In dit dorp wonen bijna alle 220 inwoners in één gebouw
- Artikel
- 02 nov 2023
- 5 minuten leestijd
Een klein dorp, afgesloten van de buitenwereld. Slechts één tunnel verbindt Whittier met de rest van Alaska. En toch is dit niet de plek waar je files tegenkomt. Die drukte vormt zich vooral in de lift van de Begich Towers, waar nagenoeg het hele dorp onder één dak woont.
Kijk je naar foto’s van Whittier? Dan zal je misschien denken dat dit dorp in Siberië ligt. Robuuste ijsrotsen en gletsjers omringen hier een flatgebouw dat opvallend veel weg heeft van vergane Sovjet-glorie. Toch is Whittier zo Amerikaans als het maar zijn kan. Want zoals zoveel plekken in Alaska, kent dit dorp een militaire geschiedenis.
Poort naar Alaska
Ontdekkingsreizigers en goudzoekers zetten in het verleden al eens voet op het grondgebied, maar de geschiedenis van Whittier start pas echt in de Tweede Wereldoorlog. Terwijl de wereld in vuur en vlam staat, besluiten de Verenigde Staten hier een militaire basis te bouwen inclusief haven en spoorweg. Camp Sullivan, zoals het in die tijd wordt genoemd, ontpopt zich door de gunstige locatie als toegangspoort naar Alaska.
Na die verwoestende oorlog is de functie van Camp Sullivan nog niet voorbij. De spanningen tussen Amerika en de Sovjet-Unie lopen steeds hoger op. En Alaska? Dat ligt pal naast de vijand. Vooral in het begin van de Koude Oorlog dient de militaire post dan ook als een belangrijke locatie voor het leger.
Twee gebouwen
Amerika heeft op dat moment grote plannen met Whittier en besluit appartementencomplexen te bouwen voor de honderden werknemers en families. Twee enorme gebouwen van veertien verdiepingen worden daarom in 1957 uit de grond gestampt: de grootste van heel Alaska op dat moment. De namen van de gebouwen? De Hodge Building en de Buckner Building. En dat is pas het begin, want uiteindelijk moeten er tien van deze exemplaren komen.
Toch komt het niet zover. In 1960 verliest Whittier zijn militaire functie en in 1966 is de Buckner Building door leegloop zelfs helemaal verlaten. Enkel de Hodge Building huist nog enkele honderden inwoners. In 1972 worden de twee complexen overigens hernoemd tot de Begich Towers. Dit ter ere van Nick Begich: een congreslid uit Alaska die verdween en waarschijnlijk overleed in een vliegtuigongeluk.
Geïsoleerd bestaan
Decennialang leven de paar honderd inwoners van Whittier een eenzaam bestaan. Geen weg is met het dorp verbonden. Alleen via het water en met de trein kunnen ze Whittier verlaten. Zolang het vaak stormachtige weer dat toelaat, tenminste.
Dat verandert in 2000, wanneer een spoortunnel uit de Tweede Wereldoorlog ook voor auto’s openbaar wordt. Een behoorlijk claustrofobische rit voor bezoekers, maar voor bewoners is het een grote stap naar vrijheid. Tot half elf ’s avonds tenminste, want dan sluit de tunnel. Ben je te laat? Dan moet je in je auto slapen en wachten tot de volgende ochtend. Een avondje naar de bioscoop in Anchorage, de grootste stad van Alaska op zo’n honderd kilometer afstand, blijft dus een lastig verhaal voor mensen in Whittier.
Beter een goede buur…
Maar de buitenwereld? Die heeft Whittier eigenlijk helemaal niet nodig. Sterker nog: het dorp is erop gebouwd om altijd binnen te blijven. In het appartementencomplex vind je naast woningen onder andere een postkantoor, een kleine supermarkt, een wasserette, een kleine kerk, twee verdiepingen met hotelkamers, een vergaderzaal en een indoor speelplaats voor schoolkinderen. En de school dan? Die staat pal naast het complex en is met een tunnel verbonden. Op die manier hoeven ook kinderen niet te vrezen voor storm, sneeuwval of zwarte beren, die met regelmaat door Whittier wandelen.
Lekker comfortabel zo’n dak boven je hoofd, maar het komt ook met uitdagingen. Want een sociaal leven? Dat is lastig. Vooral voor jongeren. Zo vertelt tiener Jenessa op haar TikTok-account dat er slechts achttien leeftijdsgenoten in het dorp wonen en dat iedereen met elkaar is opgegroeid. Daten is daarom niet vanzelfsprekend. Wel een voordeel? Ze delen nagenoeg allemaal één adres. Zo vertelt Jenessa dat ze pal boven haar beste vriendin woont.
Meer dan een doorreisplek
Wie denkt dat Whittier slechts een monstergebouw is, komt bedrogen uit. In het dorp vind je namelijk nog één klein ander appartementencomplex, waar enkele tientallen inwoners leven. En dat is niet alles. Zo heeft Whittier ook een koffietent, een hotel en een restaurant. Vooral in de zomer wordt daar goed gebruik van gemaakt: steeds meer reizigers komen hier terecht. De grote haven biedt plek voor cruiseschepen en is daardoor een goede doorreisplek voor mensen die naar die andere ankerplaats willen: Anchorage.
Toch zou niet eerlijk zijn om Whittier enkel een doorreisplek te noemen. De omgeving van het dorp is namelijk wonderschoon. Whittier ligt in het Chugach National Forest: het op één na grootste nationale bos in de VS. Hier bevind je je tussen imposante gletsjers, gigantische bergen, watervallen, ijsrotsen en prachtige fjorden met helder water. Het is alsof Noorwegen en de Rocky Mountains hier samensmelten tot een robuust geheel. Of je nou wil hiken, kajakken of walvissen wil spotten: deze omgeving leent zich er perfect voor. Misschien is het leven in ‘The Town under One Roof’ dus helemaal zo slecht nog niet.
Niet elke reisbestemming kent veilige tunnels: dit moet je doen als je een beer tegenkomt.
