Dwaal door de dodentunnel in het meest beruchte ziekenhuis van Amerika
- Artikel
- 11 jan 2024
- 5 minuten leestijd
Op een afgelegen heuveltop in Louisville, Kentucky staat het vervallen ziekenhuis Waverly Hills. Ooit opgericht met goede bedoelingen om een heftige epidemie te lijf te gaan, werd het al snel overgenomen door magere Hein. En volgens sommigen dwalen de geesten nog steeds rond.
Begin twintigste eeuw, midden in een om zich heen slaande tuberculose-uitbraak, bood Waverly Hills nog hoop. Vanwege de hoge ligging zou de schone lucht de longen van patiënten moeten zuiveren tegen de verschrikkelijke, dodelijke longziekte. Omdat het erg besmettelijk was, werd het terrein volledig zelfvoorzienend gemaakt. De artsen en zusters mochten tussendoor niet naar huis, omdat ze besmet konden raken en de ziekte mee zouden kunnen nemen. Zo werd er een groentetuin aangelegd en had het een eigen postkantoor. Eigenlijk was het ziekenhuis bedoeld voor veertig tot vijftig patiënten en het stond symbool voor de strijd tegen de "Witte Plaag". Maar als het ziekenhuis na de epidemie in de jaren zestig haar deuren sluit, zijn hier meer dan achtduizend patiënten om het leven gekomen. Veel daarvan op gruwelijke wijze. Wat is hier in hemelsnaam gebeurd?
Medische experimenten
Waverly Hills was een van de ziekenhuizen waar artsen wanhopig zochten naar oplossingen tegen tuberculose. Patiënten doorstonden daarom bijvoorbeeld bittere winters, want hun bedden werden buitengezet in de sneeuw. Artsen hoopten dat frisse lucht en zonlicht de ziekte zouden verdrijven. Tevergeefs.
Er waren namelijk nog geen effectieve medicijnen, dus experimenteerde het personeel erop los met radicale behandelingen. Omdat tuberculose een longziekte was, brachten ze ballonnen aan in de longen van patiënten en bliezen deze op in de hoop dat er meer lucht in de longen kwam. Vaak maakte dit het alleen maar erger en sommige patiënten kregen er een klaplong bij als gevolg. Daarnaast werden ribben en spieren in sommige gevallen chirurgisch verwijderd om zo de longen meer ruimte te geven. De meest extreme ingrepen waren het weghalen van één van de twee longen. De gevolgen van deze ingrepen waren vaak gruwelijk en pijnlijk en maar een enkeling kon ze navertellen.
De Dodentunnel en kamer 502
Tuberculose sloeg snel om zich heen en maakte wereldwijd veel slachtoffers. Iedereen die hier kwam wist dit en het was ook te zien in het ziekenhuis; iedere dag kon de patiënt die gisteren nog naast je lag verdwenen. Om de patiënten niet te ontmoedigen, werden de overledenen daarom niet uit het ziekenhuis naar buiten gedragen, omdat ze dan de vele lijken zouden zien. Op het hoogtepunt van de pandemie stierf hier namelijk ieder uur wel iemand. De tunnel, die oorspronkelijk was aangelegd voor het aanvoeren van voorraden, werd daarom gebruikt om de lijken mee af te voeren. Ze werden op een plateau gelegd en naar beneden gereden, waarna ze naar een crematorium of een begraafplaats in de buurt werden gebracht. Deze "Dodentunnel" is ruim honderdvijftig meter lang en je kan er nog altijd doorheen lopen.
En dan kamer 502, misschien wel de meest huiveringwekkende kamer in het gebouw. Hier vond een aantal beruchte tragedies plaats. Zo hing verpleegster Mary Hillenburg zich hier op in 1928 toen ze zwanger bleek te zijn na een affaire met een van de dokters. Ze was ongetrouwd en maakte zich grote zorgen over hoe dit naar buiten zou komen. Bovendien was ze bang zelf tuberculose te krijgen. Een andere verpleegster sprong hier vier jaar later uit het raam. En toen het ziekenhuis al gesloten was en in verval was geraakt, vermoordde een drugsbende in deze kamer een dakloze man. Sterk verhaal of niet, maar er zijn bezoekers die beweren hier de stemmen van geesten hebben gehoord die ‘ga weg!’ roepen.
Het verval
Na de introductie van succesvolle antibiotica nam het aantal tuberculosegevallen af in Waverly Hills. Steeds minder patiënten stierven nog aan de ziekte en in 1961 was het ziekenhuis niet meer nodig. Het complex werd omgedoopt tot Woodhaven, een tehuis voor dementerende ouderen en ernstig gehandicapten. Een groot succes was het niet, want in 1982 sloten hier de deuren alweer na berichten over verwaarlozing van de patiënten en slechte omstandigheden. Daarna werd het een ruïne en trok het sensatiezoekers en daklozen aan, wat leidde tot vandalisme, verdere verslechtering en verval van het gebouw.
Een nieuw leven en metalconcerten
Eind jaren negentig willen de mensen van Louisville het akelige verleden van dit afgedankte gebouw doen vergeten en steeds meer stemmen gaan op om het te slopen. Maar in 2001 bieden de twee geïnteresseerde kopers Charlie en Tina Mattingly zich aan om het sanatorium over te nemen. Ze willen het gebouw behouden en restaureren en besluiten hier spooktours en andere evenementen organiseren. Goed voorbeeld is het Sounds of the Underground metalfestival, dat inmiddels een legendarische status heeft onder metalfans. Grote namen in de metalscene, zoals Lamb of God, GWAR en Hatebreed, deelden hier op 11 augustus 2007 eenmalig het podium.
Charlie en Tina leasen uiteindelijk het gebouw aan The Waverly Hills Historical Society voor het beheer en historisch behoud van het gebouw. Dat gaat lange tijd goed, maar begin 2021 raken ze toch verstrikt in een rechtszaak. Volgens The Waverly Hills Historical Society kon het gebouw niet goed onderhouden worden dankzij wanbeleid van de Mattingly’s. Gelukkig schikken de partijen uiteindelijk eind 2022 in de zaak, waardoor het gebouw nu nog steeds open is voor bezoek.
Meer bizarre, verlaten plekken in de Verenigde Staten? Lees hier over North Brother Island in New York waar duizenden mensen stierven.
De foto’s in dit artikel zijn van Aaron Vowels en vallen onder gebruiksrecht “CC BY 2.0 DEED”.
