Dit griezelgebouw was ooit het grootste luxe hotel van Japan
- Artikel
- 13 maa 2024
- 6 minuten leestijd
In de Stille Oceaan, ten zuidoosten van Tokio, ligt het vulkanisch eiland Hachijo. Hier staat een hotel, ooit een van de grootste van Japan. Mensen vanuit heel Japan kwamen hier voor luxe. Nu is het net een spookhuis, teruggenomen door de natuur. Hoe kon dit gebeuren?
Van Glorie naar faillissement
In 1963 opende het Royal Hachijo Hotel de deuren en ontving een golf van toerisme. De overheid profileerde het eiland Hachijo als het 'Hawaii van Japan', dus bezoekers kwamen niet alleen voor de luxe van het hotel maar ook om beetje zon, zee en strand te ervaren. Buitenlandse vluchten waren destijds nog niet erg gebruikelijk in Japan, dus Japanners moesten het voornamelijk hebben van reizen binnen eigen land. Het hotel was een toonbeeld van luxe, opgetrokken in Franse stijl met Griekse en andere Europese invloeden. De kamers waren een combinatie van Japanse en westerse stijl, perfect afgestemd op zowel nationale als internationale reizigers. Gelegen te midden van de prachtige natuur van het tropische eiland, bood het hotel een adembenemend uitzicht op de zee. Zelfs de Japanse keizer zou er hebben verbleven, wat natuurlijk genoeg zegt over de status van deze plek.
Toen het in de jaren tachtig normaler werd om internationale vluchten te nemen, koos de Japanse hoge middenklasse voor de prachtige stranden van bestemmingen zoals Hawaii, Bali en Guam boven Hachijo. Deze populaire plekken waren slechts iets verder weg, maar boden meer avontuur en vermaak. Op het kleine eiland Hachijo zelf was namelijk niet zo veel te beleven. Terwijl Japanse vakantiegangers naar het buitenland trokken, worstelde Hachijo met het opnieuw uitvinden van zichzelf. Een poging hiertoe werd ondernomen in 1996, toen het Royal Hotel werd omgedoopt tot Pricia Resort. Ondanks deze verandering bleven de bezoekersaantallen dalen. Aardbevingen in de omgeving droegen ook bij aan de afname van de aantrekkelijkheid van de locatie. Als een laatste poging tot heropleving werd het Hachijo Oriental Resort gelanceerd, maar zelfs onder deze nieuwe naam bleef het resort falen. Uiteindelijk werd het gebouw in 2006 permanent gesloten.
Griezelig behoud
Nog geen twintig jaar later lijkt het gebouw één te zijn geworden met de natuur. Het tropische klimaat van het vulkanische eiland en de zilte zee zorgen ervoor dat de tijd, en daarmee de achteruitgang, hier sneller lijkt te gaan. Van buitenaf maakt het hotel een verpletterende indruk. De zwembaden en fonteinen zijn uitgedroogd, terwijl de standbeelden in een nagebootste Griekse stijl levenloos en verbleekt lijken, aangetast door de krachten van de natuur. Enkele verroeste bedrijfsauto's staan nog op het terrein, opgeslokt door de wildernis. Het geheel zou zo uit een videogame of horrorfilm kunnen zijn ontsnapt.
Binnen tref je een surrealistische scène aan. Het gebouw lijkt bijna haastig verlaten te zijn. Dankzij de respectvolle aard van de Japanse bevolking en de afgelegenheid van het gebouw, is het hotel gedurende de achttien jaar van verlatenheid vrijwel onaangetast gebleven. Echter, in de afgelopen jaren heeft de locatie aan populariteit gewonnen onder urban explorers, waardoor de volledige ongeschondenheid enigszins verloren is gegaan. Desondanks staan de keukens nog vol met servies, is het meubilair nog aanwezig en vind je verspreid door het gebouw verschillende piano’s, bingomolens en karaoke-microfoons. Ergens in het gebouw is ook nog een verlaten kinderdagverblijf, met knuffels die nog klaarliggen om ermee te spelen. Van het hele gebouw, lopen hier misschien wel het meest de rillingen van over je rug. Op de hogere verdiepingen vind je nog meer luxe. Hier bevinden zich entertainmentzalen, restaurants en sauna's. Ook is de grootste kamer van het hotel hier te vinden, waar volgens de legende ooit de keizer van Japan heeft verbleven.
Natuur vs. luxe
In de restanten van het gebouw vind je nog steeds sporen van de ooit weelderige luxe. Te midden van de vergroeide, met mos bedekte muren en ingevallen plafonds, glinsteren nog steeds dure marmeren en granieten afwerkingen. Het is een trieste weerspiegeling van vervlogen glorie.
De voorkant van het hotel is gericht naar de zee. Dit is vanbinnen erg duidelijk. Het contrast tussen de kamers is ronduit bizar: aan de kant die op het binnenland uitkijkt zijn de kamers volledig intact, keurig en gehuld in Japanse stijl. Het lijkt alsof je er zo zou kunnen slapen, alsof het hotel nog steeds open is. De voetafdrukken van de laatste gasten zijn hier en daar nog te zien in de smetteloos beklede kamers, terwijl de rest van de kamers eruitziet alsof ze klaar zijn voor nieuwe gasten.
Aan de andere zijde, waar de zee haar tol eiste, heeft waterschade geleid tot erosie. De kamers zijn gevuld met ingestorte westerse meubels. Deze kamers zijn overwoekerd door schimmel en mos, alsof ze hun eigen biosfeer hebben gecreëerd. Kleine bomen en varens groeien uit de vloeren, de meubels en zelfs uit de muren. Door de waterschade en scheuren in de fundering kraakt het gebouw soms, wat het gevoel geeft dat je niet alleen bent. Ga dus niet in het donker op ontdekking hier.
Haikyoist
Hoewel het betreden van het gebouw illegaal Is, het pand is privé-eigendom, kunnen velen de verleiding niet weerstaan om het enorme hotel binnen te gaan. Haikyoist, de Japanse term voor het verkennen van verlaten gebouwen, is iets dat in Japan veel voorkomt. Niet voor niets, want door de vergrijzing en de migratie naar grote steden staan veel gebouwen leeg hier. En het laten staat van zo’n gebouw is nou eenmaal goedkoper dan het slopen ervan. Voor veel mensen is het een passie om dit soort verlaten gebieden te verkennen. Gelukkig wordt er over het algemeen met respect omgegaan met deze locaties, waardoor ze vaak prachtig behouden blijven. Haikyoisten verkennen deze verlaten plaatsen vaak vanwege hun fascinerende geschiedenis, architectuur of gewoon vanwege de esthetiek van verval. Ze zijn opzoek naar avontuur, een beetje spanning of gewoon hele mooie beelden. Vaak kan je hun avonturen terugvinden in blogs. Vooral de fotoreportages hiervan zijn indrukwekkend en vaak een stuk makkelijker te bekijken dan de gebouwen zelf. Scheelt weer een raampje intikken.
Wil je nog meer lezen over griezelige verlaten gebouwen? Dat kan hier.
