Van bruiloften tot 50 uur treinen: Paula's bizarre reis van Berlijn naar Tokio
- Artikel
- 02 dec 2022
- 8 minuten leestijd
6 op 30.000: dat was de kans dat de 33-jarige Paula Savelkoul uit Helmond mee mocht doen aan de Yuujou-challenge, een Japans initiatief om binnen honderd dagen de halve wereld rond te reizen. Maar het lukte. En dus mocht ze meedoen aan de ‘vetste reis ooit’.
Dat Paula werd uitgekozen om deel te nemen aan de Yuujou-challenge was dus bijna ondenkbaar. Al wist ze zelf vanaf moment één dat ze op reis mocht. “Ik had me aangemeld via een link en voelde meteen: ik ga het worden. Het klinkt idioot, maar het is echt zo.” En haar intuïtie zat goed, want een paar maanden later werd ze verrast met een videoboodschap van het Yuujou-team. “Ik zat op dat moment in Nieuw-Zeeland en we zouden met een paar collega’s van de schapenboerderij uiteten gaan. Opeens werd ik meegenomen naar buiten en daar werd ik gebeld door het productieteam.”
Inpakken en wegwezen
En toen ging het snel, want een paar dagen later stond ze al op een Berlijns Yuujou-feest. Het doel hiervan? Netwerken en vrienden maken. Want de wereldreis had een achterliggende gedachte: reis binnen honderd dagen van Berlijn naar Tokio, maar maak alléén gebruik van de diensten van vrienden. Werd je door iemand afgezet op een bepaald punt, dan moest de persoon die je daar opwachtte een vriend van diegene zijn. Kon iemand je even niet linken aan een van zijn vrienden? Dan had je dus een probleem. Het idee hierachter: een zo groot mogelijke vriendencirkel creëren. En dat begon al bij het feest. Want daar raakte Paula aan de praat met de Duitse Jennifer, de eerste vriend die Paula een stapje dichterbij Tokio zou brengen.
En dus was het dan eindelijk zo ver. Op 11 april 2019 vertrok Paula vanuit Berlijn. Maar niet alleen: ze werd bijgestaan door twee andere kandidaten. Renata uit Brazilië en Joey uit Amerika. Zij vormden samen Team Oost. Tegen we ze het op namen? Yvonne uit Zwitserland, Jed uit Zuid-Afrika en Panos uit Cyprus. Oftewel: Team West.
To-do lijst
Maar een wedstrijd? Dat is het volgens Paula nooit geweest. “Het ging meer om de dingen die je onderweg meemaakte”, legt ze uit. “Zo kregen we een hele lijst met activiteiten en taken die we moesten voltooien.” Eén van die opdrachten was het bijwonen van een bruiloft. En dat is gelukt. Paula: “We waren in de Filipijnen en toevallig zouden kennissen van vrienden elkaar dat weekend opnieuw het ja-woord geven.” En dat kwam voor Team Oost op het goede moment: “Toen zijn we heel last minute nog naar een tweedehandswinkel gegaan om kleding te kopen. We hebben het feest toen letterlijk gecrasht. Niemand wist wie we waren en het bruidsstel had ons ook niet verwacht.”
Maar daar hield het niet bij op: een flashmob, het bijwonen van een concert, betreden van een reuzenrad en planten van een boom zijn slechts een paar voorbeelden van de taken die ze meekregen. En of ze die hebben volbracht? Zeker. Paula: “We hebben niet álles voltooit, maar wel veel. En dat met de hulp van onze vrienden.” Paula legt uit dat veel vriendschappen zijn ontstaan uit gamen. “Maar bijvoorbeeld ook door muziek. De een speelde weer piano in een privéhotel, de ander zat in een bandje.” En ook dat kwam goed uit. “We zijn daardoor weleens meegegaan naar een concert of optreden in een pub.”
Geen kleine wereld
In totaal heeft Team Oost hulp gehad van twintig vrienden. Maar de vriendschap had wel een voorwaarde: “Voordat we naar een andere vriend werden gebracht, moest je zeker zijn dat de twee elkaar minimaal één keer in het echt hadden gezien”, vertelt Paula. En alhoewel ze zeggen dat de wereld klein is, kon dat weleens zorgen voor de nodige opstopping. “Soms hebben we ruim een week gewacht op de volgende persoon.” Gelukkig was er een bepaald budget waar het team op terug kon vallen. “Daarvan sliepen we in hostels of andere accommodaties. Je kan namelijk niet van iedereen verwachten dat ze aan drie personen onderdak kunnen bieden.”
Lastige grenzen
Volgens Paula bestond de reis vooral uit veel uitdagingen, maar als er één met kop en schouders bovenuit steekt, is het wel de grens van Georgië en Rusland. Paula: “Het was enorm lastig om Europa uit te gaan. Het zijn gesloten landen waar je niet zo makkelijk in komt. Op een gegeven moment waren we heen en weer aan het springen in Europa. We hebben tijdens de reis ooit 52 uur in een Russische trein gezeten. Geen tussenmuren, tweede klas, geen luxe en te weinig eten.” En dat was niet alles. Eenmaal aangekomen in Rusland, was er behoorlijk veel interesse in de drie reizigers. “Daar stonden de journalisten ons al op te wachten om verhaal te halen. Maar wij hadden al een poosje niet gedoucht.” Dus zat er niets anders op voor Paula om samen met Renata onder de douche op het station te springen. “Dat klinkt misschien raar, maar we waren toch al 24/7 samen. Dit kon er ook nog wel bij.”
Daarnaast was het volgens Paula vooral veel wachten, wachten en nog eens wachten. “Maar ook schakelen.” Want als het team een belletje kreeg van een vriend, was het alle hens aan dek. “Het kwam weleens voor dat we tijdens een telefoontje ergens aan het lunchen waren. Dan is het opstaan en vertrekken, anders is je kans misschien verkeken.”
Of het uiteindelijk gelukt is om Azië te bereiken? Paula: “Gelukkig wel, maar het was een behoorlijke uitdaging.” Vanuit Praag is het team naar Oekraïne gereisd, waarna ze vervolgens Rusland binnenkwamen. “Via een vrachtschip zijn we over de Zwarte Zee naar Georgië gereisd.” Daar zat het team ook weer een paar dagen vast. “Iemand besloot om niet meer te reageren op onze berichtjes. Maar uiteindelijk heeft iemand anders ons naar Moskou gebracht.” Die kant moest het team ook op. “Vanuit daar reisden we naar China, de Filipijnen en als laatste Tokio.”
Continu samen
Paula: “In totaal zijn we in zo’n vijftien landen geweest.” Niet zo gek, aangezien het team absoluut niet mocht vliegen. “Behalve als het écht niet anders kon. Bijvoorbeeld over een oorlogsgebied of wanneer we het water over moesten.” Een indrukwekkende reis dus, en dat vindt Paula zelf ook nu ze er ruim twee jaar later op terugkijkt. “Het was veel beter, heftiger, sneller en intenser dan ik van tevoren dacht.” Maar of het altijd lang leve de lol was? “Echt niet. Ik heb af en toe wel gedacht: laat maar zitten. Ik wil naar huis.” Vooral het continu samen zijn was voor Paula even wennen. “Je eet samen, je slaapt samen. Je hebt totaal geen rust. En dat kan best heftig zijn, vooral als je kijkt naar de cultuurverschillen.”
En wat haar het meest is bijgebleven? “Dat is moeilijk samen te vatten. Het is een hele storm aan herinneringen.” Toch wordt één van de vetste dingen snel duidelijk. “Dat is dan toch echt Oekraïne”, legt Paula uit. “Je merkt daar zo goed de overgang van Europa naar Azië. Dat was bizar. De geur, de mensen, je ziet het langzaam veranderen naar de Aziatische cultuur.” Maar ook de mensen hebben haar geraakt. “De inwoners waren mega gastvrij en warm. Eten op tafel, verhalen op tafel. Ze deelden alles met ons.”
Maar dan: de vraag des vragen. Want heeft Team Oost Tokio bereikt binnen honderd dagen? “Dat wel. En op de valreep. We kwamen namelijk op dag 96 aan in Japan.” Slechts één dag na Team West. “Maar we hebben daarna nog vier dagen kunnen genieten van Tokio.” Wat Paula heeft geleerd van haar wereldreis? “Vooral het omgaan met tijdsdruk en het snel moeten schakelen zijn dingen die ik echt meeneem.”
Benieuwd naar de Yuujou-reis die Paula, Renata en Joey hebben afgelegd? Check dan hieronder de video.
Zelf een wereldreis maken met de trein? Lees hier snel alle tips.