De Deadvlei heeft al negenhonderd jaar nauwelijks regen gezien
- Artikel
- 16 maa 2023
- 4 minuten leestijd
Torenhoge rode duinen en dorre bomen: een landschap dat bijna bevroren lijkt in de tijd. Welkom in de Deadvlei, Namibië, waar tussen de hoogste zandduinen ter wereld een dood moeras ligt. Een gebied zó droog, dat bomen zwart zijn gebladderd door de zon.
Een vreemd gezicht
In de centrale Namib-woestijd ligt een gebied dat bekend staat als de Sossusvlei. Een uitgestrekte vlakte die is bedekt met zout, maar waar een compacte kleilaag onder ligt. Als het droog is, is de Sossusvlei hard en dor. Maar eens in de paar jaar is er genoeg water in de Tsauchab-rivier, dat ook dit gebied nat wordt. Dat komt omdat de Sossuvlei het eindpunt is van deze rivier. Het resultaat? De vlakte wordt plakkerig en plastic-achtig. Maar zelfs in de natste jaren, absorbeert de zoute, kleiige grond het water als een soort spons. De bijnaam van de Sossusvlei is dan ook wel: place of no return.
Bijna negenhonderd jaar zonder water
In deze Sossuvlei ligt een plaats die nog ouder, droger en daarmee vreemd is: de Deadvlei. Letterlijk vertaald ook wel ‘dood moeras’. Deadvlei was ooit net zoals de Sossusvlei een gebied waar eens in de paar jaar een rivier uitmondde om het woestijnleven te voeden. Maar dit is niet langer zo en de Deadvlei ziet nauwelijks nog een druppel water. Sterker nog, door de klimaatveranderingen werd Deadvlei zo'n negenhonderd jaar geleden door duinen afgesneden van de rivier en valt er de afgelopen negenhonderd jaar nauwelijks nog regen.
Intussen zijn die zandduinen zo hoog geworden, rond de vierhonderd meter, dat het Empire State Building er bijna in kan worden begraven. En die rode kleur? Die danken de duinen aan hun duizenden jaren bestaan. De grote hoeveelheden ijzer in het zand zijn door de tijd heen letterlijk verroest. In tegenstelling tot mensen die meer rimpels krijgen naarmate ze ouder worden, krijgen zandduinen een diepere rode kleur. Het is dus gewoon mogelijk om de oudere duinen te identificeren aan de hand van hoe rood of oranje ze zijn.
Verbrand en verdord
Het is zelfs zo droog in de Deadvlei, dat planten niet genoeg vocht hebben om te ontbinden. Het gevolg? De bomen zijn zwart geschroeid door de zon en zijn door het droge klimaat nog volledig intact. Sommige bomen zouden zelfs zo'n negenhonderd jaar oud zijn. Maar zonder leven is het gebied niet. Door ochtendmist blijven Salsola-struiken en bosjes Nara-meloen in leven. Daarnaast leven er ook kleine reptielen en knaagdieren, jakhalzen, springbokken en zelfs struisvogels in de Sossusvlei. Kijk dus uit waar je stapt, voordat je een giftige slang plet, want die zijn hier ook te vinden.
Echt avontuurlijk? Een overnachting in de vallei, waarbij je een adembenemende sterrenhemel kan zien. Er is hier namelijk zo weinig lichtvervuiling, dat het tot een van de helderste luchten ter wereld behoort. Let wel op, het kan hier in de winter ’s nachts gewoon rond het vriespunt zijn. Daar toch niet zo van gediend? De zonsopgang of zonsondergang bewonderen boven op de enorme rode zandduinen van de Namib-woestijn is ook prachtig.
Goed om te weten
Wil je de Sossusvlei en daarmee de Deadvlei van dichtbij bewonderen? Vanaf de Namibische hoofdstad Windhoek rij je in zo’n vijf uur naar de vallei. Er zijn verschillende routes, maar je hebt een auto nodig met vierwielaandrijving. Waarom? De duin- en zandpaden zijn simpelweg niet begaanbaar als je geen 4x4 hebt. Hou er ook rekening mee dat je echt midden in de Namib-woestijn zit en er dus geen voorzieningen zijn. Neem dus genoeg water, eten en zonnebrand mee. Regenkleding kan je gelukkig thuislaten, want de kans dat er een regenbui in de Deadvlei op jou terecht komt, is op z’n minst klein te noemen.
Meer geïnteresseerd in de kust van Namibië? De Skeleton Coast is de gevaarlijkste kustlijn ter wereld.