‘Jenny the Horse' loopt al vijftien jaar los rond in Frankfurt
- Artikel
- 15 nov 2021
- 6 minuten leestijd
Het Ma(i)nhattan van Europa: vanwege de imposante skyline is het een van de bijnamen van het Duitse Frankfurt. En waar New York beroemdheden kent als Alicia Keys en Robert de Niro, heeft ook Frankfurt befaamde inwoners. De bijzonderste? Een loslopend paard in de stad: Jenny.
© Header: Dr. Michael Jung
Door het lint
Leven met paarden in een stad is niet altijd makkelijk. Om te zorgen dat ze niet ontsnappen, moet je iets verzinnen, zoals het spannen van een lint. Dat is precies wat Anne en Werner Weischedel vijftien jaar geleden probeerden bij hun twee paarden. Maar waar het ene paard netjes in het afgesloten gedeelte bleef, ging Jenny steeds onder het lint door. Vaak moest Werner hierdoor op zoek naar zijn paard. Totdat hij het op een gegeven moment zo beu was, dat hij haar het vertrouwen gaf om los te lopen. Anderhalf decennium later heeft ze dit vertrouwen nog niet beschaamd.
Elke ochtend gaat de poort open en is de 26-jarige Jenny vrij om te gaan en staan waar ze wil. Bijna altijd leidt dit haar naar een agrarische plek aan de oevers van de Main-rivier, precies tussen Frankfurt en Offenbach. Hier vind je onder andere gras, mais en fruit: alles dat ze nodig heeft om de dag te overleven.
Om hier te komen moet Jenny echter een flinke route door de stad afleggen. Elke dag loopt ze hetzelfde pad naar haar begeerde eindbestemming. Ondertussen komt ze langs wegen, tramstations en zelfs een kleuterschool. Al vijftien jaar gedraagt ze zich keurig onderweg, nooit was er echt sprake van een incident.
Lijn 11
Toch komt het regelmatig voor dat Jenny wordt afgeleid en van haar route afwijkt. Zo belandt ze bijvoorbeeld nog wel eens op de tramrails. Waar dit in veel steden voor logistieke problemen zou zorgen, wordt hier in Frankfurt gewoon rekening mee gehouden. Elke trambestuurder weet dat je het paard kan treffen op lijn 11, waar ze elke dag langsloopt. Een ontmoeting met Jenny zorgt dan ook niet voor een scheldpartij of gevaarlijke situaties. Sterker nog: trambestuurders hopen elke dag het paard te spotten tijdens hun werk. Komen ze Jenny tegen, dan stoppen ze maar al te graag om foto’s te maken.
Zekerheid dat ze de beroemdheid spotten, hebben trambestuurders en passagiers overigens allerminst. Meestal is ze is slechts een paar minuten per dag nabij het spoor te vinden.
Schoolbezoek
Ook de kleuterschool die Jenny dagelijks passeert mag zich af en toe gelukkig prijzen met een bezoekje van de lokale heldin. Laat de school de poort van het speelplein open, dan is het niet uitgesloten dat ze, op zoek naar blaadjes of fruit, het plein betreedt. Door de kinderen van de school wordt ze uiteraard met open armen ontvangen.
Bevroren paden
Echt van de route afwijken doet ze over het algemeen niet. Toch is het wel eens voorgekomen dat ze een andere weg naar haar favoriete plek nam, bijvoorbeeld omdat bepaalde wegen glad waren door vorst. Zo belandt ze wel eens op een wat drukkere autoweg. Gelukkig hielden automobilisten tot nu toe rekening met haar, door te stoppen of zachter te rijden.
Thuis voor het donker
Waar Jenny elke ochtend in haar eentje vertrekt, wacht ze voordat ze naar huis keert vaak op haar eigenaar. Zodra het schemerig wordt, gaat Werner op zijn elektrische scooter op zoek naar zijn paard. Wanneer hij haar ziet vertelt hij dat het tijd is om naar huis te komen. Uiteraard luistert Jenny naar haar eigenaar, waarna ze haar weg naar huis vervolgt.
Over het algemeen is het paard erg relaxed, bang voor bijvoorbeeld mensen of blaffende honden is ze zeker niet. Waar ze wel bang voor is, is vuurwerk. Mocht ze ergens van schrikken of bijvoorbeeld in slecht weer belanden, dan komt ze meestal eerder naar huis. Treffen Werner en Anne hun paard ’s middags al aan in de stal, dan weten ze dus dat er mogelijk iets niet goed is gegaan.
Niet weggelopen
Ondanks Jenny’s roemrijke status, zullen buitenstaanders ongetwijfeld raar opkijken als ze een paard door de stad zien wandelen. Om problemen te voorkomen heeft ze daarom een briefje om haar nek hangen. Hierop staat: Ich heisse Jenny, bin nicht weggelaufen, gehe nur spazieren. Oftewel: Ik heet Jenny, ben niet weggelopen, ga alleen wandelen. Het briefje zorgt ervoor dat de politie in Frankfurt niet dagelijks bezig is met meldingen over een weggelopen paard.
Toch worden instanties nog regelmatig gebeld door omstanders die Jenny door de stad zien lopen. Medewerkers van de politie zijn echter op de hoogte van haar wandelingen en weten bellers daarom vaak gerust te stellen.
De meeste bewoners van Fechenheim, de wijk waar Jenny rondloopt, kennen het paard en haar eigenaars goed. Mocht ze dus ergens belanden waar ze niet thuishoort, dan worden Anne en Werner meestal telefonisch ingelicht.
Lockdown heldin
De afgelopen jaren is de populariteit rondom Jenny enorm gestegen. Vooral tijdens de lockdown was het paard een lichtpuntje voor de bevolking. Waar iedere inwoner van Frankfurt te maken had met beperkingen en minder vrijheid, floreerde Jenny in een stad die veel rustiger was dan voorheen.
Doordat mensen meer tijd hadden en vaker wandelden, kreeg het paard meer aandacht dan voor de pandemie. Onderling knuffelen zat er voor de inwoners van Frankfurt een tijdje niet in, wat het aaien en knuffelen met Jenny des te fijner maakte. Ze wordt dan ook als een heldin behandeld in haar omgeving. Mensen zijn daarbij niet te beroerd om haar troep (lees: poep) op te ruimen.
Waar ze al langer een lokale beroemdheid was, werd haar verhaal ook (inter)nationaal steeds vaker opgepakt. Filmmaker Michael Jung volgde Jenny zelfs voor een langere tijd en maakte een documentaire over haar: The Walk.
Wat er ook gebeurt: Jenny zal haar dagelijkse routine gewoon blijven volgen. Langs de tram, de kleuterschool en de vele huizen blijft ze mensen opvrolijken, op zoek naar vers gras aan de oevers van rivier de Main. Behalve op oudejaarsdag, als ze veilig in haar stal blijft.
Een paard in de stad bizar? Deze bijzondere inwoners van IJsland hebben zelfs invloed op de besluitvorming.
