Suicide Forest: hoe werd een eeuwenoud bos de onheilsplek van Japan?
- Artikel
- 05 aug 2022
- 6 minuten leestijd
Een eeuwenoud groen bos vol rotsen en ijsgrotten aan de voet van een imposante vulkaan. Klinkt paradijselijk. Toch werd Aokigahara de rustplaats van duizenden mensen met mentale problemen. Hoe kon deze zee van bomen veranderen in Suicide Forest?
Toen de Japanse Mount Fuji in 864 uitbarstte, ontstond er een enorme stroom van lava. Deze droogde op en liet een vruchtbare grond achter. Zo ook op de westelijke helling van de vulkaan. Op het verharde gesteente groeide een enorm groen bos. Bijna twaalfhonderd jaar later staat het bos Aokigahara, dat de toepasselijke bijnaam Sea of Trees kreeg, er nog altijd.
Dwaal je door het groene woud? Dan valt vooral de serene rust op. Het vulkanische gesteente waarop de bomen groeien absorbeert geluid, wat ervoor zorgt dat je bijna nergens ter wereld zo tot rust kan komen. De paden van het extreem dichtbegroeide bos brengen je langs met mos bedekte lavarotsen en grotten vol ijs. Niet zo gek dus dat het een populaire bestemming is voor toeristen en Japanse schoolreisjes.
Eindstation
Wie de bovenstaande omschrijving leest, zal ongetwijfeld een heerlijke ochtendwandeling met fluitende vogels en zachte zonnestralen voor zich zien. Toch kennen de meesten dit bos niet als Aokigahara of Sea of Trees, maar als Suicide Forest. Het dichtbegroeide woud werd wereldberoemd als het bos waar Japanners met een doodswens heengaan.
Breng je een bezoek aan Aokigahara? Dan zullen een paar dingen direct bij aankomst opvallen. Zo staan er op de parkeerplaatsen rondom het bos vaak één of enkele achtergelaten auto’s. En begin je aan een boswandeling? Dan zal je borden tegenkomen met daarop Japanse teksten als: “Denk aan je familie” of “Je hoeft het niet alleen te doen”. Ook nummers van zelfmoordpreventielijnen en financiële hulplijnen vergezellen de paden van de groene oceaan.
Het is een treurige herinnering aan de harde waarheid die het bos met zich meebrengt. Ondanks verschillende maatregelen van de overheid is Aokigahara nog steeds het decor van zelfdodingen. Toen er in 2003 in één jaar meer dan honderd lichamen werden gevonden, stopte Japan zelfs met het publiceren van zelfmoordcijfers om daarmee te voorkomen dat nóg meer mensen zouden volgen.
Japanse Romeo en Juliet
Wie door het bos loopt zonder de achtergrond te kennen, zal niet begrijpen waarom juist Aokigahara transformeerde tot een zelfmoordhotspot. Hoe kon dit onschuldige stuk grond zo’n lugubere betekenis krijgen? De meest genoemde theorie heeft met het Japanse boek Tower of Waves uit 1961 te maken. Dit verhaal ging over twee jonge geliefden die in een geromantiseerde setting zelfmoord pleegden in Aokigahara. Een soort Japanse versie van Romeo en Juliet dus.
Mensen met suïcidale gedachten zouden geïnspireerd zijn door het boek en hierdoor het voorbeeld van de twee geliefden in groten getale volgen. Volgens Japanse organisaties die zich inzetten tegen zelfmoord houden nieuwere films zoals The Forest, The Sea of Trees en de vele documentaires en vlogs op YouTube de reputatie en daarmee het aantal zelfdodingen in Aokigahara in stand.
‘Een oude vrouw achterlaten’
Toch kan het boek niet helemaal als oorzaak worden aangewezen. Het bos werd al lang voor de jaren zestig gelinkt aan dood en verderf. Ooit gehoord van Ubasute? Letterlijk betekent dit ‘een oude vrouw achterlaten’. In de Japanse mythologie wordt deze praktijk, waarbij mensen een ziek of oud familielid op een afgelegen plek achterlaten om te sterven, regelmatig omschreven. Opvallend detail? Aokigahara wordt veel genoemd als dé plek waar deze praktijken voorkwamen. Bewijs dat dit daadwerkelijk plaatsvond in het eeuwenoude bos is er echter niet.
Een ander veelgenoemd verhaal gaat over een monnik die eeuwen geleden naar het bos trok. Om zichzelf religieus te zuiveren liet hij zich tussen de zee van bomen letterlijk sterven van de honger. Sindsdien zouden meer mensen het bos uitkiezen als laatste rustplaats.
Historisch gezien heeft de Sea of Trees een behoorlijk griezelige reputatie dus. En dan hebben we de legende van de Yūrei nog niet eens genoemd. Dit zijn de geesten van mensen die op een snelle of gewelddadige manier om het leven kwamen en hierdoor het hiernamaals niet bereikten. Zij zitten vast tussen hemel en aarde en zouden nog altijd door het bos dwalen om bezoekers van de wandelpaden af te lokken.
Internetfabels
Het internet zou het internet niet zijn als daar niet nog meer spannende verhalen bij zouden komen. Zo zouden kompassen in het bos hun functie verliezen, waardoor mensen verdwalen. En ook bellen of appen zou niet mogelijk zijn.
Beide verhalen lijken niet te kloppen. Alleen wanneer je het kompas op de grond legt, kan het door de samenstelling van het gesteente wat minder functioneren. En ook bereik is natuurlijk geen zekerheid in een dichtbegroeid bos, maar het zou niet minder werken dan in andere afgelegen gebieden. Ben je de weg kwijt? Dan kan je jezelf waarschijnlijk dus gewoon terug naar de wandelpaden navigeren. Lekker old school met een kompas of gewoon met Google Maps.
Opsporingsteams
Zelfmoordcijfers zijn in Japan altijd relatief hoog geweest. En nog steeds is het de grootste doodsoorzaak bij mannen tussen de 20 en 44 jaar en vrouwen tussen de 15 en 34 jaar. Met borden rondom het bos en het niet publiceren van zelfmoordcijfers probeert het land het aantal zelfdodingen rond Aokigahara in te perken.
Daarnaast lopen er teams in het bos die de dichtbegroeide plek inspecteren op lichamen, zodat mensen zo snel mogelijk opgespoord worden. Zij zoeken naar levenloze lichamen, maar ook naar mensen met suïcidale gedachten. Zien ze iemand die niet overkomt als de ‘standaard toerist’? Dan spreken ze diegene aan en gaan ze in gesprek. Medewerkers voorkomen daarmee dat het dodenaantal nog verder oploopt en naar verluidt zijn de zelfmoordcijfers dan ook gezakt in het bos.
Of de stroom van zelfdodingen in Aokigahara ooit zal stoppen, is een groot vraagteken. Het bos heeft ondertussen zo’n duistere reputatie opgebouwd dat de wereld Aokigahara en zelfmoord in een zin gebruikt. Wie een simpele zoekopdracht naar het bos doet, zal daarom voorlopig helaas nog weinig informatie krijgen over de prachtige lavarotsen en ijsgrotten die dit stukje Japan rijk is.
Hulplijn
Kamp je zelf met suïcidale gedachten of ken je iemand in je omgeving waar je je zorgen om maakt? Ga in gesprek met de mensen om je heen en loop er niet mee rond. Voor professionele hulp kan je gratis bellen naar de zelfmoordpreventielijn (0800-0113) of chatten met een hulpverlener op 113.nl.
Sommige plekken zijn zo duister en mysterieus dat je bijna niet gelooft dat ze bestaan. Het Indiase Roopkundmeer is daar hét voorbeeld van.
