Zijn de Appalachian Mountains zo gevaarlijk als sociale media doen geloven?

#hauntedappalachia. Als je op TikTok of andere sociale media zit, heb je er misschien wel van gehoord: de vele horrorverhalen die zich afspelen in de Appalachian Mountains van de VS. Waar komen deze verhalen vandaan? En is dit gebied zo gevaarlijk als velen doen vermoeden?

We beginnen even met een klein, topografisch lesje: de Appalachen, zoals ze in het Nederlands heten, strekken zich over een gigantisch deel van de oostkust van de VS en Canada. Vaak denken mensen bij de Appalachen aan staten als Tennessee, Kentucky, North-Carolina en West-Virginia. Maar in feite loopt het gebied van het noorden van Alabama tot aan Newfoundland in Canada. Behoorlijk divers dus. En oud. Stokoud. De eerste bergen vormden zich meer dan een miljard jaar geleden, toen de wereld nog uit één continent bestond en dinosauriërs een toekomstverhaal waren. En waar de Noordelijke Appalachen zich vullen met besneeuwde bergen, zijn de Zuidelijke Appalachen bezaaid met oneindige, dichte bossen en gematigd regenwoud. 

Horrorverhalen

Vooral die dichte, onheilspellende bossen zijn berucht op sociale media. Er circuleren duizenden filmpjes van mensen die door de bossen wandelen en gekke geluiden horen, rare verschijningen zien of het gevoel hebben gevolgd te worden. Mensen die de Appalachian Trail willen bewandelen, een hike van 3200 kilometer lang die zich strekt van Georgia tot aan Maine, krijgen dan ook ongevraagde adviezen om niet ’s nachts de bossen in te gaan, niet te fluisteren of zingen in bossen en niet te reageren wanneer ze hun naam horen. Alleen dan blijf je volgens de legende uit handen van duistere wezens zoals skinwalkers. 

Skinwalkers? Ja. Appalachian Skinwalkers om precies te zijn, aangezien het fenomeen eigenlijk komt uit de Navajocultuur in het zuidwesten van de VS. Skinwalkers zouden een soort kwaadaardige heksachtigen zijn die van gedaante kunnen veranderen in een wild dier. Op deze manier kunnen ze zich onopvallend in het bos voortbewegen en onverwachts aanvallen. Het bekendste voorbeeld van de Appalachian Skinwalkers is het ‘niet-hert’. Dit is een normaal uitziend hert, dat zich abnormaal gedraagt als je bijvoorbeeld in de buurt komt of er iets tegen zegt. Oppassen geblazen in dat geval, want daaraan zou je herkennen dat het dus in feite een skinwalker is. 

Maar dit is slechts één van de vele voorbeelden van kwaadaardige wezens in het gebied. Zo werd de mothman voor het eerst gespot op 15 november 1966 in West-Virginia. Twee jonge koppels vertelden de politie dat ze een gek, mensachtig schepsel hadden gespot met rode, gloeiende ogen en enorme witte vleugels. Kranten namen het verhaal over en in korte tijd gaven veel meer mensen aan de mothman gezien te hebben. Toen er op 15 december 1967 een brug vlak bij het incident instortte, waarbij 46 mensen overleden, wisten sommigen het zeker: dit was het werk van de mothman. 

En dan circuleren er nog verschillende verhalen over UFO’s, Bigfoot – al komt dit wezen oorspronkelijk uit het Noordwesten van de VS – en over kwaadwillende ‘bergmensen’. Dit zouden wilde kannibalen zijn die in de grotten leven en wandelaars dus zien als prooi. 

Hoe zit het met die verdwijningen?

Genoeg gevaren onderweg dus. Toch is er geen enkel bewijs voor de bovenstaande verhalen. Op sociale media gaan genoeg video’s de rondte dat er opvallend veel mensen verdwijnen in de Appalachian Mountains, maar ook dat is in feite niet zo. Volgens Bob Proudman, directeur van conservatieoperaties in het gebied, sterven er gemiddeld twee tot drie mensen per jaar op de Appalachian Trail. Vaak zijn dit oudere mensen die bijvoorbeeld last krijgen van het hart of mensen die sterven door onderkoeling na een plotselinge weersverandering, met name in het noordelijke deel van het gebied. 

Op het pad zouden er jaarlijks zo’n zes personen vermist raken en sinds 1974 zouden er twaalf mensen vermoord zijn op de Appalachian Trail. En hoewel elk individueel geval er natuurlijk één te veel is, lopen er jaarlijks zo’n drie miljoen hikers over het pad. Gemiddeld gezien zijn er dus niet opvallend veel verdwijningen, ook niet als je het vergelijkt met andere natuurgebieden.

Een slechte reputatie

Maar waar komen die horrorverhalen dan vandaan? Het zou te makkelijk zijn om te beweren dat het slechts de zoveelste TikTok-hype is. De Appalachen kampen al decennia met armoede en isolatie. Volgens cijfers van het U.S. Bureau of Economic Analysis verdienen mensen in deze streek over het algemeen minder geld dan de gemiddelde Amerikaan. Er is meer werkloosheid, veel leegloop, relatief meer sterfgevallen en mensen zijn over het algemeen veel vaker laagopgeleid. En dan is er nog de isolatie. Er zijn minder snelwegen, de toegang tot openbaar vervoer is veel slechter en het internet is slomer in deze regio. Kortom: een leven in de Appalachen komt met uitdagingen en inwoners zijn al decennialang geïsoleerd. 

Die isolatie heeft gezorgd voor een unieke cultuur, waarin de kracht van de natuur centraal staat en veel bijgeloof heerst. Maar zo’n sterke, eigen cultuur komt ook met stereotyperingen. De laagopgeleide en armere bevolking van het gebied wordt in de media al jaren afgebeeld als gewelddadig, kannibalistisch en incestueus. Denk maar aan de film ‘Wrong Turn’ uit 2003, waarbij een groep mensen afreist naar de Appalachen en wordt opgejaagd door een kannibalistische familie uit het bos. 

Bedrieglijk en onderschat

En over de kracht van de natuur gesproken: er is niets aan gelogen dat de Appalachian Mountains bedrieglijk en gevaarlijk kunnen zijn. Ondanks dat het gebied er veel ‘vriendelijker’ en begaanbaarder uitziet dan bijvoorbeeld de Rocky Mountains in het westen, is het maar de vraag of dat daadwerkelijk zo is. De bossen in het zuiden en midden van de Appalachen zijn ongekend dicht. Wie van het pad wijkt riskeert het om te verdwalen en als dat het geval is, vind je de weg niet zomaar terug. De bossen zijn pikkedonker, het gebied is enorm uitgestrekt, er is op de meeste plekken geen bereik, er lopen dieren als zwarte beren en wilde zwijnen en het weer kan in korte tijd omslaan. 

Hoe snel het mis kan gaan bleek wel in 2015, toen het lichaam van de 66-jarige Geraldaine Largay gevonden werd. Ondanks haar ruime hike-ervaring raakte ze op 22 juli 2013 van het pad en uit onaangekomen sms’jes en aantekeningen blijkt dat ze 26 dagen in het wild overleefde, voordat ze uiteindelijk overleed. Een pijnlijk voorbeeld van hoe onderschat en uitgestrekt de Appalachen zijn. Je kan hier dagen rondlopen, zonder ook maar één ziel tegen te komen. 

En dat is ook precies de reden waarom veel mensen zich ongemakkelijk voelen in dit gebied. Wie door de Appalachen loopt, kan niet ontkennen dat het iets griezeligs heeft. De vaak laaghangende bewolking tussen miljoenenjaren oude bergtoppen, de oneindige donkere bossen en een telefoon die niet werkt geven een gevoel van isolatie die we in Europa niet kennen. Combineer dat met eeuwenoude mythen én een bevolking die jarenlang verkeerd is afgebeeld en je weet dat de horrorverhalen nog wel even langs zullen blijven komen. 

Meer griezelen in Amerika? In dit dorp in woestijn van Nevada wonen meer spoken dan mensen. 

• Deel