Dit Japanse dorp vervangt overleden inwoners met poppen
- Artikel
- 02 mei 2024
- 3 minuten leestijd
Op het Japanse eiland Shikoku bevindt zich een ware poppengemeenschap. Het dorp Nagoro was ooit een levendig klein dorp, nu is het een schim van zichzelf met onder de dertig inwoners. Maar de poppen? Daar zijn er genoeg van. Hoe zit dat?
Vergrijzing in Japan: van dorp naar stad
Leeglopende dorpen zijn geen onbekend fenomeen in Japan - en Nagoro is geen uitzondering. In zijn hoogtijdagen heeft het dorp driehonderd inwoners. In 2020 is dat aantal geslonken tot slechts 27. Veel van deze inwoners trekken in de tweede helft van de vorige eeuw naar de grote steden. Bijna niemand keert terug en het dorp vergrijst steeds verder. Een van de inwoners die haar weg wel terug naar het dorpje in de Iyavallei heeft gevonden is Tsukimi Ayano.
De poppenmeester
Tsukimi Ayano woont als kind in Nagoro, en ook zij vertrekt met haar familie naar de grotere steden. Wanneer haar vader begin tweeduizend ziek wordt, keert ze terug om voor hem te zorgen. Na zijn overlijden besluit ze een vogelverschrikker, een kakashi, te maken naar zijn beeltenis. Een mooie manier om de overleden en vertrokken mensen van het dorp te eren, besluit ze, en zo maakt ze voor iedereen een vogelverschrikkerpop.
Een vogelverschrikker voor de klas
Nu staat het dorp er vol mee. Met zo’n driehonderdvijftig poppen zijn zij de grootste inwonersgroep van het dorp geworden, ruim tien keer meer dan de levende inwoners. In alle kleuren en maten zijn de poppen door het dorp te vinden. Erzijn zelf een stuk of vijftig poppen in de vallei geplaats. Daar wil je in je nachtwandeling niet tegenaan botsen. Ze zijn zo divers als je maar kan bedenken, ieder uniek. De één een oude man met een peuk, de ander en meisje in roze sandalen die tegen haar broertje aan inslaap is gevallen. De poppen hebben elk een plekje gekregen die belangrijk was voor de mensen die ze vervangen: een docent die voor de klas staat, kinderen die netjes aan de schooltafels zitten, een groepje aan de weg wachtend op de bus en natuurlijk een aantal in de velden. Het blijven vogelverschrikkers.
Griezelig of mooi?
Hoewel de poppen op het eerste gezicht misschien een beetje griezelig ogen, zijn de inwoners van het dorp dol op ze. Ze vullen een leegte en brengen een beetje nostalgie terug in het dorp. Ondertussen zijn de creaties van Tsukimi zo onlosmakelijk verbonden met het dorp, dat Nagoro de bijnamen ‘de poppenvalei’ en ‘het vogelverschikkersdorp’ heeft gekregen. Veel reizigers zoeken het dorp tegenwoordig op om te kijken naar de kunstwerken vann Tsumimi, die nog altijd bezig is met het maken en bijhouden van de poppen van het dorp. Schrik je dus geen hoedje als je iets in je ooghoek ziet bewegen, dat is gewoon een van de overgebleven inwoners. Toch? Eén ding is zeker, van vogels heb je hier geen last.
Meer lezen over de Japanse vergrijzing en de invloeden daarvan? Lees hier over een traditie die erdoor verloren ging.
