De ruigste treinrit ter wereld brengt je dwars door de Sahara
- Artikel
- 17 jun 2022
- 7 minuten leestijd
Gewikkeld in een warme slaapzak, met een sjaal om je gezicht en een skibril voor je ogen: alleen zo weersta je de populairste treinrit van Mauritanië. Met gevaar voor eigen leven reizen elke dag tientallen mensen op een goederentrein dwars door de Sahara.
Grote kans dat je deze zomer geen vakantie hebt geboekt naar Mauritanië. Het land in het noordwesten van Afrika behoort tot een van de minst bezochte plekken van het continent en bestaat voor het grootste deel uit woestijn. En daar ga je niet zomaar wonen. Het land is bijna dubbel zo groot als Frankrijk, maar heeft slechts vier miljoen inwoners.
Langste trein ter wereld
Toch heeft Mauritanië een attractie die je nergens anders ter wereld tegenkomt. Een manier van reizen die we allemaal kennen, maar dan nét iets intenser. Elke dag gaat er een trein vanuit de afgelegen ijzerertsmijnen in de woestijn naar de kust. Een tocht van zevenhonderd kilometer, dwars door de oneindige Sahara. Tientallen mijnwerkers en anderen liften elke dag op deze goederentrein, die met 2,5 kilometer de langste van de wereld is.
En dat is niet zomaar een ritje. Hier vind je geen luxe stoelen met tafels, stopcontacten of wifi in de trein. Wat wel? Honderden bakken gevuld met een fijne stof die je niet in je ogen of mond wil krijgen. Meeliften op deze trein is verboden, maar van controle is geen sprake. Zolang je op tijd klaar staat en in een van de zwartgevulde containers springt, kan je meeliften door de uitgestrekte Noord-Afrikaanse zandbak.
Geen rooster, wel vertraging
Wil je net als de bewoners van het afgelegen binnenland naar de kust reizen? Dan kan je vlakbij Zouérat opstappen. Dit is de plek waar de lege containers vol worden geladen met ijzererts. Vaak vertrekt deze trein rond twaalf uur in de middag. Wil je liften tot aan Nouadhibou, het eindpunt aan de kust? Dan ben je een kleine twintig uur onderweg.
Je kan er echter ook voor kiezen om in Choum op te stappen, waar ‘ie net voor zonsondergang aankomt. De trein stopt hier voor een paar minuten en in die tijd heb je nét genoeg tijd om je bagage én jezelf in de bak te smijten.
Van een rooster is overigens geen sprake. De trein vertrekt wanneer deze er klaar voor is. Vertraging is dus geen uitzondering, met als resultaat dat je uren in de snikhete zon staat te wachten. En dan moet de rit nog beginnen. Waarom deze reis dan toch zo populair is? Het is gratis en je snijdt zo’n vijfhonderd kilometer af ten opzichte van een autorit naar de havenstad.
Afzien
Eenmaal op de trein begint het échte afzien. Ten eerste heb je te maken met extreme temperaturen. Overdag is veertig graden geen uitzondering, terwijl je ’s nachts best met temperaturen onder het vriespunt te maken kan krijgen. Genoeg kleding en een dikke slaapzak zijn dus broodnodig. Doe je dit niet? Dan loop je het risico om dood te vriezen.
Maar ook je medepassagiers, de miljoenen korrels ijzererts, zijn niet de plezantste. Wanneer de trein op snelheid is, ontstaat er een nare stofwolk die ervoor zorgt dat je ogen en longen het nodige te verduren krijgen. Zonder een gezicht bedekkende sjaal en skibril zullen je ogen voelen alsof er een cobra in gespuugd heeft en liggen akelige longinfecties op de loer.
Kom je daar helemaal zonder problemen doorheen? Dan is er nog altijd het gevaar om over de rand te kukelen. Vooral bij bochten kan de trein behoorlijk op en neer gaan. Sta je toevallig bij de rand en val je van de rijdende trein? Dan kan je je lelijk bezeren. En zelfs als je die val goed doorkomt, blijf je in je eentje achter in de verlaten Sahara. Met alle gevaren van deze vijandelijke omgeving op de loer.
Maaltijd met extra ijzer
Een dikke slaapzak, sjaal en skibril: ze zijn essentieel om een nacht op het rijdende monster van Mauritanië door te komen. Maar dat niet alleen. Je hoeft natuurlijk geen restaurants of snackautomaten op deze trein te verwachten. Daarom moet je ook qua eten en drinken goed voorbereid zijn. Neem vooral voldoende water mee, aangezien de hitte je overdag snel zal uitdrogen. En eet een stevige maaltijd voordat je tussen het fijne stof gaat zitten. Eenmaal op de trein zorgt de stofwolk voor wat extra ijzer in je maaltijd.
Moeilijk doen als het makkelijk kan
De hele treinrit klinkt natuurlijk als een oncomfortabele en vooral gevaarlijke operatie. En dat terwijl je eigenlijk veel gemakkelijker kan reizen. De langste trein ter wereld bevat naast honderden bakken ijzererts namelijk ook een passagierswagon. Waarom mensen zich dan toch vies maken en in een bak vol grondstoffen klimmen? Dat heeft verschillende redenen. Ten eerste is een kaartje in de passagierswagon ongeveer vijftien euro. Klinkt als weinig, maar bijna vijftig procent van de Mauritaanse bevolking leeft onder de armoedegrens en kan zo’n ticket dus onmogelijk betalen.
Daarnaast is ook deze wagon niet bepaald een eersteklas TGV-rit. Vanwege de drukte moet je uren voor vertrek al een plekje innen. De coupés zitten bomvol en zijn snikheet. Daar ben je na twintig uur ook wel klaar mee.
Andersomdag
Je hoeft er overigens niet voor te kiezen om vanaf de Sahara naar de kust te reizen. De treinen moeten natuurlijk ook weer terug naar de mijnen en ook op deze route kan je meeliften. Groot voordeel: de bakken zijn dan leeg en je hebt dus niet met het vervelende stof te maken. Het nadeel is echter dat je dan na een ellenlange horrorrit in de middle of nowhere aankomt. Bedolven onder het woestijnzand hoef je hier geen hotels of douches te verwachten.
Dat is wel even anders als je aankomt in kustplaats Nouadhibou, de op een na grootste stad van Mauritanië. Na uren afzien kan je hier genieten van een warme douche en een comfortabel hotelbed. Meer heb je niet nodig na deze gratis woestijnsafari.
Nog een vraag: WAAROM?
Al met al is het best begrijpelijk dat bewoners deze trein nemen. Een gratis rit die je precies brengt waar je moet zijn. Maar waarom hoppen steeds meer reizigers op de goederentrein? Waarschijnlijk heeft het vooral met avontuur te maken. Het is natuurlijk best een interessante anekdote op een feestje: ik liftte mee op de langste trein ter wereld, dwars door de grootste zandvlakte ter wereld.
Je komt op plekken die je anders waarschijnlijk nooit zou zien. ’s Nachts kijk je door het gebrek aan lichtvervuiling naar de meest heldere sterrenhemel die je ooit zag. ’s Ochtends geniet je van een weerzinwekkende zonsopkomst en rijd je langs verlaten vlaktes, kleine internetloze woestijndorpjes en nomadenkampen. Of je daarvoor twintig uur in bloedhete en ijskoude temperaturen in een vieze bak wil liggen? Dat mag je zelf invullen.
Meer een luxepaardje? Geen zorgen: ook voor jou hebben we leuke treinritten.
