Seb (26) over het mooiste feest van Trinidad: “Het is pure, rauwe vreugde”

Terwijl carnavallend Nederland zijn prinsen heeft uitgezwaaid en de verkleedkleding weer in de kist heeft gestopt, zijn wij niet de enigen die door een collectieve rouwperiode gaan. Want hoe ga je terug naar ‘normaal’ na periode vol met veren, rum en eindeloze Soca?

Dat is een vraag waar Sebastian zich rond deze tijd van het jaar ook altijd bezighield. Waarom? Carnival is voorbij. Seb groeide op in Trinidad en woonde als kind in Diego Martin, een wijk net buiten de hoofdstad Port of Spain, omringd door groene bergen en niet veel verderop gele, ver uitgestrekte stranden. Doordat hij zo lang met zijn Nederlandse gezin in een Caribische omgeving heeft gewoond, snapt hij goed hoe het is om op te groeien met verschillende culturen. Toch wordt de grootste overgang pas voelbaar wanneer hij op zijn achttiende naar Leiden verhuisd om Natuurkunde te gaan studeren. “Ik had al wel een beeld van Nederland door vakanties, maar er wonen is totaal iets anders,” vertelt hij. “De taal, de manier waarop mensen met elkaar omgaan, alles voelde nieuw. De eerste maanden waren zwaar, maar dat besefte ik pas jaren later.” Hoewel zijn ouders Nederlands tegen hem spraken, antwoordde hij altijd in het Engels. Nederlands lezen en verstaan lukte, maar zelf spreken? Dat was een uitdaging. Toch dook hij direct het studentenleven in waardoor hij de taal heel snel machtig werd: lid worden van een vereniging en wonen in een huis met 21 anderen. Een keuze die mensen die een andere taal niet zo goed beheersen misschien niet zouden maken. Hij beschrijft het als een periode van volledige vrijheid. Maar wel een die anders is dan in Trinidad. “Ik mis de natuur, de stranden, de energie van de mensen.” En die energie komt nergens sterker tot uiting dan tijdens Carnival. Hét hoogtepunt van het jaar wanneer het eiland volledig wordt overgenomen door bombastische muziek, kleurrijke kostuums en er wordt intens gedanst. 

Carnival: het is groter dan alles

Carnival is niet zomaar een feest – het is een manier van leven. “Het is groter dan kerst, groter dan Pasen, groter dan alles. Dit is hét,” zegt Seb enthousiast. “Er is zelfs een woord voor als het feest voorbij is en je in een soort XXL-dip belandt: tabanca.” Oftewel, het soort kater waarbij je niet alleen je stem, slaap en waardigheid verliest, maar ook de wil om weer een heel jaar te wachten: de collectieve rouwperiode.

Officieel duurt het feest maar twee dagen, maar of dat ook zo is? Seb moet lachen en schudt zijn hoofd. “Carnival is allesbehalve twee dagen. Het seizoen begint al op 1 januari. Vanaf dat moment is het eiland in feestmodus.” Overal worden Soca-feestjes gehouden, de eerste fêtes (massale pre-carnival feesten) gaan van start, en langzaam werkt iedereen toe naar het absolute hoogtepunt: Carnival Monday & Tuesday.Op deze dagen vullen de straten van Port of Spain zich met duizenden feestvierders en gigantische paradetrucks. “Je ruikt de geur van gegrild vlees en versgebakken doubles en aloo pie op straat. Je opent een ijskoud biertje en in de verte hoor je het ritme van de muziek, steeds dichterbij komen. Mensen lachen, dansen en omarmen elkaar. Het is pure, rauwe vreugde.” Het eiland straalt geluk uit. Toch zijn het geen officiële vrije dagen – niet dat iemand zich daar iets van aantrekt. 

De magie van J'ouvert

En omdat het hoogtepunt maar twee dagen duurt, betekent dit dat elk uur telt. Zo begint Carnival Monday al in de vroege uurtjes met J’ouvert (spreekt uit als Djoevé). Een feest dat symbool staat voor vrijheid en bevrijding. “Slapen doe je zondag om 16:00 uur ‘s middags, want om middernacht begint het feest op het strand,” vertelt Seb. “Het is donker, mensen worden wakker en het eerste wat je doet, is een slok rum nemen.” Vanaf dat moment barst de chaos los. Pure, georganiseerde, prachtige chaos. “Iedereen wordt ingesmeerd met modder, olie, poeder en verf. Je herkent elkaar niet meer en glibbert langs de feestende mensen terwijl langzaam de zon opkomt. Dan weet je: het echte feest kan gaan beginnen.”

En dat echte feest komt. De bas trilt dwars door de grond je benen in, de zon verwarmt je gezicht en binnen een paar uur verandert het hele beeld. “Waar je net nog tussen de verf en modder stond, lopen mensen nu in de mooiste kostuums met veren en glitters,” zegt Seb. De uitbundige, kleurrijke outfits zijn een van de iconische kenmerken van Carnival, maar door de jaren heen is het feest wel veranderd. “Vroeger zag je meer karikaturen en mensen die hun kostuums zelf maakten. Nu is het wel wat meer een commerciële business geworden en verdwijnen de traditionele aspecten langzaam.” Dat geldt ook voor de muziek, waar vroeger traditionele Calypso en Soca (Soul of Calypso) bands live optraden, beven de straten nu ook door het zware gedreun van Trinibad en Steam. Deze opkomende hiphopgenres, die zijn ontstaan binnen bendes, zijn vooral onder jongeren populair. Toch blijft Soca het allerbelangrijkste/fundament voor de hedendaagse muziek in Trinidad. Zonder Soca geen Carnival, aldus Seb: “Iedereen kent de oude en nieuwe nummers, muziek blijft ondanks de veranderingen de verbindende factor.” Carnival verandert met de tijd, maar tradities blijven bestaan. Zo hoort het er nog altijd bij dat iedereen zich op Carnival Monday en Tuesday aansluit bij een band. “Vanaf dat moment is het je posse.” Een soort tweedaagse Carnivalfamilie waarmee je op de parade loopt. “Doordat iedereen dezelfde muzieksmaak heeft, ontstaat er een ongekend goede sfeer.” En naast de muziek zorgt je gekozen band ook voor geweldige kostuums. “Vrouwen dragen allemaal hetzelfde prachtig gedetailleerd kostuum dat bij de band hoort. En wij mannen? Wij krijgen alleen een simpele zwembroek, meer niet.”

De schaduwkant van Carnival: het bendegeweld in Trinidad

Carnival mag dan een feest van vrijheid zijn, maar die vrijheid betekent niet dat Trinidad een land zonder risico’s is. Tussen de muziek, kleuren, simpele zwembroeken en positieve energie schuilt helaas een andere realiteit. In Trinidad is er namelijk al jarenlang sprake van bendegeweld, ook tijdens Carnival. Daarom is beveiliging een belangrijke factor die niet mag ontbreken bij het kiezen van je band. Seb groeit op in een omgeving waar bendes altijd aanwezig zijn, maar voelt nooit de drang om zich daarbij aan te sluiten. Toch ziet hij van dichtbij hoe jongeren in die wereld terechtkomen. “Naast dat veel jongeren gangsters cool vinden op die leeftijd, sluiten ze zich aan bij bendes omdat ze weinig toekomstperspectief hebben. Veel jongeren groeien op in armoede en zonder stabiele begeleiding, waardoor ze sneller in het milieu belanden. Binnen de bendes vinden ze niet alleen een manier om geld te verdienen, maar ook een gevoel van erbij horen – iets wat hun omgeving hen vaak niet kan bieden.” Voor Seb blijft het geweld op afstand, maar onzichtbaar is het nooit. “Bendes plegen zoveel misdaden dat de meeste dingen het nieuws niet eens halen. Een willekeurige moord op dinsdag? Niemand kijkt ervan op en je hoorde regelmatig schietpartijen. Doordat bendecultuur diep in de samenleving is verweven, leer je er mee omgaan.” Vertelt Seb. “Je weet waar je wel en niet moet zijn, dit geldt ook tijdens Carnival.” Zijn belangrijkste tips: “Ga met iemand die het feest al kent, loop weg van situaties die niet goed aanvoelen en blijf dicht bij de truck van je posse. Dan komt het allemaal goed.”

Veel meer dan alleen een Caribisch eiland

Los van het bendegeweld blijft Trinidad een geweldige plek volgens Seb. “Trinidad is echt een onbekender deel van de Caribische ketting. Het is ontzettend rauw en totaal zichzelf. In plaats van witte stranden, knalblauwe zee en resorts aan het strand, heeft het zand een gelige kleur met een ruige zee die begrensd wordt door de jungle.” Wat opvalt is dat veel Caribische eilanden draaien op toerisme, maar Trinidad niet. “Als een land ingericht is voor toerisme wordt de cultuur van het eiland een beetje bepaald door wie er komen. Dat is hier niet zo. Omdat er zo weinig toerisme is, hebben wij ons eigen karakter gecreëerd en is alles zo puur.” Iets wat Seb soms mist in Nederland. Maar teruggaan om er te wonen, dat wil hij niet. “Teruggaan voelt als een stap terugzetten, ik wil graag nieuwe dingen beleven.” Wat opvalt aan Seb is dat hij precies is zoals hij Trinidad omschrijft: puur, zichzelf en leeft volop in het moment. En een ding staat vast in zijn agenda, in 2026 viert hij Carnival in Trinidad met zijn posse tussen de veren en muziek; “Het blijft het mooiste feestje dat er is.” 

Meer lezen over Carnavallen in het buitenland? In Rio weten ze namelijk zeker hoe dat moet!

• Deel