Noord-Argentinië: Een rit door een van de meest veelzijdige regio’s van Zuid-Amerika

Wie naar Argentinië gaat, komt vaak niet verder dan vreedzaam Patagonië of megastad Buenos Aires. En hoewel dat fantastische bestemmingen zijn, blijft een ander prachtig gebied vaak onderbelicht: het noordwesten van Argentinië. Dit is waarom dit absoluut op je lijst moet staan.

Wijngaarden, ruige landschappen, bergen die rechtstreeks uit een Bob Ross-schilderij lijken te komen, zoutvlakten en levendige, kleinschalige steden waar je voor iedere peña - met dans en wijn - wordt uitgenodigd. Het noorden van Argentinië is een regio die blijft geven. Het landschap is zo veelzijdig dat je op veel plekken denkt dat je in een totaal ander land bent. Tijdens deze loop rondom Salta word je geheel opgenomen door de warme gastvrijheid in het culturele hart van Argentinië.

Alvast een tip voor wie liever niet achter het stuur kruipt: er zijn genoeg alternatieven om rond te reizen in Noord-Argentinië. Net zoals in Mexico, rijden hier collectivos rond. Dit zijn witte busjes waar je voor een kleine prijs, vaak samen met Argentijnen zelf, van A naar B rijdt. Je kan ook kiezen om samen met andere reizigers een deeltaxi te nemen, zogeheten remises compartidos. Daarnaast zijn er genoeg tourbussen te vinden om bij de meer toeristische trekpleisters te komen, zoals de zoutvlaktes of sommige wijngaarden.

Salta: Een warm stadshart met een ijskoude verrassing

We beginnen ons avontuur in Salta, een relaxte stad met pastelkleurige gevels, een gezellig plein en net genoeg chaos om het interessant te houden. Slenter langs kathedralen, eet empanadas op straat en pak hier en daar livemuziek mee in een bar met de ‘meest sfeervolle’ plastic terrasstoelen. Het is hier gemoedelijk, de mensen vriendelijk, het tempo traag.

Wat je niet mag missen? Het Museo de Arqueología de Alta Montaña (MAAM). Hier liggen drie perfect geconserveerde Inca-kinderen – letterlijk ingevroren op een Andes-top ruim 500 jaar geleden. Het zijn een van de best bewaarde mummies ter wereld, waarmee ze zowel fascinerend als confronterend kunnen zijn.

Niet doen: de "Tren a las Nubes". Deze treinroute door het mooie landschap van de omgeving Salta klinkt als “de hoogste treinreis ter wereld” erg indrukwekkend, maar het is in werkelijkheid vooral een dure tourist trap. Bovendien kom je langs landschappen waarvoor je net zo goed je eigen auto of de bus kan nemen.

Cafayate: Woestijnwijn

Na een rustige start in Salta, is het tijd voor actie. Vanuit Salta rij je dwars door de Quebrada de las Conchas: een gebied waar de rode rotsformaties zo buitenaards zijn dat je onderweg steeds wilt stoppen. En wie ooit in ‘aliengebied’ Sedona in de Verenigde Staten is geweest, zal denken dat-ie even terug is in het landschap van de gigantische, rode rotsen. Aan het einde van de rit wacht Cafayate, het kleinere, hippere broertje van wijnstad Mendoza.

Hier verbouwen ze wijn op zeventienhonderd meter hoogte. Vooral de witte Torrontéswijn is beroemd – licht, fruitig en verraderlijk lekker. De meeste bodega’s liggen op fietsafstand en bieden goedkope proeverijen aan. Fiets, proef of dommel – een beetje teut – weg in een hangmat. Een dikke tip: veel van de wijngaarden in de regio bieden ook een slaapplaats aan. En wakker worden met zicht op de wijnvelden van Cafayate is beter dan welk ontbijt dan ook.

De prachtige route naar Cachi

Zodra het alcoholpromillage van de wijn uit het bloed is, rijden we door naar het westen. De route van Cafayate naar Cachi is een van de mooiste van het noorden – en dat zegt wat. Je volgt de kronkelende Escoipe-rivier en rijdt urenlang langs kaktussen, ruige rotsen en verlaten dorpjes. Wie ooit in Marokko door de Dadesvallei heeft gereden, kan ook hier het gevoel hebben dat-ie niet meer in Argentinië is. Neem de tijd en laat je auto stof happen of pak de bus, mocht je niet voor de roadtrip uit dit artikel kiezen. Deze bus naar Cachi vertrekt iedere dag vanuit Salta en duurt ruim vier uur.

Cachi zelf is een wit stadje met oude koloniale gebouwen waar de tijd lijkt stil te hebben gestaan. Je zit op een bankje onder een boom op het dorpsplein, kinderen spelen met een bal en je kijkt naar de enorme, kleurrijke bergen met besneeuwde toppen van de Andes op de achtergrond. Wat heb je nog meer nodig?

Witte zoutvlaktes die reiken tot aan de horizon

Vanuit Cachi kan je via een schitterende bergenpas naar de Salinas Grandes, de zoutvlaktes van Argentinië, reizen. Denk: een oneindige witte vlakte, felle zon, en een paar nieuwsgierige lama’s aan de rand van het beeld. Het doet weer denken aan een ander land, namelijk de Salar de Uyuni in Bolivia. En nee, toch weer: je bent nog steeds in Argentinië. Het mooiste moment om hier te zijn? Rond zonsondergang, wanneer de lucht pastelroze kleurt en het zout lijkt te gloeien.

De Quebrada de Humahuaca: Alle kleuren van de regenboog

Van parelwitte zoutvlaktes gaan we naar een palet van kleuren waar menig schilder jaloers op zal zijn. De vallei van de Quebrada de Humahuaca is niet alleen bloedmooi, maar ook rijk aan geschiedenis: hier worden nog dagelijks opgravingen gedaan naar jager-verzamelaars van ruim tienduizend jaar geleden en van de rijke Inca-beschaving. Ook hier kan je het gevoel hebben dat je in een totaal ander land bent, want El Hornocal, oftewel de Cerro de los 14 Colores, doet verdomd veel denken aan de Vinicunca, de zogenaamde Rainbow Mountain in Peru.

De dorpen Purmamarca, Tilcara en Humahuaca liggen als een kralenketting in het zand. Denk: lemen huisjes, straatmuzikanten en handwerkmarkten met geweven kleden en zilveren sieraden.

Goed om te weten aan alle dorpen en steden in Noord-Argentinië, is dat 's avonds de sfeer verandert. In bijna elk dorp duikt er wel eentje op: een peña. Wat dit is? Buurtbewoners komen bijeen in een lokaal restaurant of een zaal. Muzikanten beginnen spontaan te spelen, mensen dansen tango of folklore en borden met locro (stoofpot) en flessen wijn worden over tafels gedeeld. Geen toeristenshow, maar authentiek – vooral als je buiten het hoogseizoen reist.

In Tilcara wacht een korte maar indrukwekkende wandeling van ongeveer vijf kilometer naar de Garganta del Diablo, waar je dwars door een dunne kloof wandelt over een smalle steiger en een waterval aan het einde.

Zet je je routeplanner aan? Wees dan nauwkeurig, want er zijn meerdere Garganta del Diablo’s in Argentinië. De eerste die je op je navigatie tegenkomt, zijn de enorme watervallen aan de grens met Brazilië. Ons advies is om dat avontuur even te laten liggen; dat is een rit van bijna twintig uur. Zorg dus dat je de Garganta del Diablo invoert die in de regio ‘Jujuy’ ligt. Deze wandeling, met de naam en uitstraling van een fantasyfilm, brengt je langs hoge rotsen en eindigt in stilte. Ga vroeg, dan heb je het rijk (bijna) alleen.

De route en andere praktische tips

Salta > Cafayate > Cachi > Salinas Grandes > Purmamarca > Tilcara > Humahuaca > Salta

Je kan Salta bereiken met een binnenlandse vlucht. Vanwege de hoge temperaturen in de zomer, is het aan te raden om hier in de herfst of lente naartoe te gaan. En hoe lang je over deze route doet? Maak er minstens anderhalve week van, al mag langer natuurlijk altijd. De regio is rauw, kleurrijk en oneindig stil tegelijk. En nee, het is geen gebied waar je van highlight naar highlight rent; het tempo ligt hier lager. Reis dus langzaam en je wordt in een mum van tijd opgenomen in de gastvrije ziel van Noord-Argentinië.

Meer bijzondere routes in Latijns-Amerika? Check deze veelzijdige route door Guatemala.

• Deel