Ben je het decadente gedrag van de Kardashians en de filty privileged rich van deze wereld spuugzat? En wil je zien hoe ze genadeloos ten onder gaan tijdens een superluxe jachtcruise? Dan is de satirische nieuwe film Triangle of Sadness een must-see. Maar ook een problematische.

The Crown, White Lotus, Succession, The Wolf of Wall Street, Blue Jasmine: we kicken massaal op films en series over rijke stinkerds die totaal geen connectie (meer) hebben met het leven van de gewone man. De arbeidersklasse. De personen die de limo’s besturen, de drankjes inschenken en de troep opruimen terwijl de rijken zich druk maken om dilemma’s als ‘jouw privé-jet of de mijne?’. En we gaan er, mede door die totale disconnect met de minder bedeelden, nog een stukje lekkerder op wanneer we in die 'eat the rich'-films en series zien hoe de rijken op hun bek gaan. Niet altijd oké en terecht misschien, maar wel hilarisch en stiekem bevredigend.

De rollen omgedraaid...

Triangle of Sadness, de grote winnaar van het Cannes Film Festival en potentiële Oscarwinnaar, gaat next-level. De satirische film bestaat uit drie hoofdstukken waarin je vooral het stel Carl en Yaya volgt. Ze zijn allebei model en zij is ook influencer. En de lucky bastards mogen mee op een superluxe cruise voor superrijke passagiers waar ze tussen de Russische oligarchen, wapenhandelaars en tech miljonairs de ene na de andere ‘perfecte Insta-post’ kunnen maken. En eten, doen en drinken wat ze willen (of beter gezegd: doen alsof ze eten voor de foto, want omg pasta-calorieën). Maar er is ook een dronken kapitein (Woody Harrelson) die zich als communist klote en hypocriet voelt tussen als die rijken. Én er is een mega heftige storm. Die leiden niet alleen tot een memorabele scène waarin de gasten hun fancy diner allemaal uitkotsen en schijten. Het zorgt er ook voor dat Yaya, Carl, een paar van de miljardairs én een van de schoonmaaksters op een onbewoond eiland belanden. Daar blijkt al snel dat de schoonmaaksters de enige zijn die weten hoe je vis vangt of een vuurtje stookt en ineens zijn de rollen omgedraaid. Een briljant bedachte switch met extreme gevolgen.

Onvergetelijke trip

Kijken naar Triangle of Sadness is een rollercoasterachtige belevenis die met al z’n twists, cringey situaties, rake, jaw dropping dialogen en beelden nog lang bijblijven. Of je de film goed vindt of niet. Van de onvergetelijke kotsscène op het jacht tot de verschrikkelijke klap waarmee een arme ezel op het eiland aan z'n einde komt. En regisseur Ruben Östlund (The Square) geeft gelukkig niet alleen de rich & beautiful een genadeloze satirische pak slaag – dat zou te makkelijk zijn. Ook de schoonmaakster komt er niet zo lekker van af wanneer de rollen eenmaal zijn omgedraaid.

Gekke nasmaak

Östlund is een koning als het gaat om de vinger treffend en vermakelijk op de zere menselijke plek te leggen. Iedere scène is stijlvol gefilmd en heerlijk geacteerd. En de film is rete-actueel. Reden genoeg om te zeggen: kijk hem! Al is het maar om erover mee te kunnen praten. Maar hoe sterk en gelikt en bevredigend Triangle of Sadness op vele momenten is, hij blijft uiteindelijk hangen op het niveau 'superrijken super belachelijk' maken. Zonder iets van een antwoord, oplossing of poging tot ‘what’s next?’ te bieden. Wél een abrupt einde met een cliffhanger van jewelste. En dat laat, hoe briljant de film op momenten ook is, een onbevredigende nasmaak achter. Waar lachen we nou uiteindelijk om? En wie zijn wij eigenlijk om zo hard te lachen...?

• Triangle of Sadness (2021)
• Cijfer: 7,5
  
• Satire, comedy, drama
• Duur: 2h, 27min
• Regie: Ruben Östlund
• Cast: Woody Harrelson, Charlbi Dean, Harris Dickinson en meer

• Deel