Een ode aan het iconische eilandje middenin meer Bled
- Artikel
- 11 mei 2019
- 3 minuten leestijd
Een romantische plek met veel legendes.
Zeg je Slovenië, dan zeg je Blejski Otok. Of nou ja, meer iets in de trant van: dat ene eilandje in dat meer. Nu meer mensen het al bekendere Kroatië inruilen voor buurland Slovenië, wordt namelijk ook het Bled-meer steeds beter gewaardeerd. Het sprookjesachtige mini-eiland heeft niets meer dan een kerk en een legende.
Het meer van Bled is op zichzelf al magisch mooi. Prachtig turkoois water middenin de Julische Alpen omringd door dichte loofbossen.
Alsof dat nog niet genoeg was, staat op een van die heuvels het kasteel van Bled, waarvandaan je een bloedmooi uitzicht hebt op het meer en de omgeving.
Er varen verschillende kleine boten naar het eilandje. Maar het meest avontuurlijk is uiteraard zelf een boot huren. En denk maar niet dat je er makkelijk vanaf komt met een motorboot. Je gaat gewoon romantisch roeien; er zijn namelijk geen gemotoriseerde boten toegestaan op het meer.
Ondanks de kleine oppervlakte van Blejski Otok, kent het eiland veel legendes, tradities en geschiedenis. We beginnen met een korte geschiedenisles: eeuwen geleden hingen de inwoners een veelgodendom aan. Zij bouwden voor hun geloof een tempel ter ere van de Slavische godin van de liefde Živa. Maar in 745 werden de inwoners gedwongen bekeerd tot het Christendom. De tempel werd een kapel en het aanbidden van Živa moest plaatsmaken voor het aanbidden van de heilige maagd Maria. In 1465 is daar een Gotische kerk omheen gebouwd en pas in de zeventiende eeuw kreeg de kerk zijn huidige barokke vorm.
De legende gaat dat er een weduwe woonde in het kasteel van Bled. Haar man was vermoord en in het meer van Bled gegooid. Ter ere van haar man besloot ze al haar goud en zilver om te laten smelten tot een kerkbel voor op het eilandje van Bled. Maar ook nu had ze pech; de boot waar de bel mee vervoerd werd, zonk in een storm. Als reactie hierop verkocht ze haar land en besloot ze non te worden in Rome. Toen niemand minder dan de Paus lucht kreeg van dit tragische verhaal, liet hij volgens de verhalen een nieuwe kerkbel maken en plaatsen in de toren. Daar voegde hij een belofte aan toe: als je de bel in de kerktoren drie keer luidt, komt je wens sowieso uit. Klein detail: je moet wel in God moet geloven.
Na al dit gezwijmel snap je wel dat veel mensen willen trouwen in het kerkje. Maar daarvoor moet de bruidegom wel een goede conditie hebben. Traditiegetrouw mogen partners pas trouwen als de bruidegom de bruid 99 treden omhoog heeft gedragen. Hoe zou dat gaan als er twee bruiden of bruidegoms willen trouwen? Steen-papier-schaar dan maar?
En als je dan toch in Slovenië bent: kende je deze spectaculaire wildwater-kloof Vintgar Gorge al?