North Yungas Road: de weg die honderden doden per jaar opeiste

Een weg zo gevaarlijk dat er ooit honderden mensen per jaar stierven. Afgronden van duizend meter, mist, watervallen en afbrokkelende rotsen: deze route jaagde bestuurders letterlijk de afgrond in. En anno 2023 is ‘ie nog altijd in gebruik.

Hobbelend over een modderpad verruil je de kale hoogvlakte van de Andes voor de klamme Boliviaanse jungle. Aan je rechterkant? Een robuuste stenen wand. Links van je? Een ravijn van honderden meters diep. Dat weet je door de verhalen, want de dichte mist zorgt ervoor dat je geen hand voor ogen ziet. Je ruitenwisser staat aan, maar weegt niet op tegen het water van de woeste regenval die op je autoraam klettert. Voor elke bocht doe je een schietgebedje: “Hopelijk komt er niemand om de hoek.” En een vangrails? Die is bijna nergens te bekennen. In tegenstelling tot de vele bloemen en kruisen voor de hier omgekomen mensen. 

Transitiezone

Nee, je leest geen avontuurlijke fictie. Rij je met de auto over North Yungas Road in Bolivia? Dan is de bovenstaande alinea keiharde realiteit. Vroeger was dit de enige weg die hoofdstad La Paz verbond met de vele dorpen in de Boliviaanse Amazone. Een soort transitiezone waarbij je in minder dan honderd kilometer van besneeuwde bergtoppen naar een natte, hete jungle reed. Motors, auto’s, bussen en vrachtwagens: allemaal moesten ze deze weg nemen. En dat was link, want met een gemiddelde breedte van zo’n drie meter valt het voor auto’s niet mee om elkaar te passeren. Laat staan voor twee bussen. 

Lukte het? Dan konden bestuurders opgelucht ademhalen. Mislukte het? Dan was tenminste één van de twee ten dode opgeschreven. Want waar je in Nederland met een kleine stuurfout een lantaarnpaal raakt, stort je hier honderden meters de onbewoonde diepte in. 

Dodelijke cocktail

Voor het ontstaan van de weg moeten we bijna honderd jaar terug in de tijd. In de jaren dertig van de vorige eeuw had Bolivia oorlog met buurland Paraguay vanwege een olierijk gebied. Het gevolg? Het land had veel Paraguayaanse gevangenen. Zij werden gedwongen om North Yungas Road te bouwen. Rij je over de route, dan zou je bijna denken dat de gevangenen er bewust een dodelijke cocktail van maakte. 

De weg is niet geasfalteerd en het vele water van regenval én watervallen blijft op het plateau liggen. De steile wand boven de weg laat regelmatig stukken rots los en de afgrond naast het pad is zó steil dat het bijna buitenaards voelt. Tel daarbij op dat de weg gemiddeld drie meter breed is en dat een groot deel van de route zich zo hoog bevindt dat er continu mist hangt. Al in 1935 sloten Bolivia en Paraguay vrede, maar de toen gebouwde weg eist nog altijd slachtoffers op. 

Dodelijkste weg ter wereld

In 1995 werd North Yungas Road door de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank uitgeroepen tot meest dodelijke weg ter wereld. Schattingen kwamen uit tussen de twee- en driehonderd doden per jaar. Op 24 juli 1983 stortte er zelfs een bus vol passagiers naar beneden. Die dag lieten meer dan honderd inzittenden het leven. 

Toch eist de plek tegenwoordig veel minder doden op. Dat heeft alles te maken met een beter alternatief. In 2006 was een nieuw deel van Route 3 namelijk af. Deze weg ligt een klein eindje verderop en verbindt — net zoals Death Road — Amazonedorpen met La Paz. Het grote verschil? Deze route is geasfalteerd, heeft een vangrails, een regenafvoersysteem én twee rijbanen. Voor bewoners is het dus simpelweg niet meer nodig om over de levensgevaarlijke modderweg te rijden.

Eigen verkeersregels 

Het verkeer op North Yungas Road nam met negentig procent af, maar de route werd niet gesloten. Nog altijd kan je het horrorpad gewoon betreden, ook met de auto. Maar niet zonder een aantal regels in acht te nemen die speciaal voor deze weg gelden. Zo is dit de enige plek in Bolivia waar je links rijdt. Waarom? Zodat de bestuurder aan de buitenkant met het stuur bij de afgrond zit. Zo kan je precies zien waar je wiel staat en hoeveel ruimte er tussen jou en een gigantische vrije val zit.

Rij je van La Paz naar de Amazone? Dan stijg je eerst nog licht in hoogte, maar is de weg daarna vooral een flinke afdaling. Het hoogteverschil tussen de hooggelegen hoofdstad en de laaggelegen Amazone is gigantisch. Ook daarmee wordt rekening gehouden. Ben jij degene die afdaalt? Dan moet je bij een tegenligger altijd de buitenkant nemen. Zo kan de klimmende auto veilig omhoog.

Mountainbike-walhalla 

Toch zal je op deze weg tegenwoordig meer fietsen dan auto’s tegenkomen. Mountainbikes om precies te zijn. Want waar het eerst bewoners waren die het pad gedwongen trotseerden, zijn het nu vooral reizigers met stalen ballen. Death Road is zelfs een ware attractie geworden en je kan dan ook vele tours boeken vanuit La Paz. 

Veel 3 op Reis-volgers gingen je voor en vertellen ons dat het een spannende, maar vooral ook prachtige ervaring is. De weerzinwekkende uitzichten en het veranderende landschap maken indruk. Bijna nergens ter wereld bestaat er een weg waar je in zestig kilometer afdaalt van besneeuwde bergtoppen naar een regenwoud vol wilde dieren. Toch blijft het ook als fietser uitkijken. Even niet opletten kan fataal zijn: er kwamen al tientallen mountainbikers om op de weg. 

Ben je zo dapper (of gek) dat je de weg des doods toch wil trotseren? Ga dan mountainbiken met een ervaren gids en laat de auto thuis. Ook slim: check de weersvoorspellingen. Met slecht weer worden je overlevingskansen er namelijk niet groter op. En stop even als je van het uitzicht wil genieten, want met je kont op het zadel kan je de weg maar beter in de gaten houden. North Yungas heeft niet voor niets een reputatie… 

Niet zo’n waaghals, maar wel in voor een unieke roadtrip? Deze bizarre wegen zijn het omrijden waard.

• Deel