zetten. Is dit dan hét paradijs op aarde? Nee, helaas niet. Het land maakt grote stappen op economisch vlak, maar toch zijn er gebieden, zoals deze Volta regio, waarbij bewoners toch nog onder de armoedegrens leven. Het gevolg? De kustplaats is niet opgewassen tegen het opwarmende klimaat. Want diezelfde zandstranden als waar Keta bekend om staat, zijn ook de reden dat de plek dealt met een onzekere toekomst.

Wat we daar precies mee bedoelen? Het dorp zit als het ware klem tussen de zee en de grote lagune. Door het opwarmende klimaat stijgt de zeespiegel en valt er meer regen, waardoor ook de lagune overloopt. En dat water zorgt er vervolgens weer voor dat materiaal zoals steen sneller slijt en verdwijnt. Overstromingen en verwoeste woningen zijn dus aan de orde van de dag. 

Gelukkig werkt de gemeente aan een defensiesysteem: het plaatsen van grote rotsen langs de kust om de zee tegen te houden. Sommige inwoners denken juist dat de grote mangrovebossen om de hoek dé oplossing zijn. Waarom? De boom- en struiksoorten gaan overstromingen en erosie tegen. En laat dat nou nét zijn waar kustplaats Keta last van heeft. 

Het plan klinkt simpel: de langwerpige wortels van de mangroveplant zorgen voor kustbescherming. Deze houden namelijk zand en modder vast. Toch is dit makkelijker gezegd dan gedaan. Ontbossing zit deze oplossing namelijk in de weg. Gelukkig zijn er meerdere projecten en organisaties in de regio die zich hard maken tegen armoede en vóór herbebossing, zoals het Dream Big Ghana Foundation en Denyigba Lorlor NGO. Die laatste organisatie is gevestigd in de Volta-regio en biedt veel hulp aan de bewoners. Waar je aan moet denken? Ze ondersteunen gemeenschapsontwikkeling en zetten culturele- en herbebossingsprojecten op. 

Eten en drinken

In Keta vind je, naast eetplekken binnenlands, beachclubs naast het strand. Hier worden Ghanese gerechten geserveerd als bakbanaan, pindasoep en banku (deegballen). Dit laatste wordt voornamelijk gegeten met soep, een stoofpot of bijvoorbeeld naast vis of vlees met pepersaus. Onze tip: bestel een visgerecht. Want als je slaapt tussen twee wateren, wil je vast even proeven wat daarin zwemt, toch?

Vervoer

Voordat je reis door Ghana begint, stap je eerst in het vliegtuig van Amsterdam Schiphol naar Accra Kotoka Airport. Op deze manier bereik je Ghana het snelst.  Vanaf dan kunnen we je één ding aanraden: trotseer de wegen niet zelf. Ook als je jezelf beschouwd als extreem goede bestuurder. Het is namelijk een flinke opgave om over de moeilijk begaanbare wegen in het binnenland te rijden. Een taxi of trotro is een prima vervoersmiddel om door de Ghanese hoofdstad te touren. 

Samen met een chauffeur vervolgde Dzifa haar reis naar Mankrong. Eenmaal daar is er slechts één asfaltweg. Maar gelukkig liggen er wel meerdere zandpaden die verschillende voorzieningen met elkaar verbinden. Daarnaast is lopend alles prima te bereiken. 

Om vervolgens van Mankrong naar Somanya af te reizen, is het wederom aan te raden contact op te nemen met een chauffeur. Deze autorit duurt ongeveer twee uur. Al zet de bestuurder je helaas niet midden in het dorp af. Om de binnenstad van Somanya te bereiken, staat je namelijk een heftige klim te wachten. Reis je met een hele hoop zware koffers? Dan is het misschien niet ideaal om deze bergen te bewandelen. 

Na Somanya, sloot Dzifa haar reis af in Keta. Onderweg vind je veel geasfalteerde wegen, maar niet zoals in Nederland. Geef de macht uit handen en kies dus ook bij deze tocht voor een bestuurder. Vooruit plannen is overigens niet nodig aangezien de taxicentrales over het algemeen eenzelfde prijs aanhouden. Daarnaast is het ook voor jezelf makkelijk om op de dag zelf (of een dag ervoor) te bepalen hoe laat je wil vertrekken.

Goed om te weten

Beste reistijd: Juli tot en met augustus en december tot en met maart
Visum: Ja
Inentingen: Gele Koorts, DTP (aanbevolen) en Hepatitis A (aanbevolen)
Valuta: Cedi
Taal: Engels
Kraanwater: Niet drinkbaar

• Deel